-
1 zirytować
irytować się sich ärgern -
2 zirytować
-
3 zirytować
глаг.• дразнить• злить• раздосадовать• раздражать• раздражить• сердить* * *zirytowa|ć[z-irytować], \zirytowaćny сов. рассердить, разозлить+zdenerwować, rozgniewać
* * *zirytowany сов.рассерди́ть, разозли́тьSyn: -
4 zirytować
(-uję, -ujesz); vb; od irytowaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zirytować
-
5 zirytować
1. exaspérer2. irriter -
6 zirytować
acaroj -
7 zirytować
роздратувати, розсердити -
8 zirytować
1 magalit2 manggalit3 maulol -
9 zirytować
heläklemek -
10 zirytować (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zirytować (się)
-
11 zirytować się
-
12 zirytować\ się
[z-irytować się] сов. рассердиться, разозлиться;\zirytować\ się się czymś разозлиться из-за чего-л.+zdenerwować się, rozgniewać się
-
13 zirytować się
роздратуватися, розсердитися -
14 zdenerwować
глаг.• дразнить• раздражать• разозлить* * *zdenerwowa|ć\zdenerwowaćny сов. взволновать; расстроить* * *zdenerwowany сов.взволнова́ть; расстро́итьSyn: -
15 iryt|ować
impf Ⅰ vt to irritate, to annoy- jego bezceremonialność mnie irytuje I find his offhand manner irritating ⇒ zirytowaćⅡ irytować się to be irritated- irytował się, gdy nie odpowiadała na jego pytania he became a. got irritated when she didn’t answer his questions ⇒ zirytować sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > iryt|ować
-
16 zdenerwować się
сов.взволнова́ться; расстро́итьсяzdenerwować się się czymś — расстро́иться из-за чего́-л.
bardzo się zdenerwować się — разволнова́ться
Syn: -
17 zdenerwować\ się
сов. взволноваться; расстроиться;\zdenerwować\ się się czymś расстроиться из-за чего-л.;bardzo się \zdenerwować\ się разволноваться
+ zirytować się -
18 un|ieść
pf — un|osić impf (uniosę, uniesiesz, uniósł, uniosła, unieśli — unoszę) Ⅰ vt 1. (podnieść, wznieść) to raise- uniósł rękę na pożegnanie he raised a hand in farewell- uniosła głowę znad książki she looked up from her book2. (dźwignąć) to lift- nie mógł unieść walizki he couldn’t lift the suitcase3. książk. (przemieścić) woda uniosła za sobą most the water swept the bridge away- wiatr unosi tumany kurzu the wind is raising clouds of dust4. przest. (zagarnąć) to carry (away)- unieśli rannych z pola bitwy they carried the wounded from the battlefieldⅡ unieść się — unosić się 1. (podeprzeć się) to rise- unieść się z krzesła to rise from a chair2. (podnieść się, zostać uniesionym) to be raised, to go up- kurtyna uniosła się w górę the curtain went up3. (wzbić się) to soar, to sail (up)- balon uniósł się wysoko the balloon sailed high in the air4. książk. (stracić panowanie nad sobą) to get carried away; (zirytować się) to lose one’s temper- uniósł się ambicją/honorem his ambition/sense of honour got the better of him- łatwo się unosi s/he’s easily excitable5. przen. (wisieć) (w powietrzu) to hover, to hang; (na wodzie) to float- nad łąkami unoszą się mgły fog hangs over the fields6. przen. (o zapachu) ≈ to waft; to linger- w powietrzu unosił się smród pleśni there was a mouldy smell in the airThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > un|ieść
-
19 zakip|ieć
pf (zakipisz, zakipiał, zakipieli) vi 1. [ciecz] to boil, to seethe 2. przen. (zirytować się) to seethe- na tę wiadomość aż w niej zakipiało ze złości she seethed with fury at the newsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zakip|ieć
-
20 ziryt|ować
/'zirı'tovatɕ/ pf Ⅰ vt to irritate, to annoy- zirytowało ją moje zachowanie my behaviour irritated her ⇒ irytowaćⅡ zirytować się to be irritated a. annoyed- zirytował się, że musi czekać it annoyed him that he had to wait ⇒ irytować sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ziryt|ować
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zirytować — [wym. z irytować] dk IV, zirytowaćtuję, zirytowaćtujesz, zirytowaćtuj, zirytowaćował, zirytowaćowany «przyprawić kogoś o irytację; rozdrażnić, zdenerwować, rozgniewać» Bardzo, trochę kogoś zirytować. Zirytować kogoś swoją arogancją, swoim… … Słownik języka polskiego
zirytować (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. z irytować]{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}irytować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
irytować się – zirytować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wpadać w irytację, stan rozdrażnienia, podenerwowania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Irytował się podczas gry. Zirytował się z powodu długiej kolejki. Irytował się, że nie zdąży na autobus. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozdrażnić — dk VIa, rozdrażnićnię, rozdrażnićnisz, rozdrażnićnij, rozdrażnićnił, rozdrażnićniony rozdrażniać ndk I, rozdrażnićam, rozdrażnićasz, rozdrażnićają, rozdrażnićaj, rozdrażnićał, rozdrażnićany 1. «drażniąc spowodować zwiększenie bolesności… … Słownik języka polskiego
rozgniewać — dk I, rozgniewaćam, rozgniewaćasz, rozgniewaćają, rozgniewaćaj, rozgniewaćał, rozgniewaćany «wywołać w kimś gniew; rozzłościć, zirytować» Rozgniewał go swym uporem. Rozgniewany ojciec. rozgniewać się «wpaść w gniew, wybuchnąć gniewem; rozzłościć… … Słownik języka polskiego
rozsierdzić — dk VIa, rozsierdzićdzę, rozsierdzićdzisz, rozsierdzićsierdź, rozsierdzićdził, rozsierdzićdzony rzad. rozsierdzać ndk I, rozsierdzićam, rozsierdzićasz, rozsierdzićają, rozsierdzićaj, rozsierdzićał, rozsierdzićany, książk. «doprowadzić kogoś do… … Słownik języka polskiego
zdenerwować — dk IV, zdenerwowaćrwuję, zdenerwowaćrwujesz, zdenerwowaćrwuj, zdenerwowaćował, zdenerwowaćowany «wyprowadzić z równowagi; rozdrażnić, zirytować» Zdenerwowało go to wydarzenie. Był okropnie zdenerwowany. zdenerwować się «stracić równowagę, wpaść w … Słownik języka polskiego
Польский язык — Самоназвание: język polski, polszczyzna Страны: Польша, США … Википедия
krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… … Słownik frazeologiczny
równowaga — Wytrącić, wyprowadzić kogoś z równowagi «sprawić, że ktoś stracił spokój, odporność psychiczną; zdenerwować, zirytować»: Ogłoszenie kolejnej przerwy ostatecznie wyprowadziło z równowagi posłów opozycji. Część z nich wyszła z sali. ŻW 18/12/2001.… … Słownik frazeologiczny
wyjść — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… … Słownik frazeologiczny