-
1 załamywać
глаг.• заламывать• преломлять* * *załamywa|ć\załamywaćny несов. 1. заламывать, загибать;2. (przebijać) проламывать; проваливать; 3. (promienie itp.) преломлять; 4. перен. (kogoś) ломать, сламывать;● \załamywać ręce отчаиваться, опускать руки
* * *załamywany несов.1) зала́мывать, загиба́ть2) ( przebijać) прола́мывать; прова́ливать3) (promienie itp.) преломля́ть4) перен. ( kogoś) лома́ть, сла́мывать• -
2 załamywać ręce
отча́иваться, опуска́ть ру́ки -
3 załamywać się
несов.1) лома́ться, сла́мываться; загиба́ться2) прола́мываться, прова́ливаться3) перен. срыва́ться, прова́ливаться; ру́шиться4) перен. отча́иваться, па́дать ду́хом5) преломля́ться; ср. załamać się -
4 załamywać\ się
несов. 1. ломаться, сламываться; загибаться;2. проламываться, проваливаться; 3. перен. срываться, проваливаться; рушиться; 4. перен. отчаиваться, падать духом; 5. преломляться; ср. załamać się -
5 łamać się
несов.1) лома́ться, разла́мываться; ру́шиться, разбива́ться, распада́ться3) перен. колеба́ться, пережива́ть душе́вный разла́д; па́дать ду́хом4) перен. боро́тьсяłamać się się ze sobą — боро́ться с (сами́м) собо́й
Syn: -
6 łamać\ się
несов. 1. ломаться, разламываться; рушиться, разбиваться, распадаться;2. круто поворачивать, изгибаться (о линии); преломляться (о лучах); 3. перен. колебаться, переживать душевный разлад; падать духом; 4. перен. бороться; \łamać\ się się ze sobą бороться с (самим) собой+2. załamywać się 3. wahać się 4. zmagać się, walczyć
-
7 brechen
brechen ( bricht, brach, gebrochen) vt <z>łamać (a fig Recht, Eid usw), przełam(yw)ać (a fig Widerstand); Blume zrywać < zerwać>; Hals skręcić pf; Schweigen przer(y)wać; Rekord pobić pf;in Stücke brechen <po>łamać na kawałki;sich [D] etwas brechen złamać sobie (A); vi (sn) złamać się pf, przełam(yw)ać się; Sonne przebi(ja)ć się ( durch przez A); Eis załam(yw)ać się;der Damm bricht woda przerywa tamę;
См. также в других словарях:
załamywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, załamywaćmuję, załamywaćmuje, załamywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}}– załamać {{/stl 7}}{{stl 8}}dk IIa, załamywaćmię, załamywaćmie, załamywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zginać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
załamywać się – załamać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać załamaniu, zagięciu; zaginać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okładka się załamała. Załamują się fałdy spódnicy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
załamywać – załamać ręce — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrażać niepokój, ubolewanie; też: przyjmować postawę rezygnacji, bezradności, zniechęcenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na widok zdewastowanego mieszkania załamali ręce. Nie załamujcie rąk, bo jeszcze się nic nie stało. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
załamywać — Załamać ręce zob. ręka 51 … Słownik frazeologiczny
załamywać — → załamać … Słownik języka polskiego
łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… … Słownik języka polskiego
załamać — dk IX, załamaćmię, załamaćmiesz, załamaćłam, załamaćał, załamaćany załamywać ndk VIIIa, załamaćmuję, załamaćmujesz, załamaćmuj, załamaćywał, załamaćywany 1. «zgiąć coś pod pewnym kątem, nadać czemuś kształt linii łamanej; zagiąć» Załamać karton,… … Słownik języka polskiego
łamać się — I – złamać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pękać, rozpadać się na dwie lub więcej części pod wpływem nacisku, uderzenia itp.; być łamanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lód łamie się pod ciężarem sań. Gałąź złamała… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
duch — 1. Człowiek małego ducha «człowiek tchórzliwy, przesadnie ostrożny»: Przyznaję się – człowiek małego ducha – iż dałem się sprowokować do dyskusji (...) B. Maj, Kronika. 2. Człowiek wielkiego ducha «człowiek odważny, szlachetny»: Stańczyk to… … Słownik frazeologiczny
drgać — ndk I, drga, drgaćają, drgaćał drgnąć dk Va, drgaćnę, drgaćniesz, drgaćnij, drgaćnął, drgaćnęła, drgaćnęli, drgaćnąwszy 1. «wykonywać szybkie, ledwie widoczne powtarzające się ruchy; trząść się, dygotać, drżeć» Drgnął nerwowo. Komuś drga powieka … Słownik języka polskiego
duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… … Słownik języka polskiego
