zamiatacz

См. также в других словарях:

• zamiatacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «mężczyzna zajmujący się zamiataniem ulic» …   Słownik języka polskiego

• omiatacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y a. ów rzad. «mężczyzna zajmujący się sprzątaniem, omiataniem posesji, ulic; zamiatacz» …   Słownik języka polskiego

• zamiataczka — ż III, CMs. zamiataczkaczce; lm D. zamiataczkaczek forma ż. od zamiatacz …   Słownik języka polskiego