znawca

См. также в других словарях:

• znawca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. znawcacy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba, która bardzo dobrze zna się na czymś z racji doświadczenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Znawca kobiet. Znawca kuchni francuskiej.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• znawca — m odm. jak ż II, DCMs. znawcacy; lm M. znawcacy, DB. znawcaców «człowiek dobrze się na czymś znający, mający wiedzę, doświadczenie w danej dziedzinie, umiejący właściwie ocenić coś lub kogoś» Znawca literatury, sztuki. Znawca przedmiotu. Znawca… …   Słownik języka polskiego

• znać — ndk I, znam, znasz, znają, znaj, znał, znany 1. «mieć pewien zasób wiadomości o kimś, o czymś, mieć wyobrażenie, wyrobione przez doświadczenie, pojęcie o kimś, o czymś; móc stwierdzić tożsamość kogoś, czegoś» Znać czyjeś nazwisko, pochodzenie,… …   Słownik języka polskiego

• gastronom — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. gastronommie; lm M. gastronomowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znawca potraw, pracownik przemysłu gastronomicznego {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• znać się — na rzeczy a) «być znawcą czegoś, mieć dużo wiadomości z jakiejś dziedziny»: Nieźle budowało nam się ten most. Monterzy znali się na rzeczy jak rzadko. W. Dymny, Opowiadania. b) pot. «umieć się odpowiednio zachować wobec kogoś»: Zawsze grzecznie… …   Słownik frazeologiczny

• arbiter — m IV, DB. arbitertra, Ms. arbitertrze; lm M. arbitertrzy, DB. arbitertrów 1. «osoba decydująca o czymś, rozstrzygająca coś; znawca, autorytet» Arbiter dobrego smaku, elegancji. Wybrać kogoś na arbitra w jakiejś dziedzinie. 2. praw. «rozjemca… …   Słownik języka polskiego

• archiwista — m odm. jak ż IV, CMs. archiwistaiście; lm M. archiwistaiści, DB. archiwistatów «badacz, znawca archiwaliów; urzędnik archiwum; archiwariusz» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• balzakista — m odm. jak ż IV, CMs. balzakistaiście; lm M. balzakistaiści, DB. balzakistatów lit. «badacz, znawca twórczości Balzaka» Boy, sławny balzakista …   Słownik języka polskiego

• bibliofil — m I, DB. a; lm M. e, DB. ów «miłośnik, znawca, kolekcjoner książek» Zapalony bibliofil. ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• biblista — m odm. jak ż IV, CMs. biblistaiście; lm M. biblistaiści, DB. biblistatów «znawca, badacz Biblii; specjalista w zakresie biblistyki» …   Słownik języka polskiego

• cywilista — m odm. jak ż IV, CMs. cywilistaiście; lm M. cywilistaiści, DB. cywilistatów «znawca prawa cywilnego, mający do czynienia ze sprawami cywilnymi w sądzie lub wykładający prawo cywilne» …   Słownik języka polskiego