-
1 zaszczytny
zaszczytny ehrenvoll, ehrenhaft;zaszczytne miejsce n Ehrenplatz m -
2 zaszczytny
-
3 chwalebny
-
4 poczesny
( książk)1) ( zaszczytny) würdig, ehrenvoll2) ( ważny) gewichtig, bedeutungsvollzajmować poczesne miejsce ( w historii) einen würdigen Platz einnehmen; ( w polityce) einen hohen Stellenwert haben -
5 ehrenvoll
etw als \ehrenvoll betrachten uważać coś za zaszczytne -
6 hoch
I. adjeine hohe Schneedecke gruba warstwa f śnieguhohe Absätze wysokie obcasy mPlein hundert Meter hoher Turm wieża o wysokości stu metrówdas Dach ist sieben Meter \hoch dach ma wysokość siedmiu metrówein Mensch von hohem Wuchs człowiek wysokiego wzrostueine hohe Stirn haben mieć wysokie czoło2) matfünf ist eine höhere Zahl als drei pięć jest większe od trzechzwei \hoch drei ist acht dwa do potęgi trzeciej równa się osiem3) ( beträchtlich, erheblich) Gewicht, Sachschaden, Verlust duży; Betrag, Gehalt wysoki; Strafe surowy5) ( bedeutend) Beamter, Amt wysoki; Besuch zaszczytny; Offizier wysoki rangą; Position kierowniczy; Ansehen wielki; Gut bezcenny; Anlass, Feiertag niecodzienny6) jdm zu \hoch sein (von jdm nicht begriffen werden können: fam) być dla kogoś zbyt skomplikowanymII. <höher, am -̈sten> adv1) ( nach oben)ein \hoch aufgeschossener Junge rosły chłopakhundert Meter \hoch emporragen wznosić się na wysokość stu metrówes geht sieben Treppen \hoch ma siedem pięter wysokościwie \hoch kannst du den Ball werfen? jak wysoko umiesz podrzucić piłkę?tausend Meter \hoch fliegen lecieć na wysokości tysiąca metrówdas Wasser steht drei Zentimeter \hoch stojąca woda ma wysokość trzech centymetrów\hoch schlten przejść na wysokie obroty3) (opp: tief)[zu] \hoch singen śpiewać [ perf za-] [za] wysoko[zu] \hoch spielen grać [ perf za-] [za] wysoko4) ( sehr) verehrt, geschätzt, begehrt, interassant, motiviert, radioaktiv, renatbel bardzo, niezmiernie\hoch verschuldet zadłużony na dużą sumę\hoch kompliziert wysoce skomplikowany5) ( große Summen betreffend)\hoch versichert sein być ubezpieczonym na wysoką sumę\hoch besteuert werden być wysoko opodatkowanymzu \hoch gegriffen sein Berechnung, Kosten, Zahl: być wygórowanym6) er hat mir \hoch und heilig versprochen [o versichert] zu kommen ( fam) solennie mi obiecał, że przyjdziejdm etw \hoch anrechnen doceniać [ perf docenić] czyjeś staraniawenn es \hoch kommt ( fam) co najwyżej
См. также в других словарях:
zaszczytny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} przynoszący komuś zaszczyt, będący zaszczytem – powodem do chluby, dumy; chlubny, chwalebny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaszczytna funkcja. Zaszczytny obowiązek, stanowisko, tytuł. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaszczytny — Zaszczytne miejsce zob. miejsce 5 … Słownik frazeologiczny
zaszczytny — zaszczytnyniejszy «przynoszący zaszczyt, honor; będący wyróżnieniem, zaszczytem; chlubny, chwalebny» Zaszczytna nagroda, misja. Zaszczytne zadanie, wyróżnienie. ◊ Zaszczytne miejsce «miejsce (zwykle przy stole) uważane za uprzywilejowane,… … Słownik języka polskiego
mundur — 1. Obraza munduru «uchybienie osobie noszącej mundur, uchybienie godności żołnierza» 2. Splamić mundur «popełnić czyn niegodny tego, kto nosi mundur»: (...) splamił mundur współpracą z okupantem. K. Kolińska, Orzeszkowa. 3. Włożyć, przywdziać… … Słownik frazeologiczny
chlubny — chlubnyniejszy «taki, jakim można się chlubić; przynoszący chwałę, zaszczyt; zaszczytny, chwalebny» Chlubne świadectwo. Chlubny czyn … Słownik języka polskiego
chwalebny — chwalebnyniejszy 1. «godny pochwały; przykładny, wzorowy» Chwalebny zwyczaj. Chwalebne zamiary, dążenia. 2. książk. «przynoszący chwałę; zaszczytny, chlubny» Chwalebna śmierć. Chwalebne blizny, rany … Słownik języka polskiego
dostojeństwo — n III, Ms. dostojeństwowie 1. blm «powaga, znaczenie wynikające z zajmowanego zaszczytnego stanowiska albo wypływające z wartości umysłowych lub moralnych; majestat» Poczucie własnego dostojeństwa. 2. blm «godny, poważny charakter czegoś, godne,… … Słownik języka polskiego
godność — ż V, DCMs. godnośćści 1. blm «poczucie, świadomość własnej wartości, szacunek dla samego siebie; honor, duma» Godność człowieka, pisarza, żołnierza itp. Mieć poczucie godności. Odejść, odmówić z godnością. 2. lm MD. godnośćści «zaszczytne… … Słownik języka polskiego
krzesło — n III, Ms. krzesłoeśle; lm D. krzesłoseł 1. «mebel służący do siedzenia, mający z tyłu oparcie» Krzesło drewniane, rzeźbione, wyściełane, gięte, miękkie, skórzane. Rząd krzeseł. Usiąść, siedzieć na krześle. Zajmować krzesło. Poprawić się na… … Słownik języka polskiego
maestro — m IV, DB. maestrora, Ms. maestrotrze; lm M. maestroowie, DB. maestrorów «zaszczytny tytuł, zwłaszcza u Włochów, dawany znakomitym muzykom (kompozytorom, wirtuozom, dyrygentom); osoba nosząca ten tytuł; mistrz» ‹wł. z łac.› … Słownik języka polskiego
mahatma — m odm. jak ż IV, CMs. mahatmamie; lm M. mahatmamowie, DB. mahatmamów 1. Mahatma «zaszczytny tytuł Gandhiego, przywódcy hinduskiego ruchu wolnościowego» 2. «tytuł ascety, mistyka, filozofa w Indiach» ‹z sanskr.› … Słownik języka polskiego