Перевод: с польского на русский

с русского на польский

zacięty

  • 1 zacięty

    zacię|ty
    \zaciętyci, \zaciętytszy 1. упорный, настойчивый;
    2. ожесточённый, непримиримый; \zaciętyte walki ожесточённые бой
    +

    2. zaciekły, zażarty

    * * *
    zacięci, zaciętszy
    1) упо́рный, насто́йчивый
    2) ожесточённый, непримири́мый

    zacięte walki — ожесточённые бои́

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zacięty

  • 2 zacięty papier

    • jammed paper

    Słownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > zacięty papier

  • 3 nieustępliwy

    прил.
    • непокорный
    * * *
    nieustępliw|y
    \nieustępliwyi неуступчивый; упорный; ожесточённый;

    \nieustępliwyа walka ожесточённая борьба

    + uparty, zacięty, bezkompromisowy

    * * *
    неусту́пчивый; упо́рный; ожесточённый

    nieustępliwa walka — ожесточённая борьба́

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > nieustępliwy

  • 4 zaciekły

    прил.
    • буйный
    • бурный
    • жестокий
    • настойчивый
    • неистовый
    • упорный
    * * *
    zaciek|ły
    \zaciekłyli, \zaciekłylejszy ожесточённый, упорный;

    \zaciekły spór ожесточённый спор; \zaciekłyłe walki ожесточённые (упорные) бой; \zaciekły wróg заклятый враг

    + zacięty, zawzięty, zażarty

    * * *
    zaciekli, zacieklejszy
    ожесточённый, упо́рный

    zaciekłe walki — ожесточённые (упо́рные) бои́

    zaciekły wróg — закля́тый враг

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zaciekły

  • 5 zawzięty

    zawzię|ty
    \zawziętyci 1. ожесточённый; злобный;
    2. (uparty) упрямый, упорный
    +

    2. zacięty

    * * *
    1) ожесточённый; зло́бный
    2) ( uparty) упря́мый, упо́рный
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zawzięty

  • 6 zaciąć

    глаг.
    • порезать
    • снижать
    * * *
    zaci|ąć
    zatnę, zatnie, zatną, zatnij, \zaciąćety сов. 1. порезать, поранить;
    2. надрезать, надсечь, засечь; 3. подхлестнуть, стегнуть;

    \zaciąć konia хлестнуть лошадь (коня);

    4. стиснуть, сжать;
    \zaciąć zęby стиснуть зубы
    +

    1. zranić, skaleczyć 2. nadciąć 3. smagnąć 4. zacisnąć

    * * *
    zatnę, zatnie, zatną, zatnij, zacięty сов.
    1) поре́зать, пора́нить
    2) надре́зать, надсе́чь, засе́чь
    3) подхлестну́ть, стегну́ть

    zaciąć konia — хлестну́ть ло́шадь (коня́)

    4) сти́снуть, сжать

    zaciąć zęby — сти́снуть зу́бы

    Syn:
    zranić, skaleczyć 1), nadciąć 2), smagnąć 3), zacisnąć 4)

    Słownik polsko-rosyjski > zaciąć

См. также в других словарях:

  • zacięty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, zaciętyęci, zaciętytszy {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który nie ma zamiaru ustąpić, chcący za wszelką cenę osiągnąć cel; także: toczony, prowadzony z zawziętością, z zaciekłością; zawzięty, zaciekły, zażarty : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zacięty — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zaciąć (p.) zacięty zaciętyęci, zaciętytszy w użyciu przym. «nieustępliwy, zawzięty w czymś, uparty, zaciekły, zajadły; będący wyrazem, objawem tych cech» Zacięty przeciwnik, wróg. Zacięty bój, opór. Zacięta… …   Słownik języka polskiego

  • wróg — m III, DB. wroga, N. wrogiem; lm M. wrogowie, DB. wrogów 1. «nieprzyjaciel, napastnik; państwo będące w stanie wojny z innym państwem» Odwieczny wróg. Walczyć z wrogiem. Ruszyć na wroga. Dostać się w ręce wroga. Ulec przemocy wroga. Stawiać opór… …   Słownik języka polskiego

  • nieustępliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieustępliwywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który w niczym nie ustąpi, zawsze trwa przy swoim zdaniu, raz podjętej decyzji; zacięty, oporny, bezkompromisowy : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • La Varsovienne de 1831 — Pour les articles homonymes, voir La Varsovienne. La Varsovienne de 1831 (en polonais Warszawianka 1831 roku) est une chanson polonaise …   Wikipédia en Français

  • Варшавянка 1831 года — У этого термина существуют и другие значения, см. Варшавянка (значения) …   Википедия

  • nieustępliwy — nieustępliwywi «taki, który nie ustępuje, jest oporny, zacięty, bezkompromisowy; świadczący o takich cechach» Nieustępliwy obrońca. Nieustępliwa natura. Nieustępliwa walka …   Słownik języka polskiego

  • opór — m IV, D. oporu, Ms. oporze; lm M. opory 1. zwykle blm «przeciwstawianie się, opieranie się cudzej woli, przemocy» Bezsilny, czynny, daremny, rozpaczliwy, słaby, zacięty opór. Stawiać, napotykać, przełamać opór. Bez oporu (pójść, poddać się komuś …   Słownik języka polskiego

  • polakożerca — m odm. jak ż II, DCMs. polakożercacy; lm M. polakożercacy, DB. polakożercaców «zacięty, nieprzejednany wróg Polaków, polskości» …   Słownik języka polskiego

  • stoczyć — dk VIb, stoczyćczę, stoczyćczysz, stocz, stoczyćczył, stoczyćczony staczać ndk I, stoczyćam, stoczyćasz, stoczyćają, stoczyćaj, stoczyćał, stoczyćany 1. «tocząc zsunąć coś z góry, zepchnąć w dół» Stoczyć kamień do rowu. Staczać beczki po pochylni …   Słownik języka polskiego

  • upór — m IV, D. uporu, Ms. uporze, blm «uporczywe obstawanie przy swoim, trwanie przy raz podjętej decyzji, często mimo oczywistej jej niesłuszności; nieustępliwość» Dziecinny, nieprzełamany, zacięty upór. Trwać w uporze. Łamać czyjś upór. Napotkać… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»