-
1 involved
[ɪn'vɔlvd]adj( complicated) zawiły; ( required) wymagany* * *adjective (complicated: My time-table for Friday is becoming very involved.) zawiły -
2 tie
[taɪ] 1. n ( BRIT)(also: necktie) krawat m; ( string etc) wiązanie nt, wiązadło nt; ( fig) więź f; ( match) spotkanie nt, mecz m; ( draw) remis m2. vt 3. vi"black/white tie" — uwaga na zaproszeniu, oznaczająca, że wymaganym na przyjęciu strojem jest smoking/frak
to tie sth in a bow — zawiązywać (zawiązać perf) coś na kokardkę
to tie a knot in sth — zawiązywać (zawiązać perf) na czymś węzeł
Phrasal Verbs:- tie down- tie in- tie on- tie up* * *1. present participle - tying; verb1) ((often with to, on etc) to fasten with a string, rope etc: He tied the horse to a tree; The parcel was tied with string; I don't like this job - I hate being tied to a desk.) wiązać2) (to fasten by knotting; to make a knot in: He tied his shoelaces.) wiązać3) (to be joined by a knot etc: The belt of this dress ties at the front.) zawiązywać się, wiązać się4) (to score the same number of points etc (in a game, competition etc): Three people tied for first place.) (z)remisować2. noun1) (a strip of material worn tied round the neck under the collar of a shirt: He wore a shirt and tie.) krawat2) (something that joins: the ties of friendship.) więź3) (an equal score or result (in a game, competition etc); a draw.) remis4) (a game or match to be played.) mecz•- tie someone down
- tie down
- tie in/up -
3 rope
[rəup] 1. n( thick string) sznur m, powróz m; ( NAUT) cuma f, lina f; ( for climbing) lina f2. vtto rope sth (to) — przywiązywać (przywiązać perf) coś (do +gen)
Phrasal Verbs:- rope in- rope off* * *[rəup] 1. noun((a) thick cord, made by twisting together lengths of hemp, nylon etc: He tied it with a (piece of) rope; a skipping rope.) sznur2. verb1) (to tie or fasten with a rope: He roped the suitcase to the roof of the car.) przywiązać2) (to catch with a rope; to lasso: to rope a calf.) złapać na lasso•- rope in
- rope off -
4 string
[strɪŋ] 1. n( thin rope) sznurek m; (of beads, cars, islands) sznur m; (of disasters, excuses) seria f; ( COMPUT) ciąg m znaków; ( MUS) struna f2. vt; pt, pp strungto string together — związywać (związać perf) (ze sobą)
* * *1. [striŋ] noun1) ((a piece of) long narrow cord made of threads twisted together, or tape, for tying, fastening etc: a piece of string to tie a parcel; a ball of string; a puppet's strings; apron-strings.) sznur, taśma2) (a fibre etc, eg on a vegetable.) włókno3) (a piece of wire, gut etc on a musical instrument, eg a violin: His A-string broke; ( also adjective) He plays the viola in a string orchestra.) struna4) (a series or group of things threaded on a cord etc: a string of beads.) sznur(ek)2. verb1) (to put (beads etc) on a string etc: The pearls were sent to a jeweller to be strung.) nanizać na sznurek2) (to put a string or strings on (eg a bow or stringed instrument): The archer strung his bow and aimed an arrow at the target.) naciągać3) (to remove strings from (vegetables etc).) oczyścić z włókien4) (to tie and hang with string etc: The farmer strung up the dead crows on the fence.) zwiesić na sznurku•- strings- stringy
- stringiness
- string bean
- stringed instruments
- have someone on a string
- have on a string
- pull strings
- pull the strings
- string out
- strung up
- stringent
- stringently
- stringency
См. также в других словарях:
związać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. związywać (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mieć związane ręce {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
związywać się – związać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nawiązywać z kimś, czymś bliski kontakt, angażować się z czymś, zbliżać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Związać się z kobietą. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
związać — dk IX, zwiążę, zwiążesz, zwiąż, związaćał, związaćany związywać ndk VIIIa, związaćzuję, związaćzujesz, związaćzuj, związaćywał, związaćywany 1. «wiążąc połączyć końce czegoś» Związać sznurowadła. Związać chustkę, szalik pod brodę. ∆ Związać… … Słownik języka polskiego
sprzysiąc się — a. sprzysięgnąć się dk Vc, sprzysiąc sięsięgnę się, sprzysiąc sięsięgniesz się, sprzysiąc sięsięgnij się, sprzysiąc sięsiągł się, sprzysiąc sięsięgła się, sprzysiąc sięsięgli się, sprzysiąc sięsiągłszy się sprzysięgać się ndk I, sprzysiąc sięam… … Słownik języka polskiego
spokrewnić się — dk VIa, spokrewnić sięnię się, spokrewnić sięnisz się, spokrewnić sięnij się, spokrewnić sięnił się rzad. spokrewniać się ndk I, spokrewnić sięam się, spokrewnić sięasz się, spokrewnić sięaj się, spokrewnić sięał się «związać się pokrewieństwem,… … Słownik języka polskiego
wiązać – związać koniec z końcem — {{/stl 13}}{{stl 7}} z trudem utrzymywać rodzinę, żyć z małych dochodów (od wypłaty do wypłaty), skromnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Muszę rozglądać się za jakąś dodatkową pracą, bo już z trudem wiążę koniec z końcem. Po ostatnich podwyżkach nie mogli … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nawiązać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}nawiązywać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}nawiązać się II {{/stl 13}}{{stl 33}} wiele czegoś związać; zmęczyć się tym; mieć dość wiązania :{{/stl 33}}{{stl 10}}Nawiązać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaangażować — dk IV, zaangażowaćżuję, zaangażowaćżujesz, zaangażowaćżuj, zaangażowaćował, zaangażowaćowany 1. «przyjąć kogoś do pracy, zawrzeć z kimś umowę o pracę» Zaangażować aktora. Zaangażować pracowników do biura, do fabryki. Zaangażować kogoś na… … Słownik języka polskiego
zespolić — dk VIa, zespolićlę, zespolićlisz, zespolićspól, zespolićlił, zespolićlony zespalać ndk I, zespolićam, zespolićasz, zespolićają, zespolićaj, zespolićał, zespolićany «połączyć w jedność; zjednoczyć, związać» Wspólny cel zespolił ludzi. Zespolił w… … Słownik języka polskiego
skojarzyć — dk VIb, skojarzyćrzę, skojarzyćrzysz, skojarzyćarz, skojarzyćrzył, skojarzyćrzony 1. «spowodować połączenie, związek kogoś, czegoś; powiązać, zespolić, zjednoczyć» Skojarzyć małżeństwo, parę. Skojarzyć dwoje młodych. 2. «połączyć ze sobą wrażenia … Słownik języka polskiego
szkoła — ż IV, CMs. szkole; lm D. szkół 1. «instytucja oświatowo wychowawcza, której zadaniem jest kształcenie i wychowanie; siedziba tej instytucji» Szkoła ogólnokształcąca, zawodowa. Szkoła męska, żeńska, koedukacyjna. Szkoła baletowa, górnicza,… … Słownik języka polskiego