-
1 zawieszony
См. также в других словарях:
zawieszony — Być zawieszonym między niebem a ziemią zob. niebo 2. Plan, projekt itp. jest zawieszony w próżni zob. próżnia 2 … Słownik frazeologiczny
Otto Barić — Personal information Full name Otto Barić Date of birth 19 June 1933 (1933 06 19 … Wikipedia
Rafał Ratajczyk — Rafał Ratajczyk … Wikipédia en Français
СВАЯ ВИСЯЧАЯ — свая, передающая нагрузку грунту в основном за счёт сил трения по её боковой поверхности (Болгарский язык; Български) висящ [плаващ] пилот (Чешский язык; Čeština) plovoucí pilota (Немецкий язык; Deutsch) Schwebepfahl (Венгерский язык; Magyar)… … Строительный словарь
Мияилович, Никола — Никола Мияйлович … Википедия
niebo — 1. Być w siódmym niebie «z jakiegoś powodu czuć się szczęśliwym, bardzo się cieszyć»: Pan Tomasz był świeżo po studiach i wszystkie dziewczyny się w nim podkochiwały, ja oczywiście też. Byłam w siódmym niebie, kiedy powiedział mi, że jestem… … Słownik frazeologiczny
próżnia — 1. Mówić, pisać itp. w próżnię «mówić, pisać itp., nie mając nadziei na otrzymanie odpowiedzi, nie spodziewając się żadnego oddźwięku, zainteresowania, zrozumienia»: Jedni może tok jego myśli śledzą z uwagą, inni, gdy ich temat nie interesuje ( … Słownik frazeologiczny
chwytak — m III, D. a, N. chwytakkiem; lm M. i 1. → chwytacz ∆ górn. Chwytak rur «w górnictwie naftowym: urządzenie zatrzymujące automatycznie spadające rury wydobywcze lub pompowe w razie ich zerwania» ∆ Chwytak wozów «urządzenie w pochylni służące do… … Słownik języka polskiego
gaflowy — przym. od gafel ∆ Żagiel gaflowy «czworokątny żagiel zawieszony na gaflu i rozpościerający się między gaflem, masztem i bomem» ∆ Ożaglowanie gaflowe «ożaglowanie złożone całkowicie lub zasadniczo z żagli gaflowych» … Słownik języka polskiego
gondola — ż I, DCMs. gondolali; lm D. gondolali 1. «łódź wiosłowa bez steru, o smukłym kadłubie z ozdobnym, charakterystycznie wygiętym dziobem, używana do komunikacji po kanałach Wenecji» Płynąć gondolą. 2. lotn. «kosz zawieszony pod balonem lub sterowcem … Słownik języka polskiego
karoca — ż II, DCMs. karocacy; lm D. karocaoc «dawny czterokołowy powóz kryty, bogato zdobiony, zawieszony na pasach skórzanych zastępujących resory (później także na resorach), używany głównie na dworach królewskich i książęcych» ‹wł.› … Słownik języka polskiego