-
1 сваливать
глаг.• obalać• spadać• zwalać* * *obalać, powalać, przewalać, spychać перен.; разг., wywalać, zrzucać перен., zwalać -
2 dump
[dʌmp] 1. n(also: rubbish dump) wysypisko nt (śmieci); ( inf) ( place) nora f (inf); ( of ammunition) skład m2. vt( throw down) rzucać (rzucić perf); ( get rid of) wyrzucać (wyrzucić perf); ( COMPUT) data zrzucać (zrzucić perf) (inf)to be down in the dumps ( fig, inf) — być w dołku (inf)
"no dumping" — "zakaz wysypywania śmieci"
* * *1. verb1) (to set (down) heavily: She dumped the heavy shopping-bag on the table.) rzucać, zwalać2) (to unload and leave (eg rubbish): People dump things over our wall.) rzucać, zwalać2. noun(a place for leaving or storing unwanted things: a rubbish dump.) śmietnisko -
3 громоздить
глаг.• piętrzyć• spiętrzać• zwalać* * *piętrzyć, spiętrzać -
4 нагромождать
глаг.• zwalać* * *piętrzyć, spiętrzać -
5 обваливать
глаг.• obtaczać• obwalać• zwalać* * *obruszać, obrywać, (в сухарях и т. п.) obtaczać -
6 обрушивать
глаг.• burzyć• demolować• obruszać• rozwalać• zburzyć• zwalać* * *obruszać, obrywać -
7 сваливаться
глаг.• spadać* * *spadać, walić się, wywalać się, zwalać się -
8 knock out
vtperson pozbawiać (pozbawić perf) przytomności; drug zwalać (zwalić perf) z nóg; (BOXING) nokautować (znokautować perf); (in game, competition) eliminować (wyeliminować perf)* * *1) (to make unconscious by a blow, or (in boxing) unable to recover within the required time: The boxer knocked his opponent out in the third round.) znokautować2) (to defeat and cause to retire from a competition: That team knocked us out in the semi-finals (noun knock-out).) pobić, wyeliminować -
9 land
[lænd] 1. n( area of open ground) ziemia f; (property, estate) ziemia f, grunty pl; ( as opposed to sea) ląd m; ( country) kraj m, ziemia f ( literary)2. vi ( lit, fig) 3. vtto go/travel by land — jechać (pojechać perf)/podróżować lądem
to land on one's feet ( fig) — spadać (spaść perf) na cztery łapy (inf)
to land sb with sth ( inf) — zwalać (zwalić perf) komuś coś na głowę (inf)
Phrasal Verbs:- land up* * *[lænd] 1. noun1) (the solid part of the surface of the Earth which is covered by the sea: We had been at sea a week before we saw land.) ląd2) (a country: foreign lands.) kraina3) (the ground or soil: He never made any money at farming as his land was poor and stony.) ziemia4) (an estate: He owns land/lands in Scotland.) ziemia2. verb1) (to come or bring down from the air upon the land: The plane landed in a field; They managed to land the helicopter safely; She fell twenty feet, but landed without injury.) lądować2) (to come or bring from the sea on to the land: After being at sea for three months, they landed at Plymouth; He landed the big fish with some help.) dobić do brzegu, wydobyć na brzeg3) (to (cause to) get into a particular (usually unfortunate) situation: Don't drive so fast - you'll land (yourself) in hospital/trouble!) wylądować•[-rouvə]
(a type of strong motor vehicle used for driving over rough ground.)
(typ samochodu terenowego)- landing- landing-gear
- landing-stage
- landlocked
- landlord
- landmark
- land mine
- landowner
- landslide
- landslide victory
- landslide
- landslide defeat
- land up
- land with
- see how the land lies -
10 lift
[lɪft] 1. vtthing, part of body ponosić (podnieść perf), unosić (unieść perf); ban, requirement znosić (znieść perf); ( plagiarize) przepisywać (przepisać perf), zwalać (zwalić perf) (inf); ( inf) ( steal) podwędzić ( perf) (inf), gwizdnąć ( perf) (inf)Phrasal Verbs:- lift off- lift up2. vi 3. n ( BRIT)winda fto give sb a lift ( BRIT) — podwozić (podwieźć perf) kogoś, podrzucać (podrzucić perf) kogoś (inf)
* * *[lift] 1. verb1) (to raise or bring to a higher position: The box was so heavy I couldn't lift it.) podnieść2) (to take and carry away: He lifted the table through into the kitchen.) dźwignąć3) ((of mist etc) to disappear: By noon, the fog was beginning to lift.) podnosić się4) (to rise: The aeroplane lifted into the air.) wznieść się2. noun1) (the act of lifting: a lift of the eyebrows.) podniesienie2) ((American elevator) a small enclosed platform etc that moves up and down between floors carrying goods or people: Since she was too tired to climb the stairs, she went up in the lift.) winda3) (a ride in someone's car etc: Can I give you a lift into town?) podwiezienie4) (a raising of the spirits: Her success in the exam gave her a great lift.) podniesienie na duchu•- lift off -
11 sprawl
[sprɔːl] 1. vi 2. nurban sprawl — rozrastanie się nt miasta (w sposób nadmierny i/lub niekontrolowany)
to send sb sprawling — zwalać (zwalić perf) kogoś z nóg
* * *[spro:l] 1. verb1) (to sit, lie or fall with the arms and legs spread out widely and carelessly: Several tired-looking people were sprawling in armchairs.) rozwalać się, rozkładać się2) ((of a town etc) to spread out in an untidy and irregular way.) rozrastać się2. noun1) (an act of sprawling: He was lying in a careless sprawl on the sofa.) rozwalanie się, niedbała poza2) (an untidy and irregular area (of houses etc): She lost her way in the grimy sprawl of the big city.) zakamarki• -
12 démolir
1. burzyć2. demolować3. niszczyć4. rozbijać5. rozwalać6. rozwalić7. rujnować8. zburzyć9. zdemolować10. zniszczyć11. zwalać -
13 lagşamak
rozpadać; runąć; upaść; zapaść; zwalać -
14 asammelen
1) akumulować2) garnąć3) gromadzić4) kolekcjonować5) kumulować6) nagromadzić7) narastać8) nazbierać9) ściągać10) skupiać11) stłaczać12) zbierać13) zebrać14) zgromadzić15) zwalać -
15 opkéipen
1) akumulować2) garnąć3) gromadzić4) kumulować5) nagromadzić6) narastać7) skupiać8) stłaczać9) zbierać10) zgromadzić11) zwalać -
16 oprafen
1) akumulować2) garnąć3) gromadzić4) kolekcjonować5) kumulować6) nagromadzić7) narastać8) nazbierać9) ściągać10) skupiać11) stłaczać12) zbierać13) zebrać14) zgromadzić15) zwalać -
17 zesummeschären
1) akumulować2) garnąć3) gromadzić4) kumulować5) nagromadzić6) narastać7) skupiać8) stłaczać9) zbierać10) zgromadzić11) zwalać
См. также в других словарях:
zwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zwalaćam, zwalaća, zwalaćają, zwalaćany {{/stl 8}}– zwalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zwalaćlę, zwalaćli, zwalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzucając, zebrać na jednym … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwalać się – zwalić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} spadać, przewracać się (na kogoś, coś) z dużą siłą, całym ciężarem, bezwładnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwalić się ze schodów, z krzesła. Zwalać się na łóżko … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwalać — pot. Zwalić coś komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «obarczyć kogoś obowiązkami, odpowiedzialnością za coś» Zwalić kogoś z nóg zob. noga 36 … Słownik frazeologiczny
zwalać — → zwalić … Słownik języka polskiego
zwalać — Przepisywać od kogoś odpowiedzi lub po kryjomu korzystać podczas egzaminu z niedozwolonej pomocy naukowej zawierającej odpowiedzi Eng. To copy … Słownik Polskiego slangu
zwalać się — 1. pot. Coś zwaliło się, spadło komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «ktoś został obarczony niespodziewanie przykrym, uciążliwym obowiązkiem»: (...) przestał się uśmiechać i powiedział, że nie jest nawet zastępcą tamtego, tylko zwaliła mu się… … Słownik frazeologiczny
walić [zwalać – zwalić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}z nóg {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować u kogoś utratę sił, zasłabnięcie, utratę zdrowia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zmęczenie waliło ją z nóg. Wiadomość o śmierci męża… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… … Słownik języka polskiego
zwałować — I dk IV, zwałowaćłuję, zwałowaćłujesz, zwałowaćłuj, zwałowaćował, zwałowaćowany «ugnieść i wyrównać wałem glebę, nawierzchnię drogi, boiska, kortu itp.» Zwałować grunt, rolę, pole, szosę. II ndk IV, zwałowaćłuję, zwałowaćłujesz, zwałowaćłuj,… … Słownik języka polskiego
noga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. nodze; lm D. nóg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kończyna dolna człowieka; kończyna zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prawa, lewa, przednia, tylna noga. Krótkie, krzywe, smukłe,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień