-
1 zaprzeczać
глаг.• возражать• возразить• опровергать• оспаривать• оспорить• отвергать• отказывать• отказываться• отрицать• противоречить* * *zaprzecza|ć\zaprzeczaćny несов. 1. отрицать, отвечать отрицательно;wszystkiemu \zaprzeczaćł он на всё отвечал отрицательно, он всё отрицал;
2. (nie zgadzać się) не соглашаться, оспаривать;\zaprzeczać faktom оспаривать факты;
3. опровергать;\zaprzeczać pogłoskom опровергать слухи+1. negować, przeczyć 3. prostować, dementować
* * *zaprzeczany несов.1) отрица́ть, отвеча́ть отрица́тельноwszystkiemu zaprzeczał — он на всё отвеча́л отрица́тельно, он всё отрица́л
2) ( nie zgadzać się) не соглаша́ться, оспа́риватьzaprzeczać faktom — оспа́ривать фа́кты
3) опроверга́тьzaprzeczać pogłoskom — опроверга́ть слу́хи
Syn: -
2 zaprzeczać
impf ⇒ zaprzeczyć* * *(-am, -asz); perf -yć; vi( nie zgadzać się) to disagree* * *ipf.1. (= nie zgadzać się) deny, refute; (twierdzeniu, wiedzy) disclaim.2. (= nie uznawać) deny, reject, refuse; ( oskarżeniu) repudiate; nie da się zaprzeczyć, że... there's no denying the fact that...; trudno temu zaprzeczyć it stands to reason; zaprzeczyć czyimś zeznaniom refute sb's testimony; zaprzeczyć oskarżeniu deny l. counter a charge; kategorycznie zaprzeczyć oskarżeniu meet a charge with a flat denial.3. (= być w sprzeczności) contradict, negate; zaprzeczać faktom fly in the face of facts.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaprzeczać
-
3 zaprzeczać zaprzecz·ać
-am, -asz; pf -yćvi1) (= kwestionować) to disagree2) [pogłoskom, pomówieniom]3) (pozostawać w sprzeczności) to conflict with
См. также в других словарях:
zaprzeczyć — dk VIb, zaprzeczyćczę, zaprzeczyćczysz, zaprzeczyćprzecz, zaprzeczyćczył, zaprzeczyćczony zaprzeczać ndk I, zaprzeczyćam, zaprzeczyćasz, zaprzeczyćają, zaprzeczyćaj, zaprzeczyćał, zaprzeczyćany 1. «odmówić słuszności komuś, czemuś, nie zgodzić… … Słownik języka polskiego