zbieleć

См. также в других словарях:

• zbieleć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}bieleć I;{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oko {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}}zbieleje [zbielało] {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zbieleć — dk III, zbielećeję, zbielećejesz, zbielećej, zbielećlał, zbielećeli, zbielećlały, zbielećlali «stać się białym, bielszym, nabrać białej barwy, stracić rumieńce, zblednąć; o włosach: posiwieć» Twarz jej zbielała. Usta zbielały. Zbieleć ze strachu …   Słownik języka polskiego

• zbieleć — pot. Oko komuś zbieleje, zbielało «ktoś się ogromnie zdziwi, zdziwił, zostanie, został czymś zaskoczony»: (...) prędzej czy później wytnie coś takiego, że innym oko zbieleje. S. Łubiński, Ballada. (...) zrobił wreszcie coś na własną rękę – bez… …   Słownik frazeologiczny

• oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

• z- — (w wyrazach, których tematy rozpoczynają się na samogłoskę lub spółgłoskę dźwięczną, a także na s, sz, h, np. zbieleć, zżąć, zsuwać, zszywać, zheblować) 1. «przedrostek nadający aspekt dokonaności czasownikom niedokonanym, np. zanalizować,… …   Słownik języka polskiego

• bieleć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, bielećeję, bielećeje, bielećlał, bielećleli {{/stl 8}}– zbieleć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się białym {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień