zdarzenie

См. также в других словарях:

• zdarzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zdarzenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co się stało, zdarzyło, wydarzyło, zaszło; wypadek, wydarzenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Radosne, nieoczekiwane zdarzenie. Przebieg zdarzeń. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zdarzenie — n I, lm D. zdarzenieeń «to, co się zdarzyło, wydarzyło, zaszło, co się stało; wypadek, wydarzenie, zajście» Doniosłe, dziwne, osobliwe, radosne, zabawne zdarzenie. Przebieg, tło zdarzeń. Okres obfitujący w zdarzenia. ◊ Ktoś, coś z prawdziwego… …   Słownik języka polskiego

• zdarzenie — 1. Coś z prawdziwego zdarzenia «o czymś, co jest takie jak powinno być, spełnia wszystkie wymagania, oczekiwania, dobrze funkcjonuje»: Trudno dziś znaleźć kawiarnię bądź herbaciarnię z prawdziwego zdarzenia. Wprost 940/2000. Śląsk ma szansę stać… …   Słownik frazeologiczny

• zmyłka — Zdarzenie lub uwaga mające na celu zmylenie, wprowadzenie w błą, i odwrócenie uwagi Eng. A fact or remark which is intended to mislead, especially to draw people s attention away from the main point …   Słownik Polskiego slangu

• prawdziwy — Coś z prawdziwego zdarzenia zob. zdarzenie 1. Ktoś z prawdziwego zdarzenia zob. zdarzenie 2 …   Słownik frazeologiczny

• brzemienny — brzemiennynni książk. «obciążony, naładowany czym; ciężki» Wozy brzemienne zbożem. ∆ Kobieta brzemienna «kobieta ciężarna (w ciąży)» ◊ Atmosfera, chwila, epoka itp. brzemienna w co (np. w wypadki, wydarzenia), rzad. czym (np. klęskami) «atmosfera …   Słownik języka polskiego

• historia — ż I, DCMs. historiarii; lm D. historiarii (historiaryj) 1. «dzieje, proces rozwoju życia społecznego lub przyrody, przebieg wydarzeń; nauka o dziejach» Historia Polski. Historia Ziemi. Historia filozofii, nauki, sztuki, literatury. Znajomość… …   Słownik języka polskiego

• kazus — m IV, D. u, Ms. kazussie; lm M. y przestarz. «zdarzenie, przypadek, traf, zwłaszcza niespodziewane, nieprzyjemne zdarzenie, niekorzystny zbieg okoliczności» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• przejście — n I 1. rzecz. od przejść. 2. lm D. przejść «miejsce, przez które można przejść; przesmyk, ścieżka, droga» Szerokie, wąskie przejście. Podziemne, ukryte przejście. Zagrodzić przejście. Usunąć się z przejścia. Zrobić komuś przejście …   Słownik języka polskiego

• przypadek — m III, N. przypadekdkiem; lm M. przypadekdki 1. D. przypadekdku «zdarzenie, zjawisko, których się nie da przewidzieć na podstawie znanych praw naukowych i doświadczenia; zdarzenie niespodziewane, zrządzenie losu, zbieg okoliczności, traf» Czysty …   Słownik języka polskiego

• życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …   Słownik języka polskiego