См. также в других словарях:
łupić — ndk VIa, łupićpię, łupićpisz, łup, łupićpił, łupićpiony 1. «bezprawnie, siłą zabierać komuś mienie, rabować, grabić; ciągnąć z czegoś nadmierne zyski; odzierać kogoś z pieniędzy» Banda łupiła domy. Paskarze łupili biedaków. 2. przestarz.… … Słownik języka polskiego
łyko — n II, N. łykokiem; lm D. łyk «złożona tkanka roślin naczyniowych przewodząca substancje organiczne» ◊ rzad. Drzeć, zdzierać z kogoś łyko, łyka «bez skrupułów ściągać, wyciągać od kogoś pieniądze; wyzyskiwać kogoś» □ Drzyj łyka, kiedy się drą… … Słownik języka polskiego
