-
1 wykształcenie
сущ.• воспитание• дрессировка• образование• образованность• обучение• подготовка• просвещение• просвещенность• просвещённость• учёба* * *wykształceni|e☼ образование;z \wykształceniea lekarz (inżynier) по образованию врач (инженер); zdobyć \wykształcenie получить образование
* * *собразова́ниеz wykształcenia lekarz (inżynier) — по обра́зованию врач (инжене́р)
zdobyć wykształcenie — получи́ть образова́ние
-
2 nauka
сущ.• дисциплина• доктрина• изучение• исследование• наука• образование• обучение• преподавание• учеба• учение• ученичество• учёба• школа• эскиз• этюд* * *nauk|a♀ 1. наука;\naukai ścisłe точные науки;
2. учение ň;3. книжн. знания lm. познания lm.;zdobyć \naukaę приобрести (по)знания;
4. обучение ň; учёба;\nauka czytania i pisania обучение грамоте; pobierać \naukaę учиться;
5. урок ♂; поучение ň, наставление ň;dawać komuś \naukai наставлять, поучать кого-л.; 6. проповедь; ● \nauka nie poszła w las посл. учение пошло впрок, урок не пропал даром+2. teoria 3. erudycja, wykształcenie 4. kształcenie (się), edukacja 5. wskazówka, morał, przestroga, nauczka 6. kazanie
* * *ж1) нау́каnauki ścisłe — то́чные нау́ки
2) уче́ние n3) книжн. зна́ния lm, позна́ния lmzdobyć naukę — приобрести́ (по)зна́ния
4) обуче́ние n; учёбаnauka czytania i pisania — обуче́ние гра́моте
pobierać naukę — учи́ться
5) уро́к m; поуче́ние n, наставле́ние ndawać komuś nauki — наставля́ть, поуча́ть кого́-л.
6) про́поведь•Syn:teoria 2), erudycja, wykształcenie 3), kształcenie (się), edukacja 4), wskazówka, morał, przestroga, nauczka 5), kazanie 6)
См. также в других словарях:
wykształcenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wykształcić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wykształcenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} pewien zasób wiedzy, umiejętności,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykształcenie — n I 1. rzecz. od wykształcić. 2. blm «zasób wiedzy zdobytej przez kogoś (zwykle w jakimś zakładzie naukowym); zasób wiedzy określony programem zakładu naukowego, umożliwiający np. wykonywanie zawodu» Wykształcenie ogólne, zawodowe. Wykształcenie… … Słownik języka polskiego
pokształcić — dk VIa, pokształcićcę, pokształcićcisz, pokształcićkształć, pokształcićcił «dać wykształcenie kilku lub wielu osobom, wykształcić jedną po drugiej» Pokształcił wszystkie dzieci. pokształcić się 1. «o wielu osobach: zostać wykształconym, zdobyć… … Słownik języka polskiego
wykształcić — dk VIa, wykształcićcę, wykształcićcisz, wykształcićkształć, wykształcićcił, wykształcićcony wykształcać ndk I, wykształcićam, wykształcićasz, wykształcićają, wykształcićaj, wykształcićał, wykształcićany 1. tylko dk «dać komuś wykształcenie,… … Słownik języka polskiego
artystyczny — artystycznyni 1. «związany ze sztuką, dziełem sztuki, artystą; nacechowany artyzmem» Prądy, kierunki artystyczne. Sukces artystyczny. Szkoła artystyczna. Twórczość artystyczna. Wydarzenie artystyczne. Występ, zespół artystyczny. Część artystyczna … Słownik języka polskiego
Mariusz Pudzianowski — Born February 7, 1977 (1977 02 07) (age 34) Biała Rawska, Poland … Wikipedia
kwalifikacja — ż I, DCMs. kwalifikacjacji; lm D. kwalifikacjacji (kwalifikacjacyj) 1. dziś zwykle w lm «wykształcenie, przygotowanie potrzebne do wykonywania zawodu, jakichś czynności; uzdolnienia, nadawanie się do czego» Odpowiednie, pełne, wyższe kwalifikacje … Słownik języka polskiego
wyjść na człowieka [na ludzi] — {{/stl 13}}{{stl 7}} stać się osobą cenioną w społeczeństwie; zdobyć zawód, pozycję, wykształcenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skończył szkołę i wyszedł na ludzi. Jeśli zechce, jeszcze wyjdzie na człowieka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
