yorğun-arğın

См. также в других словарях:

• yorğun-arğın — sif. Çox yorulmuş. Yorğun arğın insanlar işdən sonra; Yığışmışdı divarları daş aynalı bir salona. S. V.. Yorğun arğın düşmək – çox yorulmaq, taqətsiz düşmək …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• yorgun argın — zf. Çok yorulmuş, gücü kalmamış olarak Üç bin kadar zayıf, soluk ve üstü başı yıpranmış Türk çocuğu, yorgun argın önümüzden geçtiler. F. R. Atay …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• arğın — yorğun arğın – bax yorğunarğın …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• argın — sf. 1) Yorgun, zayıf, bitkin Bir beyaz taycağız bakımsız, argın. Ö. Seyfettin 2) Beceriksiz Birleşik Sözler yorgun argın …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yorgun — sf. Çalışma vb. sebeplerle beden veya zihin etkinliği yavaşlayan, yorulmuş olan Gurbetten gelmişim yorgunum hancı / Şuraya bir yatak ser yavaş yavaş. B. S. Erdoğan Birleşik Sözler yorgun argın yorgun mermi yol yorgunu Atasözü, Deyim ve Birleşik… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• bitkin — sf. Gücü tükenmiş olan, çok yorgun, argın, aygın Kalbinden vurulmuş gibi kendini cansız, bitkin bir vaziyette koltuğa atmıştı. A. Ş. Hisar …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• han — 1. is., esk., Far. ḫān 1) Yol üzerinde veya kasabalarda yolcuların konaklamalarına yarayan yapı Bir handa, yorgun argın tatlı bir uykudaydık . F. N. Çamlıbel 2) Büyükşehirlerde serbest mesleklerde çalışanların oda veya daire tutup çalıştıkları… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• takatsiz — sf. Takati kalmamış, yorgun, argın, dermansız, kudretsiz, mecalsiz Bir ağacın altında hasta, takatsiz, ölü gibi yatıyorum. S. F. Abasıyanık …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• gülle gibi — 1) çok ağır 2) hâlsiz, yorgun argın Ayakkabılarını giymeden gülle gibi çocukların yanına düştü. O. C. Kaygılı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• aynalı — 1. sif. 1. Aynası, güzgüsü, ya şüşəsi olan. Aynalı şkaf. Aynalı otaqlar. Aynalı bufet. – Yorğun arğın insanlar işdən sonra; Yığılmışdı divarları daş aynalı bir salona. S. V.. 2. Pəncərəli, pəncərəsi olan. 2. is. köhn. Patronu üstdən qoyulan… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• palçıqlı — sif. 1. Palçıq basmış, palçıqla örtülü. Palçıqlı yer. Palçıqlı səki. – Polad asfaltlı küçədən çıxıb, palçıqlı bir döngəyə girdi. S. Rəh.. Qabaqda sürüşkən və palçıqlı kənd yolu görünürdü. H. Seyidbəyli. 2. Palçığa batmış, palçığa bulanmış.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti