-
1 stand
[stænd] 1. pt, pp stood, n ( COMM)( stall) stoisko nt, budka f; ( at exhibition) stoisko nt; (SPORT) trybuna f; ( piece of furniture) wieszak m, stojak m2. vi(be on foot, be placed) stać; ( rise) wstawać (wstać perf), powstawać (powstać perf); ( remain) pozostawać (pozostać perf) ważnym, zachowywać (zachować perf) aktualność; ( in election etc) kandydować3. vtto stand at — level, score etc wynosić (wynieść perf)
to make a stand against sth — dawać (dać perf) odpór czemuś
to take a stand on sth — zajmować (zająć perf) stanowisko w jakiejś sprawie
to take the stand (US) — zajmować (zająć perf) miejsce dla świadków
to stand to gain/lose sth — móc coś zyskać/stracić
to stand sb a drink/meal — stawiać (postawić perf) komuś drinka/obiad
to stand trial — stawać (stanąć perf) przed sądem
Phrasal Verbs:- stand by- stand up* * *[stænd] 1. past tense, past participle - stood; verb1) (to be in an upright position, not sitting or lying: His leg was so painful that he could hardly stand; After the storm, few trees were left standing.) stać2) ((often with up) to rise to the feet: He pushed back his chair and stood up; Some people like to stand (up) when the National Anthem is played.) wstawać, stać3) (to remain motionless: The train stood for an hour outside Newcastle.) stać4) (to remain unchanged: This law still stands.) pozostawać w mocy, obowiązywać5) (to be in or have a particular place: There is now a factory where our house once stood.) stać6) (to be in a particular state, condition or situation: As matters stand, we can do nothing to help; How do you stand financially?) stać, wyglądać7) (to accept or offer oneself for a particular position etc: He is standing as Parliamentary candidate for our district.) kandydować8) (to put in a particular position, especially upright: He picked up the fallen chair and stood it beside the table.) stawiać9) (to undergo or endure: He will stand (his) trial for murder; I can't stand her rudeness any longer.) wytrzymywać10) (to pay for (a meal etc) for (a person): Let me stand you a drink!) stawiać2. noun1) (a position or place in which to stand ready to fight etc, or an act of fighting etc: The guard took up his stand at the gate; I shall make a stand for what I believe is right.) stanowisko2) (an object, especially a piece of furniture, for holding or supporting something: a coat-stand; The sculpture had been removed from its stand for cleaning.) stojak, podstawa3) (a stall where goods are displayed for sale or advertisement.) stoisko, wystawa4) (a large structure beside a football pitch, race course etc with rows of seats for spectators: The stand was crowded.) trybuna5) ((American) a witness box in a law court.) miejsce dla świadka•- standing 3. noun1) (time of lasting: an agreement of long standing.) czas trwania2) (rank or reputation: a diplomat of high standing.) pozycja•- stand-by4. adjective((of an airline passenger or ticket) costing or paying less than the usual fare, as the passenger does not book a seat for a particular flight, but waits for the first available seat.) bez rezerwacji5. adverb(travelling in this way: It costs a lot less to travel stand-by.) bez rezerwacji- stand-in- standing-room
- make someone's hair stand on end
- stand aside
- stand back
- stand by
- stand down
- stand fast/firm
- stand for
- stand in
- stand on one's own two feet
- stand on one's own feet
- stand out
- stand over
- stand up for
- stand up to -
2 place
[pleɪs] 1. nmiejsce nt; ( in street names) ≈ ulica f2. vtto take sb's/sth's place — zajmować (zająć perf) czyjeś miejsce/miejsce czegoś
to get a place at college/university — dostawać się (dostać się perf) do kolegium/na uniwersytet
to be placed first/third — plasować się (uplasować się perf) na pierwszym/trzecim miejscu
to change places with sb — zamieniać się (zamienić się perf) (miejscami) z kimś
to put sb in their place ( fig) — pokazywać (pokazać perf) komuś, gdzie jest jego miejsce
to place an order with sb (for sth) — składać (złożyć perf) u kogoś zamówienie (na coś)
* * *[pleis] 1. noun1) (a particular spot or area: a quiet place in the country; I spent my holiday in various different places.) miejsce2) (an empty space: There's a place for your books on this shelf.) miejsce3) (an area or building with a particular purpose: a market-place.) plac, dom4) (a seat (in a theatre, train, at a table etc): He went to his place and sat down.) miejsce5) (a position in an order, series, queue etc: She got the first place in the competition; I lost my place in the queue.) miejsce6) (a person's position or level of importance in society etc: You must keep your secretary in her place.) miejsce7) (a point in the text of a book etc: The wind was blowing the pages of my book and I kept losing my place.) miejsce8) (duty or right: It's not my place to tell him he's wrong.) sprawa9) (a job or position in a team, organization etc: He's got a place in the team; He's hoping for a place on the staff.) miejsce10) (house; home: Come over to my place.) dom11) ((often abbreviated to Pl. when written) a word used in the names of certain roads, streets or squares.) ulica12) (a number or one of a series of numbers following a decimal point: Make the answer correct to four decimal places.) miejsce2. verb1) (to put: He placed it on the table; He was placed in command of the army.) umieszczać2) (to remember who a person is: I know I've seen her before, but I can't quite place her.) umiejscowić•- go places
- in the first
- second place
- in place
- in place of
- out of place
- put oneself in someone else's place
- put someone in his place
- put in his place
- take place
- take the place of
См. также в других словарях:
miejsce — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wolna przestrzeń w terenie lub pomieszczeniu, którą można czymś wypełnić; obszar, teren, pole : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mało, dużo miejsca. Miejsca na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… … Słownik frazeologiczny
zająć — dk Xc, zająćjmę, zająćjmiesz, zająćjmij, zająćjął, zająćjęła, zająćjęli, zająćjęty, zająćjąwszy zajmować ndk IV, zająćmuję, zająćmujesz, zająćmuj, zająćował, zająćowany 1. «zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię czegoś»… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy … Słownik języka polskiego
zajmować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, zajmowaćmuję, zajmowaćmuje, zajmowaćany {{/stl 8}}– zająć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, zajmowaćjmę, zajmowaćjmie, zajmowaćjmij, zajmowaćjął, zajmowaćjęli, zajmowaćjęty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szkoda — ż IV, CMs. szkodzie; lm D. szkód 1. «strata materialna lub moralna; uszczerbek» Niepowetowana, wielka szkoda. Szkoda materialna, moralna. Szkoda na zdrowiu, na opinii. Szkody w ludziach, w sprzęcie. Doznać szkody. Narazić kogoś na szkodę. Ponieść … Słownik języka polskiego
obsadzić — dk VIa, obsadzićdzę, obsadzićdzisz, obsadzićsadź, obsadzićdził, obsadzićdzony obsadzać ndk I, obsadzićam, obsadzićasz, obsadzićają, obsadzićaj, obsadzićał, obsadzićany 1. «sadząc drzewa, krzewy, kwiaty itp. rozmieścić je tak, aby rosły wzdłuż… … Słownik języka polskiego
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
zastąpić — dk VIa, zastąpićpię, zastąpićpisz, zastąpićstąp, zastąpićpił, zastąpićpiony zastępować ndk IV, zastąpićpuję, zastąpićpujesz, zastąpićpuj, zastąpićował, zastąpićowany 1. «zrobić coś zamiast kogoś innego, wyręczyć kogoś w czymś; zająć czyjeś… … Słownik języka polskiego