-
1 zawodzić
1. (-odzę, -odzisz); imp; - ódź; vt( sprawiać zawód) perf; zawieść to let down, to disappoint, (książk: prowadzić) perf; zawieść to lead2. vi; perf zawieśćto fail; (o człowieku, wietrze: lamentować, wyć) to wail* * *ipf.- wodzę -wodzisz, - wódź1. (= sprawiać zawód) disappoint; let down; (o urządzeniu, pamięci) fail; przyjaciele go zawiedli friends let him down; nadzieje nas zawiodły we were disappointed in our hopes; pamięć mnie zawodzi my memory fails me; czułam, że zawodzą mnie nerwy I felt my temper fray; zawodzić oczekiwania fall short of expectations.2. lit. (= prowadzić gdzieś) lead; droga nas zawiodła do lasu the road lead us to the forest; dokąd cię zawiedzie nienawiść? where will hate lead you?3. tylko ipf. (= płacząc, ubolewać) wail; zawodzić wniebogłosy wail loudly.ipf.(= doznawać zawodu) be disappointed (na kimś/czymś with sb/sth); zawiodła się w miłości she was disappointed in love.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawodzić
-
2 zawodzić
глаг.• выдавать• заводить• изменять• обманывать• предавать• разочаровать• разочаровывать* * *1) (być niesprawnym) отказывать (быть неисправным)2) zawodzić (lamentować) голосить, причитать3) zawodzić (nie spełniać oczekiwań) подводить, разочаровывать4) zawodzić (szwankować) изменять (напр. о памяти)nawiązywać, rozpoczynać, wszczynać заводить (начинать)zakładać (np. rodzinę) заводить (обзаводиться)zaprowadzać (odprowadzać) заводить (отводить)nakręcać, uruchamiać, zapuszczać, pot. odpalać заводить (приводить в действие)nabywać, sprawiać sobie заводить (приобретать, обзаводиться)mieć (dziecko) заводить (ребёнка)zaprowadzać (ustalać) заводить (устанавливать)pot. nakręcać, podniecać разг. заводить (побуждать)* * *zawodz|ić\zawodzićę, \zawodzićony несов. 1. обманывать; подводить; ср. zawieść 2;2. выть, гудеть;wiatr \zawodzići ветер гудит (воет, стонет);
3. (lamentować) голосить, причитать* * *zawodzę, zawodzony несов.1) обма́нывать; подводи́ть; ср. zawieść 2)2) выть, гуде́тьwiatr zawodzi — ве́тер гуди́т (во́ет, сто́нет)
3) ( lamentować) голоси́ть, причита́ть -
3 zawodzić
-
4 zawodzić
II. vi1) < perf zawieść> ( być często niesprawnym) samochód, urządzenie: nicht funktionieren, versagen; pamięć: trügen; plan: fehlschlagen\zawodzić się [na kimś/czymś] [von jdm/etw] enttäuscht werden -
5 zawodzić
1. décevoir2. désappointer3. tromper -
6 zawodzić
1 Iníon 2 braith 3 bris 4 briseadh 5 caill 6 mearaigh -
7 zawodzić
zhgënjej -
8 zawodzić
1. заводити, запроваджувати;2. розчаровувати -
9 zawodzić
sumayang -
10 zawodzić
galplaşdyrmak; satmak -
11 zawodzić
απογοητεύω -
12 zawodzić się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawodzić się
-
13 zawodzić się
несов. na kim-czym, w czymобма́нываться, разочаро́вываться в ком-чём -
14 zawodzić\ się
несов. na kim-czym, w czym обманываться, разочаровываться в ком-чём -
15 zawodzić się
розчаровуватися -
16 заводить
-
17 zawieść
* * *pf.pf.zob. zawodzić się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawieść
-
18 lamentować
глаг.• голосить• жаловаться• оплакивать• причитать• стонать* * *несов. рыдать, голосить; причитать, сетовать+zawodzić, rozpaczać;
wyrzekać, żalić się* * *несов.рыда́ть, голоси́ть; причита́ть, се́товатьSyn: -
19 nawalać
глаг.• барахлить• наваливать* * *nawala|ć\nawalaćny несов. разг. 1. подводить;\nawalać w pracy лодырничать;
2. отказывать, сдавать; подводить; ср. nawalić 2, 3+2. zawodzić, psuć się
* * *nawalany несов. разг.1) подводи́тьnawalać w pracy — ло́дырничать
2) отка́зывать, сдава́ть; подводи́ть; ср. nawalić 2), 3)Syn: -
20 rozczarowywać
глаг.• обманывать• разочаровать• разочаровывать* * *rozczarowywa|ć\rozczarowywaćny несов. разочаровывать+* * *rozczarowywany несов.разочаро́выватьSyn:
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zawodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zawodzićdzę, zawodzićdzi, zawodzićwódź {{/stl 8}}– zawieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, zawodzićwiodę, zawodzićwiedzie, zawodzićwiedź, zawodzićwiódł, zawodzićwiodła, zawodzićwiedli, zawodzićwiedziony {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawodzić — ndk VIa, zawodzićdzę, zawodzićdzisz, zawodzićwódź, zawodzićdził, zawodzićdzony 1. forma ndk czas. zawieść. 2. «biadać, ubolewać płacząc, lamentować; śpiewać żałośnie» Zawodzić na głos (w głos), płaczliwie, wniebogłosy. przen. Wiatr zawodzi.… … Słownik języka polskiego
zawodzić się – zawieść się — {{/stl 13}}{{stl 7}} doznawać rozczarowania, zawodu, przeliczyć się co do kogoś lub czegoś; rozczarowywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zawieść się w nadziejach, oczekiwaniach. Zawieść się na przyjacielu. Zawieść się w miłości. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawodzić — Zawiodły kogoś nerwy zob. nerwy 4 … Słownik frazeologiczny
zawieść — dk XI, zawieśćwiodę, zawieśćwiedziesz, zawieśćwiedź, zawieśćwiódł, zawieśćwiodła, zawieśćwiedli, zawieśćwiedziony, zawieśćwiedzeni, zawieśćwiódłszy zawodzić ndk VIa, zawieśćdzę, zawieśćdzisz, zawieśćwódź, zawieśćdził, zawieśćdzony 1. «nie zrobić… … Słownik języka polskiego
koń — 1. Czarny koń «osoba lub rzecz, która niespodziewanie wygrywa w jakiejś konkurencji, okazuje się lepsza od faworytów»: Żaden z czarnych koni prezydenckiego wyścigu w USA nie wytrzymał nawet połowy prawyborów. GW 01/03/2000. 2. Gnać, jechać,… … Słownik frazeologiczny
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
jeremiada — ż IV, CMs. jeremiadaadzie; lm D. jeremiadaad książk. «skarga, lament, biadanie, narzekanie; utwór literacki lub mowa utrzymana w tonie biblijnych proroctw Jeremiasza; śpiew żałosny» Wygłaszać, zawodzić jeremiady … Słownik języka polskiego
jęczeć — ndk VIIb, jęczećczę, jęczećczysz, jęcz, jęczećczał, jęczećczeli jęknąć dk Va, jęczećnę, jęczećniesz, jęczećnij, jęczećnął, jęczećnęła, jęczećnęli, jęczećnąwszy 1. «wydawać przeciągłe żałosne dźwięki pod wpływem bólu, cierpienia; wydawać jęki»… … Słownik języka polskiego
lamentować — ndk IV, lamentowaćtuję, lamentowaćtujesz, lamentowaćtuj, lamentowaćował 1. «głośno wyrzekać, żalić się, skarżyć się na coś, zawodzić, rozpaczać» Lamentować na cały głos. Lamentować nad kimś, nad czymś. 2. łow. «o słowikach, drozdach: wydawać… … Słownik języka polskiego
oszukiwać — ndk VIIIb, oszukiwaćkuję, oszukiwaćkujesz, oszukiwaćkuj, oszukiwaćiwał, oszukiwaćiwany oszukać dk I, oszukiwaćam, oszukiwaćasz, oszukiwaćają, oszukiwaćaj, oszukiwaćał, oszukiwaćany «świadomie wprowadzać kogoś w błąd dla własnej korzyści, zwodzić… … Słownik języka polskiego