zezwolić+na+coś

См. также в других словарях:

• zezwolić — dk VIa, zezwolićlę, zezwolićlisz, zezwolićzwól, zezwolićlił zezwalać ndk I, zezwolićam, zezwolićasz, zezwolićają, zezwolićaj, zezwolićał «zgodzić się na coś (zwykle oficjalnie, z urzędu), przychylić się do czyjejś prośby; pozwolić» Zezwolić na… …   Słownik języka polskiego

• zezwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zezwalaćam, zezwalaća, zezwalaćają {{/stl 8}}– zezwolić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zezwalaćlę, zezwalaćli, zezwalaćwól {{/stl 8}}{{stl 7}} zgadzać się; przyzwalać, zwykle oficjalnie; też: dopuszczać : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dopuścić — dk VIa, dopuścićpuszczę, dopuścićcisz, dopuścićpuść, dopuścićcił, dopuścićpuszczony dopuszczać ndk I, dopuścićam, dopuścićasz, dopuścićają, dopuścićaj, dopuścićał, dopuścićany 1. «pozwolić zbliżyć się, dać przystęp do kogoś, czegoś (często z… …   Słownik języka polskiego

• pozwolić — dk VIa, pozwolićlę, pozwolićlisz, pozwolićzwól, pozwolićlił pozwalać ndk I, pozwolićam, pozwolićasz, pozwolićają, pozwolićaj, pozwolićał 1. «zgodzić się, przystać na coś, przychylić się do czyjejś prośby; zezwolić» Pozwólcie mi mówić. Rodzice… …   Słownik języka polskiego

• przepuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przepuszczaćam, przepuszczaća, przepuszczaćają, przepuszczaćany {{/stl 8}}– przepuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przepuszczaćpuszczę, przepuszczaćci, przepuszczaćpuść, przepuszczaćpuszczony {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• głos — 1. Być przy głosie «mieć głos w dyskusji w danym momencie»: Wysoki Sejmie! Korzystając z tego, że jestem przy głosie – jeszcze minutę, pani marszałek – chcę powiedzieć o jednej rzeczy. S mowa 1991. 2. Dać głos «o psie: zaszczekać» 3. Dać, oddać… …   Słownik frazeologiczny

• granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… …   Słownik języka polskiego

• zezwolenie — n I 1. rzecz. od zezwolić. 2. lm D. zezwolenieeń «oficjalna zgoda, pozwolenie na coś, zwykle wyrażone na piśmie» Zezwolenie na broń. Zezwolenie na lądowanie, parkowanie. Uzyskać, otrzymać zezwolenie na coś. Wydać zezwolenie …   Słownik języka polskiego

• zezwolenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zezwolić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zezwolenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zezwolenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle zaświadczona na piśmie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień