-
1 высовывать
глаг.• awansować• wychylać• wynurzać• wysuwać• wytykać* * *(голову и т. п.) wychylać, wynurzać, wysadzać, wytykać -
2 намечать
глаг.• cechować• oznaczać• oznaczyć• wytyczać• zaznaczać• zaznaczyć• znaczyć* * *nakreślać, naznaczać, oznaczać, (кандидатов и т.п.) typować, wytykać, zakreślać -
3 упрекать
глаг.• wymawiać• wypominać* * *przymawiać, wypominać, wytykać -
4 aussetzen
1. vt1) wysadzać, porzucaćein Kind aussetzen — porzucić dziecko
2)der Sonne aussetzen — wystawi(a)ć na słońce
einer Gefahr aussetzen — narażać na niebezpieczeństwo
3) ( unterbrechen) przer(y)wać, zawieszać ( die Verhandlungen rokowania)5) wytykać ( an j-m komuś)2. vi 3. vr, sich -
5 pounce
[pauns]vito pounce on — rzucać się (rzucić się perf) na +acc; (fig: mistakes) wytykać (wytknąć perf) +acc
* * *1. verb(to jump suddenly, in order to seize or attack: The cat waited beside the bird-cage, ready to pounce.) rzucać się2. noun(an act of pouncing; a sudden attack: The cat made a pounce at the bird.) skok -
6 rub it in
(to keep reminding someone of something unpleasant.) stale wytykać -
7 stick out
1. vi 2. vtto stick it out ( inf) — wytrzymywać (wytrzymać perf) do końca
* * *1) (to (cause to) project; His front teeth stick out; He stuck out his tongue.) wystawać, wystawiać, wytykać2) (to be noticeable: She has red hair that sticks out in a crowd.) wyróżniać się -
8 aligner
1. gładzić2. muskać3. równać4. szeregować5. ustawiać6. wyrównywać7. wytykać -
9 bornoyer
1. oglądać2. wytyczać3. wytykać -
10 remontrer
1. upominać2. wytykać
См. также в других словарях:
wytykać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wytykaćam, wytykaća, wytykaćają, wytykaćany {{/stl 8}}– wytknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, wytykaćnę, wytykaćnie, wytykaćnij, wytykaćnął, wytykaćnęli, wytykaćnięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytykać — Coś idzie, biegnie, toczy się itp. wytkniętym torem zob. tor 1. Nie wytknąć skądś nosa zob. nos 12. Nie wytykając palcem zob. palec 9. Wytykać kogoś palcami zob. palec 14 … Słownik frazeologiczny
wytykać — → wytknąć … Słownik języka polskiego
nie wytykać – nie wytknąć [nie wyściubiać – nie wyściubić i in.] nosa — {{/stl 13}}{{stl 8}}{skądś} {{/stl 8}}{{stl 7}} nie wychodzić, nie odchodzić, nie odjeżdżać skądś, pozostawać stale w jednym miejscu : {{/stl 7}}{{stl 10}}W taki mróz nie wyściubiał nosa za drzwi. Nie wytykać, nie wystawiać, nie wysuwać skądś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytknąć — dk Va, wytknąćtknę, wytknąćtkniesz, wytknąćtknij, wytknąćtknął, wytknąćtknęła, wytknąćtknęli, wytknąćtknięty, wytknąćtknąwszy wytykać ndk I, wytknąćam, wytknąćasz, wytknąćają, wytknąćaj, wytknąćał, wytknąćany 1. «wysunąć, wystawić, wysadzić na… … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… … Słownik frazeologiczny
wytknąć — Coś idzie, biegnie, toczy się itp. wytkniętym torem zob. tor 1. Nie wytknąć skądś nosa zob. nos 12. Nie wytykając palcem zob. palec 9. Wytykać kogoś palcami zob. palec 14 … Słownik frazeologiczny
błąd — m IV, D. błędu, Ms. błędzie; lm M. błędy 1. «niezgodność z obowiązującymi regułami pisania, liczenia, wymowy itp.; odstępstwo od normy; pomyłka» Błąd ortograficzny, gramatyczny. Błąd zecerski. Błąd wymowy. Błąd w rachunku. Rysunek pełen błędów.… … Słownik języka polskiego
cenzurować — ndk IV, cenzurowaćruję, cenzurowaćrujesz, cenzurowaćruj, cenzurowaćował, cenzurowaćowany «dokonywać cenzury (publikacji, widowisk itp.)» przen. «oceniać, krytykować; wytykać błędy» Cenzurować znajomych. Cenzurować czyjeś zachowanie, wygląd … Słownik języka polskiego
kłuć — ndk Xa, kłuję a. kolę, kłujesz a. kolesz, kłuj a. kol, kłuł, kłuty 1. «przebijać coś czymś spiczastym, ostro zakończonym, ranić przez ukłucie» Kłuć igłą, szpilką. Kłuć bagnetem. Kłujące ciernie. Rana kłuta. 2. «wywoływać wrażenie ostrego,… … Słownik języka polskiego