-
1 znaczyć
глаг.• знаменовать• значить• метить• назначать• назначить• намечать• означать* * *znacz|yć\znaczyćony несов. 1. значить; со to \znaczyćу? что это значит?;2. метить;\znaczyć chusteczki метить платочки; \znaczyć palikami метить колышками;
3. (zostawiaćślady) оставлять знаки (следы)* * *znaczony несов.1) зна́читьco to znaczy? — что э́то зна́чит?
2) ме́титьznaczyć chusteczki — ме́тить плато́чки
znaczyć palikami — ме́тить ко́лышками
3) ( zostawiać ślady) оставля́ть зна́ки (следы́) -
2 znaczyć
метитьKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > znaczyć
-
3 naznaczać
глаг.• назначать• обозначать* * *naznacza|ć\naznaczaćny несов. 1. обозначать; помечать;2. назначать, намечать, определять; ср. naznaczyć+1. oznaczać, znaczyć, zaznaczać 2. wyznaczać, ustanawić, określać
* * *naznaczany несов.1) обознача́ть; помеча́ть2) назнача́ть, намеча́ть, определя́ть; ср. naznaczyćSyn: -
4 oznaczać
глаг.• заметить• замечать• знаменовать• значить• метить• назначать• назначить• называть• намечать• обнаруживать• обозначать• обозначить• означать• определять• отметить• отмечать• показать• показывать• пометить• помечать• размечать• указывать• устанавливать• штамповать• штемпелевать* * *oznacza|ć\oznaczaćny несов. 1. обозначать;2. назначать, определять, намечать; ср. oznaczyć; 3. означать; to \oznaczaćło klęskę это означало поражение+1. znaczyć, zaznaczać 2. wyznaczać
* * *oznaczany несов.1) обознача́ть2) назнача́ть, определя́ть, намеча́ть; ср. oznaczyć3) означа́тьto oznaczało klęskę — э́то означа́ло пораже́ние
Syn: -
5 odznaczyć\ się
[od-znaczyć się] сов. 1. отличиться; прославиться;\odznaczyć\ się się w walce отличиться в бою;
2. отпечататься, оттиснуться+1. wyróżnić się 2. odcisnąć się, odbić się
См. также в других словарях:
znaczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, znaczyćczę, znaczyćczy, znaczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrażać jakąś treść, będąc jej znakiem; zawierać jakiś sens : {{/stl 7}}{{stl 10}}Co znaczy wyraz logo? Oba… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
znaczyć — ndk VIb, znaczyćczę, znaczyćczysz, znacz, znaczyćczył, znaczyćczony 1. «być znakiem czegoś, wyrażać, zawierać jakąś treść, jakiś sens» Znaczący uśmiech. Znaczące spojrzenie. Dawać nic nie znaczące odpowiedzi. Ten gest nic nie znaczy. Co ten wyraz … Słownik języka polskiego
znaczyć — Coś znaczy dla kogoś tyle, co dla psa mucha zob. pies 5. Grać znaczonymi kartami zob. grać 7. Gra znaczonymi kartami zob. gra 3 … Słownik frazeologiczny
co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania … Słownik języka polskiego
być — 1. Być do niczego «nie nadawać się do niczego»: Jak ocenia pan kandydatów do prezydenckiego fotela? – Jeden rozumie sam przez się, drugi rozumie to, co mu inni pokazują, trzeci nie rozumie ani sam przez się, ani gdy mu inni pokazują. Pierwszy… … Słownik frazeologiczny
powiedzieć — 1. Jeśli (jak) się powiedziało a, (to) trzeba powiedzieć b «jeśli się coś rozpoczęło, to trzeba to doprowadzić do końca»: Musisz jej pomóc przy załatwianiu tych formalności, sam ją namawiałeś do wyjazdu, a jak się powiedziało a, to trzeba… … Słownik frazeologiczny
wyprawić — pot. Wyprawiać komedie (z kimś, z czymś) «zachowywać się niepoważnie, nieadekwatnie do danej sytuacji»: Cóż pani na mnie tak spogląda, jakbym pani zamordował ojca i matkę? Czy to moja wina, że opuszcza panią przyjaciółka? Co pani w ogóle za… … Słownik frazeologiczny
wyprawiać — pot. Wyprawiać komedie (z kimś, z czymś) «zachowywać się niepoważnie, nieadekwatnie do danej sytuacji»: Cóż pani na mnie tak spogląda, jakbym pani zamordował ojca i matkę? Czy to moja wina, że opuszcza panią przyjaciółka? Co pani w ogóle za… … Słownik frazeologiczny
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
cechować — ndk IV, cechuję, cechujesz, cechuj, cechowaćował, cechowaćowany 1. «stanowić cechę czyjąś a. czegoś; być właściwym komuś, czemuś; charakteryzować, znamionować» Kogoś cechuje spryt, energia, pracowitość. Styl autora cechuje prostota. 2. «opatrywać … Słownik języka polskiego
coś — D. czegoś, C. czemuś, B.=M., NMs. czymś, blm «zaimek nieokreślony zastępujący rzeczownik, zwykle nieosobowy, niekiedy liczebnik, bez bliższego jego oznaczenia» Coś mu jest. Coś tam majstrował. Znaleźć coś ciekawego. Coś by trzeba zrobić. Bać się… … Słownik języka polskiego
