zamożny

См. также в других словарях:

• zamożny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, zamożnyni, zamożnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} dysponujący dużym majątkiem, posiadający duże dochody; bogaty, dostatni, majętny, dobrze sytuowany : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zamożny człowiek, obywatel, gospodarz. Zamożna… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zamożny — zamożnyni, zamożnyniejszy «posiadający duży majątek, żyjący w dostatku; bogaty, majętny» Zamożny dom. Zamożna instytucja. Zamożna rodzina. Średnio zamożny rzemieślnik. Byli najzamożniejsi w okolicy …   Słownik języka polskiego

• bogaty — bogatyaci, bogatytszy 1. «posiadający duży majątek, duże dochody; zamożny, majętny» Bogaci ludzie. Być bogatszym od niejednego magnata. Stać się bogatym dzięki własnej pracy. Byli najbogatsi w okolicy. 2. «świadczący o zamożności, dostatku;… …   Słownik języka polskiego

• Боровяцкие говоры польского языка — …   Википедия

• arcybogaty — arcybogatyaci 1. «bardzo bogaty; zamożny, majętny» Arcybogaci ludzie. 2. «obfity, wspaniały, świetny» Arcybogate dekoracje, stroje …   Słownik języka polskiego

• bogacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek bogaty, zamożny, majętny» Miał wielkie dobra, był bogaczem. Rzucać pieniędzmi jak bogacz …   Słownik języka polskiego

• choreg — m III, DB. a, N. choreggiem; lm M. choregedzy a. owie, DB. ów hist. «w starożytnych Atenach: zamożny obywatel, mający obowiązek wystawienia na swój koszt chóru do widowisk teatralnych lub muzycznych» …   Słownik języka polskiego

• ciepły — ciepłypli, ciepłyplejszy 1. «mający temperaturę pośrednią między gorącem a zimnem» Ciepły deszcz, wiatr, klimat, dzień. Ciepły chleb, obiad. Ciepły piec, pokój. Myć się ciepłą wodą. ∆ Ciepłe barwy, kolory, tony itp., ciepły koloryt «barwy o… …   Słownik języka polskiego

• dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… …   Słownik języka polskiego

• dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… …   Słownik języka polskiego

• dostatni — dostatniniejszy «odznaczający się dostatkiem; zamożny, zasobny, bogaty; świadczący o dostatku» Dostatni dom. Dostatnie gospodarstwo. Pędzić dostatnie życie …   Słownik języka polskiego