Перевод: с польского на английский

wywołać+pożar

1 wznie|cić

pf — wznie|cać impf Ⅰ vt 1. (zapalić) to kindle [ogień]; to start [pożar] 2. przen. (wywołać) to arouse [miłość, niepokój, pragnienie, zapał]; to instigate [zamieszki]; to incite [bunt, rozruchy, wojnę]; to stir up [kłótnie, nienawiść] 3. (wzbić w powietrze) to stir up [kurz, pył, śnieg] Ⅱ wzniecić się — wzniecać się (zapalić się) [ogień, pożar] to start

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wznie|cić

pożar — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. pożararze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niekontrolowane rozprzestrzenianie się ognia prowadzące do zniszczenia budynków, pojazdów, lasów, traw itp. : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pożar — m IV, D. u, Ms. pożararze; lm M. y «palenie się budynków, lasów; ogień ogarniający dużą przestrzeń» Spowodować, wywołać, wzniecić pożar. Stłumić, ugasić pożar. Pożar wybucha, wzmaga się. Pożar ogarnął, strawił coś. przen. Pożar uczuć. Pożar wojny … Słownik języka polskiego
wzniecić — dk VIa, wzniecićcę, wzniecićcisz, wznieć, wzniecićcił, wzniecićcony wzniecać ndk I, wzniecićam, wzniecićasz, wzniecićają, wzniecićaj, wzniecićał, wzniecićany 1. «spowodować powstanie ognia, światła; zapalić» Wzniecić ogień, płomień, pożar. przen … Słownik języka polskiego