-
1 cry
[kraɪ] 1. viPhrasal Verbs:- cry off2. nto cry for help — wołać (zawołać perf) o pomoc
this is a far cry from … ( fig) — daleko temu do +gen
* * *1. verb1) (to let tears come from the eyes; to weep: She cried when she heard of the old man's death.) płakać2) ((often with out) to shout out (a loud sound): She cried out for help.) krzyczeć2. noun1) (a shout: a cry of triumph.) okrzyk2) (a time of weeping: The baby had a little cry before he went to sleep.) płacz3) (the sound made by some animals: the cry of a wolf.) nawoływanie, zew•- cry off -
2 give
[gɪv] 1. pt gave, pt given, vt1)to give sb sth, give sth to sb — dawać (dać perf) komuś coś
to give a sigh — westchnąć ( perf)
to give a cry — zapłakać ( perf)
3) ( deliver) news, message etc podawać (podać perf), przekazywać (przekazać perf); advice dawać (dać perf)to give the right/wrong answer — udzielać (udzielić perf) prawidłowej/nieprawidłowej odpowiedzi
7) ( organize)2. vito give a party/dinner — wydawać (wydać perf) przyjęcie/obiad
the roof gave as I stepped on it — dach załamał się, gdy na nim stanąłem
Phrasal Verbs:- give in- give off- give out- give up- give way* * *(to dismiss (someone) or to be dismissed (usually from a job): He got the boot for always being late.) wylać, zostać wylanym -
3 wail
-
4 weep
[wiːp]pt, pp wept, vi* * *[wi:p]past tense, past participle - wept; verb(to shed tears: She wept when she heard the terrible news; They wept tears of happiness.) płakać
См. также в других словарях:
zapłakać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIa, zapłakaćpłacze, zapłakaćpłacze {{/stl 8}}{{stl 7}} zacząć płakać, lamentować, ubolewać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niemowlę zapłakało z głodu. Zapłakała nad jego losem. Zapłakać z bólu, z radości, z żalu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapłakać — dk IX, zapłakaćpłaczę, zapłakaćpłaczesz, zapłakaćpłacz, zapłakaćał «zacząć płakać, wybuchnąć płaczem, rozpłakać się; zacząć lamentować, ubolewać» Zapłakać cicho, głośno, żałośnie. Zapłakać z rozpaczy, z żalu. Zapłakać z radości, ze szczęścia.… … Słownik języka polskiego
zapłakać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} płacząc, cierpiąc z jakiegoś powodu, zadręczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapłakać się z rozpaczy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łza — 1. Coś jest (czyste) jak łza «coś jest bardzo czyste»: Woda wypływająca z Filtrów jest czysta jak łza – zapewnia zastępca kierownika zakładu wodociągu centralnego. DD 30/03/2001. 2. Ktoś (jest) czysty jak łza, brylant, kryształ itp. «ktoś nie ma… … Słownik frazeologiczny
oblać — kogoś, coś łzami «zapłakać z czyjegoś lub jakiegoś powodu»: Po paru dniach wyżlica zdechła. Danka oblała ją gorącymi łzami, a ojciec przysiągł nigdy więcej nie mieć suki. D. Koral, Wydziedziczeni. Kogoś oblewa (zimny) pot zob. pot 2. Ktoś oblany… … Słownik frazeologiczny
oblewać — Oblać kogoś, coś łzami «zapłakać z czyjegoś lub jakiegoś powodu»: Po paru dniach wyżlica zdechła. Danka oblała ją gorącymi łzami, a ojciec przysiągł nigdy więcej nie mieć suki. D. Koral, Wydziedziczeni. Kogoś oblewa (zimny) pot zob. pot 2. Ktoś… … Słownik frazeologiczny
oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… … Słownik języka polskiego
popłakać — dk IX, popłakaćpłaczę, popłakaćpłaczesz, popłakaćpłacz, popłakaćał «spędzić chwilę na płaczu, płacząc trochę» Popłakać na filmie. Popłakać po stracie kogoś bliskiego. popłakać się «wzruszyć się aż do płaczu; rozpłakać się, zapłakać» Popłakać się… … Słownik języka polskiego
uronić — dk VIa, uronićnię, uronićnisz, uroń, uronićnił, uronićniony 1. książk. «dać wypaść, upuścić; zgubić coś małego, drobnego» Nie uronił ani kropli płynu ze szklanki. Zbierać pióra uronione przez gęsi. ◊ Uronić łzę (łzy) «zapłakać» 2. książk. zwykle… … Słownik języka polskiego
zabeczeć — dk VIIb, zabeczećczę, zabeczećczysz, zabeczećbecz, zabeczećczał, zabeczećczeli 1. «o niektórych zwierzętach, zwłaszcza o owcy, kozie: wydać głos» Gdzieś daleko zabeczały kozice. przen. a) «brzydko zaśpiewać» Uczniowie zabeczeli fałszywie jakąś… … Słownik języka polskiego
zabuczeć — dk VIIb, zabuczećczę, zabuczećczysz, zabuczećbucz, zabuczećczał, zabuczećczeli 1. «wydać niski, przeciągły dźwięk» Głośno zabuczała syrena alarmowa. Chrząszcz zabuczał mi nad uchem. 2. pot. «głośno zapłakać» Dzieci zabuczały ze strachu … Słownik języka polskiego
