zgrzytać

См. также в других словарях:

• zgrzytać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zgrzytaćam, zgrzytaća, zgrzytaćają {{/stl 8}}– zgrzytnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, zgrzytaćnę, zgrzytaćnie, zgrzytaćnij, zgrzytaćnął, zgrzytaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać, powodować zgrzyt : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zgrzytać — ndk I, zgrzytaćam, zgrzytaćasz, zgrzytaćają, zgrzytaćaj, zgrzytaćał zgrzytnąć dk Va, zgrzytaćnę, zgrzytaćniesz, zgrzytaćnij, zgrzytaćnął, zgrzytaćnęła, zgrzytaćnęli, zgrzytaćnąwszy 1. «wydawać, wywoływać, powodować zgrzyt» Żwir zgrzytał pod… …   Słownik języka polskiego

• zgrzytać — pot. Zgrzytać zębami «bardzo się złościć na kogoś lub na coś, okazywać gniew, wściekłość»: Kibice pamiętający czasy Jordana i Pippena zgrzytają zębami, patrząc jak ich drużyna bierze baty. CKM 5/2001 …   Słownik frazeologiczny

• zgrzytnąć — → zgrzytać …   Słownik języka polskiego

• ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma …   Słownik frazeologiczny

• скрежет — род. п. а, скреготать, скрежетать, укр. скреготати, скрегочу, скрегiт, род. п. оту скрежет , блр. скреготаць, скрыгаць скрежетать , др. русск скрежьтати, скрегътати, скрьгътати, русск. цслав. скръгътати, ст. слав. скрьжьтъ βρυγμός (Зогр., Мар.),… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• gęsi — Gęsia skórka «charakterystyczny objaw na skórze ludzkiej w postaci uwypukleń w okolicy torebek włosowych, wywołany zimnem lub silnymi emocjami»: (...) kościelny dzwoni w ten sposób, że dostaje się gęsiej skórki i ma się ochotę zgrzytać zębami. A …   Słownik frazeologiczny

• chrobotać — ndk IX, chrobotaćoczę (chrobotaćocę), chrobotaćoczesz (chrobotaćocesz), chrobotaćocz, chrobotaćtał rzad. chrobotnąć dk Va, chrobotaćnę, chrobotaćniesz, chrobotaćnij, chrobotaćnął, chrobotaćnęła, chrobotaćnęli, chrobotaćnąwszy «wydawać, powodować… …   Słownik języka polskiego

• chrzęścić — ndk VIa, chrzęszczę, chrzęścićcisz, chrzęść, chrzęścićcił chrząsnąć, chrząstnąć, chrzęsnąć, chrzęstnąć dk Va, chrzęścićnę, chrząśniesz, chrząstniesz, chrzęśniesz a. chrzęstniesz, chrząśnij, chrząstnij, chrzęśnij a. chrzęstnij, chrzęścićnął,… …   Słownik języka polskiego

• ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …   Słownik języka polskiego

• zgrzytanie — n I rzecz. od zgrzytać ◊ Płacz i zgrzytanie zębów «ewangeliczne określenie mąk piekielnych; dziś żartobliwie: ciężka sytuacja, zmartwienie, kłopot» …   Słownik języka polskiego