-
1 wytrącać
глаг.• истреблять• стукать• стучать• стучаться* * *wytrąca|ć\wytrącaćny несов. 1. выбивать, вышибать;2. уст. вычитать, удерживать; 3. хим. осаждать; ср. wytrącić* * *wytrącany несов.1) выбива́ть, вышиба́ть2) уст. вычита́ть, уде́рживать -
2 wytracać impet
истреблять силуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wytracać impet
-
3 wytracać prędkość
истреблять скоростьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wytracać prędkość
-
4 wytracać szybkość
истреблять быстротуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wytracać szybkość
-
5 wytracać wysokość
истреблять высотуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wytracać wysokość
-
6 osadzać
глаг.• вставлять• жить• назначать• наседать• обрамлять• определять• оседать• поселить• поселиться• поселять• поселяться• решать• устанавливать* * *osadza|ć\osadzaćny несов. 1. селить, поселять; водворять;2. наносить (ил etc.); 3. вставлять; надевать; насаживать; 4. хим. осаждать; ср. osadzić 1—3, 5+1. osiedlać, lokować 2. nanosić 4. strącać, wytrącać
* * *osadzany несов.1) сели́ть, поселя́ть; водворя́ть2) наноси́ть (ил и т. п.)3) вставля́ть; надева́ть; наса́живатьSyn: -
7 osądzać
глаг.• вставлять• жить• назначать• наседать• обрамлять• определять• оседать• поселить• поселиться• поселять• поселяться• решать• устанавливать* * *osadza|ć\osadzaćny несов. 1. селить, поселять; водворять;2. наносить (ил etc.); 3. вставлять; надевать; насаживать; 4. хим. осаждать; ср. osadzić 1—3, 5+1. osiedlać, lokować 2. nanosić 4. strącać, wytrącać
* * *osądzany несов.Syn:oceniać 2) -
8 ausscheiden
-
9 Gleis
aus dem Gleis springen wykolejać <- leić> się;sich in ausgefahrenen Gleisen bewegen kroczyć utartymi drogami
См. также в других словарях:
wytrącać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wytrącaćam, wytrącaća, wytrącaćają, wytrącaćany {{/stl 8}}– wytrącić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wytrącaćcę, wytrącaćci, wytrącaćtrąć, wytrącaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytracać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wytracaćam, wytracaća, wytracaćają, wytracaćany {{/stl 8}}– wytracić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wytracaćcę, wytracaćci, wytracaćtrać, wytracaćcony rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} zgładzić, zabić wiele osób, zwierząt … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytracać – wytracić szybkość [prędkość] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jadąc jakimś pojazdem, stopniowo zmniejszać jego szybkość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zacznij już wytracać szybkość, bo zaraz wjeżdżamy do miasta. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytrącać się – wytrącić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o składniku (składnikach) czegoś: oddzielać się, wydzielać się, np. z roztworu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z roztworu wytrącają się kryształy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytrącać – wytrącić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}broń z ręki {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawiać przeciwnika środków działania, argumentów w dyskusji itp., uniemożliwiać mu dalszy spór, słowną obronę lub atak : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytrącić komuś broń z ręki,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytrącać – wytrącić [wyprowadzać – wyprowadzić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}z równowagi {{/stl 13}}{{stl 7}} burzyć czyjś spokój wewnętrzny, powodować, że ktoś traci panowanie nad własnymi emocjami, reakcjami; zdenerwować kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego sposób rozmowy ze mną… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytrącać — Wytrącić komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki… … Słownik frazeologiczny
wytracić — dk VIa, wytracićcę, wytracićcisz, wytracićtrać, wytracićcił, wytracićcony wytracać ndk I, wytracićam, wytracićasz, wytracićają, wytracićaj, wytracićał, wytracićany, książk. «zniszczyć, zgładzić, pozabijać wiele osób, zwierząt» Wytracono całą… … Słownik języka polskiego
wytrącić — dk VIa, wytrącićcę, wytrącićcisz, wytrącićtrąć, wytrącićcił, wytrącićcony wytrącać ndk I, wytrącićam, wytrącićasz, wytrącićają, wytrącićaj, wytrącićał, wytrącićany 1. «trąciwszy wyrzucić, usunąć skądś, sprawić, że coś wypadnie» Wytrącić komuś… … Słownik języka polskiego
grać — ndk I, gram, grasz, grają, graj, grał, grany 1. «brać udział w grach towarzyskich, sportowych lub hazardowych» Grać w berka, w chowanego, w ciuciubabkę, w kotka i myszkę. Grać w bilard, w domino, w loteryjkę, w warcaby. Grać w koszykówkę, w… … Słownik języka polskiego
niecierpliwić — ndk VIa, niecierpliwićwię, niecierpliwićwisz, niecierpliwićliw, niecierpliwićwił, niecierpliwićwiony «doprowadzać kogoś do utraty cierpliwości, wywoływać zniecierpliwienie; wytrącać z równowagi, denerwować, drażnić» Niecierpliwił ją swoim… … Słownik języka polskiego