-
1 zwalać
zwalać na kupę auf einen Haufen werfen, auftürmen;zwalać winę na k-o fam. die Schuld auf jemanden abwälzen;zwalać obowiązek na k-o fam. die Verantwortung auf jemanden abwälzen;zwalać robotę na k-o fam. jemandem eine Arbeit aufhalsen;zwalać na głowę k-u fam. jemandem aufhalsen;zwalać z nóg k-o fam. jemanden umhauen;zwalać się v/i schwer zu Boden fallen;zwalać się na głowę k-u (odwiedzać) fam. bei jemandem hereinschneien, jemanden überfallen, jemanden überrumpeln -
2 zwalać
impf ⇒ zwalić* * *(-am, -asz); perf -ić; vt(strącać: książki, doniczki) to knock down, (wyładowywać: węgiel) to dump; (pot: odpisywać) to crib (pot)zwalać coś na kogoś — (pot) (obowiązki, pracę) to load sb down with sth; ( winę) to pin sth on sb
* * *ipf.1. (= strącać, przewracać, burzyć) knock down; zwalić kogoś na ziemię l. z nóg knock sb off sb's feet.2. (= wyładowywać) dump; zwalać (na kupę) (= ładować) heap (up), pile (up).4. pot., szkoln. (= odpisywać) crib ( od kogoś off (of) sb).ipf.1. (= spadać) fall l. come down; (= przewracać się) fall; zwalić się na łóżko pot. hit the sack; drzewo zwaliło się na samochód the tree crushed the car; zwalić się z nóg pot. take a spill.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwalać
-
3 zwalić
zwalać na kupę auf einen Haufen werfen, auftürmen;zwalać winę na k-o fam. die Schuld auf jemanden abwälzen;zwalać obowiązek na k-o fam. die Verantwortung auf jemanden abwälzen;zwalać robotę na k-o fam. jemandem eine Arbeit aufhalsen;zwalać na głowę k-u fam. jemandem aufhalsen;zwalać z nóg k-o fam. jemanden umhauen;zwalać się v/i schwer zu Boden fallen;zwalać się na głowę k-u (odwiedzać) fam. bei jemandem hereinschneien, jemanden überfallen, jemanden überrumpeln
См. также в других словарях:
zwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zwalaćam, zwalaća, zwalaćają, zwalaćany {{/stl 8}}– zwalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zwalaćlę, zwalaćli, zwalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzucając, zebrać na jednym … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego