-
1 zarzut
сущ.• возражение• выговор• жалоба• недуг• обида• попрек• попрёк• призыв• укор• упрек• упрёк* * *♂, Р. \zarzutu упрёк; обвинение ň;bezpodstawny \zarzut необоснованное обвинение; ciężki \zarzut тяжёлое обвинение;
robić komuś \zarzutу обвинять кого-л.;bez \zarzutu а) безупречно, безукоризненно;
б) (о kimś) безупречный, безукоризненный* * *м, P zarzutuупрёк; обвине́ние nbezpodstawny zarzut — необосно́ванное обвине́ние
ciężki zarzut — тяжёлое обвине́ние
robić komuś zarzuty — обвиня́ть кого́-л.
bez zarzutu — 1) безупре́чно, безукори́зненно; 2) ( o kimś) безупре́чный, безукори́зненный
-
2 ciężki zarzut
тяжёлый упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ciężki zarzut
-
3 identyczny zarzut
идентичный упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > identyczny zarzut
-
4 kolejny zarzut
очередной упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > kolejny zarzut
-
5 niesprawiedliwy zarzut
несправедливый упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > niesprawiedliwy zarzut
-
6 odeprzeć zarzut
отбить упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > odeprzeć zarzut
-
7 postawić zarzut
поставить упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > postawić zarzut
-
8 robić zarzut
делать упрёкOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > robić zarzut
-
9 obalić
глаг.• валить• низвергать• низвергнуть• ниспровергать• опровергать• опровергнуть• опрокидывать• опрокинуть• перевернуть• перевертывать• переворачивать• повалить• повергать• повергнуть• свергнуть* * *obal|ić\obalićony сов. 1. повалить; свалить; опрокинуть;2. перен. свергнуть;\obalić tyrana свергнуть (низложить) тирана;
3. перен. опровергнуть;\obalić teorię опровергнуть теорию; \obalić zarzut доказать неправильность (необоснованность) обвинения; ● \obalić testament признать завещание недействительным;
\obalić wyrok отменить приговор+1. powalić, przewrócić, wywrócić, zwalić
* * *obalony сов.1) повали́ть; свали́ть; опроки́нуть2) перен. све́ргнутьobalić tyrana — све́ргнуть (низложи́ть) тира́на
3) перен. опрове́ргнутьobalić teorię — опрове́ргнуть тео́рию
obalić zarzut — доказа́ть непра́вильность (необосно́ванность) обвине́ния
•- obalić wyrokSyn: -
10 wyrzut
сущ.• выговор• попрек• попрёк• укор• упрек• упрёк* * *♂, Р. \wyrzutu 1. упрёк, укор;\wyrzutу sumienia угрызения совести;
2. \wyrzutу мн. прыщи, сыпь ž;3. спорт. а) выброс; б) бросок+1. wymówka, zarzut 2. krosty, pryszcze
* * *м, P wyrzutu1) упрёк, уко́рwyrzuty sumienia — угрызе́ния со́вести
2) wyrzuty мн прыщи́, сыпь ż3) спорт.а) вы́бросб) бросо́кSyn:
См. также в других словарях:
zarzut — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zarzutucie {{/stl 8}}{{stl 7}} ustna lub pisemna wypowiedź, obwiniająca kogoś o coś, negatywnie oceniająca kogoś, oskarżająca, zawierająca jakieś pretensje do kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stawiać komuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarzut — m IV, D. u, Ms. zarzutucie; lm M. y «słowa zawierające ujemną ocenę czegoś, zastrzeżenie, pretensję do kogoś o coś» Bezpodstawny, nieuzasadniony zarzut. Poważny, słuszny zarzut. Zarzut tchórzostwa, oszustwa, zdrady. Narażać się na zarzut. Uwolnić … Słownik języka polskiego
poważny — poważnyni, poważnyniejszy 1. «zachowujący powagę, pełen powagi; dostojny, majestatyczny» Poważny człowiek. Poważna matrona. Poważny tłum. ◊ Poważny wiek, poważne lata «wiek podeszły, sędziwy, późne lata życia człowieka» 2. «wyrażający powagę,… … Słownik języka polskiego
Лешек — Lestek или Leszek Рисунок Валерия Эльяш Радзиковского, вторая пол … Википедия
Земовит (князь полян) — В Википедии есть статьи о других людях с именем Земовит. Земовит Siemowit … Википедия
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
inkryminacja — ż I, DCMs. inkryminacjacji; lm D. inkryminacjacji (inkryminacjacyj) książk. «oskarżenie, zarzut; inkryminowanie» ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
insynuacja — ż I, DCMs. insynuacjacji; lm D. insynuacjacji (insynuacjacyj) «przypisywanie, wmawianie komuś postępków, myśli, intencji itp. nieprawdziwych, krzywdzących daną osobę; niesłuszny zarzut, wymysł (o kimś)» Złośliwe insynuacje. Insynuacje pod czyimś… … Słownik języka polskiego
inwektywa — ż IV, CMs. inwektywawie; lm D. inwektywayw książk. «zarzut obrażający, zniewaga słowna, obelga» Rzucać na kogoś inwektywy. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
nieprzekonujący — «taki, który nie może całkowicie przekonać, budzący wątpliwości, zastrzeżenia; nieprzekonywający» Nieprzekonujący dowód, zarzut. Nieprzekonujące argumenty. Nieprzekonujące uzasadnienie … Słownik języka polskiego
odciąć — dk Xc, odetnę, odetniesz, odetnij, odciąćciął, odciąćcięła, odciąćcięli, odciąćcięty odcinać ndk I, odciąćam, odciąćasz, odciąćają, odciąćaj, odciąćał, odciąćany 1. «odłączyć, oddzielić coś od czegoś, od całości cięciem» Odciąć gałąź. Odciąć… … Słownik języka polskiego
