-
1 взволноваться
przejąć się, wzburzyć się, wzruszyć się, zdenerwować się -
2 растрепать
глаг.• czochrać• poczochrać• potargać• rozczochrać• rozdmuchać• roztargać• roztrzepać• rozwichrzyć• skudłacić• wichrzyć• wzburzyć• zwichrzyć* * *potargać, pomierzwić, roztrzepać, rozczochrać, zwichrzyć -
3 disturb
[dɪs'təːb]vt( interrupt) przeszkadzać (przeszkodzić perf) +dat; ( upset) martwić (zmartwić perf); ( rearrange) naruszać (naruszyć perf); ( inconvenience) niepokoić (zaniepokoić perf)sorry to disturb you — przepraszam, że przeszkadzam
* * *[di'stə:b]1) (to interrupt or take attention away from: I'm sorry, am I disturbing you?) przeszkadzać2) (to worry or make anxious: This news has disturbed me very much.) niepokoić3) (to stir up or throw into confusion: A violent storm disturbed the surface of the lake.) wzburzyć• -
4 fluff
[flʌf] 1. n(on jacket, carpet) meszek m, kłaczki pl; ( of young animal) puch m2. vt ( inf)exam etc zawalać (zawalić perf) (inf); (also: fluff out) hair wzburzać (wzburzyć perf); feathers napuszać (napuszyć perf)* * *1. noun(small pieces of soft, wool-like material from blankets etc: My coat is covered with fluff.) meszek2. verb1) ((often with out or up) to make full and soft like fluff: The bird fluffed out its feathers; Fluff up the pillows and make the invalid more comfortable.) stroszyć, spulchniać2) (to make a mistake in doing (something): The actress fluffed her lines; The golfer fluffed his stroke.) sfuszerować•- fluffy -
5 inflame
-
6 roughen
verb (to make or become rough: The sea roughened as the wind rose.) wzburzyć się -
7 взбаламутить
глаг.• wzburzyć -
8 взволновать
глаг.• podenerwować• pofalować• wzburzyć• zbulwersować -
9 altérer
1. fałszować2. pogorszyć3. sfałszować4. wzburzyć5. zepsuć6. zmieniać7. zmienić -
10 troubler
1. mącić2. mętnieć3. skłócać4. wzburzać5. wzburzyć6. zakłócać7. zamraczać8. zamroczyć9. zamącić10. zmacać11. zmętnieć
См. также в других словарях:
wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… … Słownik języka polskiego
wzburzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wzburzać (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}burzy [wzburzyło] {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}}krew (w żyłach); {{/stl 7}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}burzy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzburzyć — Coś wzburzyło (w kimś, czyjąś) krew zob. krew 3 … Słownik frazeologiczny
wzburzać się – wzburzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie kłębić się, wirować, wichrzyć się, bezładnie się skręcać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jezioro się wzburzyło. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzburzać — → wzburzyć … Słownik języka polskiego
rozjątrzyć — dk VIb, rozjątrzyćrzę, rozjątrzyćrzysz, rozjątrzyćjątrz, rozjątrzyćrzył, rozjątrzyćrzony rozjątrzać ndk I, rozjątrzyćam, rozjątrzyćasz, rozjątrzyćają, rozjątrzyćaj, rozjątrzyćał, rozjątrzyćany 1. «spowodować, że rana się nie goi, ropieje, zaognia … Słownik języka polskiego
wzburzenie — n I 1. rzecz. od wzburzyć. 2. lm D. wzburzenieeń «stan podniecenia, zdenerwowania; niepokój, wrzenie, rozdrażnienie» Gwałtowne, wielkie wzburzenie. Nie móc opanować wzburzenia. Wzburzenie ogarnia kogoś. wzburzenie się rzecz. od wzburzyć się … Słownik języka polskiego
pofalować — dk IV, pofalowaćluję, pofalowaćlujesz, pofalowaćluj, pofalowaćował, pofalowaćowany «spowodować falowanie czegoś; wzburzyć, zbałwanić; powyginać falisto» Pofalowana blacha. Pofalowane pręty. pofalować się «ulec pofalowaniu» … Słownik języka polskiego
rozgorączkować — dk IV, rozgorączkowaćkuję, rozgorączkowaćkujesz, rozgorączkowaćkuj, rozgorączkowaćował, rozgorączkowaćowany rozgorączkowywać ndk VIIIa, rozgorączkowaćowuję, rozgorączkowaćowujesz, rozgorączkowaćowuj, rozgorączkowaćywał, rozgorączkowaćywany… … Słownik języka polskiego
rozpłomienić — dk VIa, rozpłomienićnię, rozpłomienićnisz, rozpłomienićmień, rozpłomienićnił, rozpłomienićniony rozpłomieniać ndk I, rozpłomienićam, rozpłomienićasz, rozpłomienićają, rozpłomienićaj, rozpłomienićał, rozpłomienićany 1. «sprawić, że coś zapali się… … Słownik języka polskiego
skłębić — dk VIa, skłębićbię, skłębićbisz, skłębićbi, skłębićbił, skłębićbiony skłębiać ndk I, skłębićbiam, skłębićbiasz, skłębićbia, skłębićają, skłębićał, skłębićany «porobić z czegoś kłęby, kłębowisko, wiry; wzburzyć coś» Skłębiona pościel. Skłębione… … Słownik języka polskiego