-
1 kotwica
сущ.• анкер• якорь* * *kotwic|a♀ якорь ♂;ramię \kotwicay лапа якоря; zarzucić \kotwicaę бросить якорь; podnieść \kotwicaę сняться с якоря
+ kotew* * *жя́корь mramię kotwicy — ла́па я́коря
zarzucić kotwicę — бро́сить я́корь
podnieść kotwicę — сня́ться с я́коря
Syn:
См. также в других словарях:
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego
