-
1 przejście
przejście [pʃɛjɕʨ̑ɛ] nt„\przejście wzbronione” [ lub „przejścia nie ma”] „kein Durchgang!“, „Durchgang verboten!“\przejście dla pieszych Fußgänger[über]weg m\przejście podziemne Unterführung f, Fußgängertunnel m\przejście graniczne Grenzübergang m2) ( miejsce)zrobić komuś \przejście jdn durchlassenstać w przejściu den Durchgang versperren5) sport\przejście do finału Weiterkommen nt ins Finale -
2 Durchlass
DurchlassRR<-es, -lässe> mjdm \Durchlass gewähren zrobić komuś przejście
См. также в других словарях:
przejście — n I 1. rzecz. od przejść. 2. lm D. przejść «miejsce, przez które można przejść; przesmyk, ścieżka, droga» Szerokie, wąskie przejście. Podziemne, ukryte przejście. Zagrodzić przejście. Usunąć się z przejścia. Zrobić komuś przejście … Słownik języka polskiego
zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… … Słownik języka polskiego
utorować — dk IV, utorowaćruję, utorowaćrujesz, utorowaćruj, utorowaćował, utorowaćowany «uczynić drogę możliwą do przejścia; przetrzeć szlak, uczynić go gładkim, zrobić sobie przejście w tłoku» Utorować drogę przez zarośla. Utorować sobie drogę wśród tłumu … Słownik języka polskiego
zabronić — dk VIa, zabronićnię, zabronićnisz, zabronićbroń, zabronićnił, zabronićniony zabraniać ndk I, zabronićam, zabronićasz, zabronićają, zabronićaj, zabronićał, zabronićany «nie pozwolić komuś na coś; nie dać komuś zrobić czegoś; zakazać komuś czegoś»… … Słownik języka polskiego