-
1 ramię
сущ.• власть• лопатка• обочина• ответвление• плечо• рука• сила• филиал* * *rami|ę☼ 1. плечо;wzruszać \ramięonami пожимать плечами; \ramię dźwigni физ. плечо рычага;
2. рука ž (от локтя до плеча); плечо anaL;wziąć pod \ramię взять под руку;
3. ответвление;\ramię rzeki рукав
реки;4. мат. сторона ž;\ramię kąta сторона угла; ● \ramię w \ramię, \ramię przy \ramięeniu плечо(♂) к плечу; brać (pochwycić, wziąć) w \ramięona заключать (заключить) в объятия; z otwartymi \ramięonami с распростёртыми объятиями;
na \ramię broni на плечо! (команда)+3. odnoga
* * *с1) плечо́wzruszać ramionami — пожима́ть плеча́ми
ramię dźwigni — физ. плечо́ рычага́
2) рука́ ż ( от локтя до плеча); плечо́ anat.wziąć pod ramię — взять по́д руку
3) ответвле́ниеramię rzeki — рука́в реки́
4) мат. сторона́ żramię kąta — сторона́ угла́
•- ramię przy ramieniu
- brać w ramiona
- pochwycić w ramiona
- wziąć w ramionaSyn:odnoga 3)
См. также в других словарях:
ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… … Słownik języka polskiego
iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pacha — ż III, CMs. pasze; lm D. pach 1. «u ludzi i zwierząt: wgłębienie pod stawem ramiennym między wewnętrzną stroną ramienia a bokiem klatki piersiowej» Włożyć termometr pod pachę. Trzymać teczkę pod pachą. Spocić się pod pachami. ◊ pot. Wziąć, ująć… … Słownik języka polskiego
skrzydło — n III, Ms. skrzydłodle; lm D. skrzydłodeł 1. zwykle w lm «narząd lotu ptaków, nietoperzy, owadów mający różną budowę i pochodzenie, występujący zawsze w parzystej liczbie (jedna, dwie pary)» Ptasie skrzydła. Skrzydła gołębia, motyla, owada.… … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
ująć — dk Xc, ujmę, ujmiesz, ujmij, ujął, ujęła, ujęli, ujęty, ująwszy ujmować ndk IV, ująćmuję, ująćmujesz, ująćmuj, ująćował, ująćowany 1. «wziąć, uchwycić coś ręką, rękami lub narzędziem; dawniej: objąć kogoś» Ująć młot obiema rękami, w obie ręce.… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
ręka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, lm M. ręce, D. rąk, N. rękami {{/stl 8}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 8}}rękoma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chwytna część kończyny górnej od nadgarstka aż do palców; dłoń : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
