Перевод: с польского на русский

с русского на польский

wytrącić

  • 1 wytrącić

    глаг.
    • истребить
    * * *
    wytrac|ić
    \wytracićę, \wytracićony сов. 1. выбить, вышибить;

    \wytracić z ręki выбить из руки;

    2. уст. вычесть; удержать;

    \wytracić z poborów вычесть из зарплаты;

    3. хим. осадить;

    ● \wytracić z równowagi вывести из равновесия

    * * *
    wytrącę, wytrącony сов.
    1) вы́бить, вы́шибить

    wytrącić z ręki — вы́бить из руки́

    2) уст. вы́честь; удержа́ть

    wytrącić z poborów — вы́честь из зарпла́ты

    3) хим. осади́ть

    Słownik polsko-rosyjski > wytrącić

  • 2 wytrącić z równowagi

    вы́вести из равнове́сия

    Słownik polsko-rosyjski > wytrącić z równowagi

  • 3 wytracić czas

    истребить время

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wytracić czas

  • 4 wytracić prędkość

    истребить скорость

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wytracić prędkość

  • 5 wytracić szybkość

    истребить быстрота

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wytracić szybkość

  • 6 osadzić

    глаг.
    • вставлять
    • осадить
    • поселить
    * * *
    osadz|ić
    \osadzićę, \osadzićony сов. 1. поселить; водворить;
    2. нанести (ил etc.); 3. вставить; надеть; насадить;

    \osadzić siekierę насадить топор (на топорище);

    4. (konia) осадить;
    \osadzić kogoś перен. осадить (одёрнуть) кого-л.; 5. хим. осадить (выделить в осадок);

    ● \osadzić w więzieniu посадить в тюрьму;

    \osadzić na tronie возвести на престол, посадить на трон
    +

    1. osiedlić, ulokować 2. nanieść 5. strącić, wytrącić

    * * *
    osadzę, osadzony сов.
    1) посели́ть; водвори́ть
    2) нанести́ (ил и т. п.)
    3) вста́вить; наде́ть; насади́ть

    osadzić siekierę — насади́ть топо́р (на топори́ще)

    4) ( konia) осади́ть

    osadzić kogośперен. осади́ть ( одёрнуть) кого́-л.

    5) хим. осади́ть ( выделить в осадок)
    - osadzić na tronie
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > osadzić

  • 7 wytrącać

    глаг.
    • истреблять
    • стукать
    • стучать
    • стучаться
    * * *
    wytrąca|ć
    \wytrącaćny несов. 1. выбивать, вышибать;
    2. уст. вычитать, удерживать; 3. хим. осаждать; ср. wytrącić
    * * *
    wytrącany несов.
    1) выбива́ть, вышиба́ть
    2) уст. вычита́ть, уде́рживать
    3) хим. осажда́ть; ср. wytrącić

    Słownik polsko-rosyjski > wytrącać

  • 8 osądzić

    глаг.
    • вставлять
    • осадить
    • поселить
    * * *
    osadz|ić
    \osadzićę, \osadzićony сов. 1. поселить; водворить;
    2. нанести (ил etc.); 3. вставить; надеть; насадить;

    \osadzić siekierę насадить топор (на топорище);

    4. (konia) осадить;
    \osadzić kogoś перен. осадить (одёрнуть) кого-л.; 5. хим. осадить (выделить в осадок);

    ● \osadzić w więzieniu посадить в тюрьму;

    \osadzić na tronie возвести на престол, посадить на трон
    +

    1. osiedlić, ulokować 2. nanieść 5. strącić, wytrącić

    * * *
    osądzę, osądzi, osądzony сов.
    1) kogo осуди́ть кого; вы́нести пригово́р кому
    2) kogo-co оцени́ть кого-что, вы́сказать мне́ние о ком-чём

    surowo osądzić — суро́во осуди́ть

    osądź sam — (по)суди́ сам

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > osądzić

  • 9 równowaga

    сущ.
    • баланс
    • остаток
    • противовес
    • равновесие
    • сальдо
    • уравновешенность
    * * *
    ж
    равнове́сие n

    równowaga sił — равнове́сие сил

    stracić równowagę — потеря́ть равнове́сие

    wyprowadzić (wytrącić) z równowagi — вы́вести из равнове́сия; вы́вести из себя́

    Słownik polsko-rosyjski > równowaga

  • 10 zbić

    глаг.
    • бить
    • биться
    * * *
    1) (argumenty) разбить, опровергнуть (доводы)
    2) zbić (pobić) избить
    3) zbić (rozbić) разбить
    4) zbić (złączyć) сбить (соединить)
    5) zbić (z tropu), poplątać, stropić, wytrącić сбить (с толку), смутить
    6) pot. zbić (pieniądze) разг. сбить, нажить, сколотить (деньги)
    ubić (np. masło) сбить (напр. масло)
    naprowadzić, skierować сбить (напр. разговор)
    obniżyć (np. cenę, temperaturę) сбить (напр. цену, температуру)
    otrzeć, zadrapać сбить (натереть)
    przesunąć, sprowadzić, zepchnąć, zsunąć сбить (оттеснить, сместить, заставить отклониться)
    zestrzelić сбить (подстрелить)
    sklecić, stłoczyć, zebrać сбить (собрать)
    pogmatwać, pokrzyżować сбить (сорвать, спутать)
    zdeptać (zniszczyć) сбить (стоптать, повредить)
    potrącić, strącić сбить (сшибить)
    * * *
    zbi|ć
    \zbićty сов. 1. сбить;

    \zbić deski сбить (сколотить) доски; \zbić z nóg сбить (свалить, сшибить) с ног;

    2. разбить, расколоть;

    \zbić talerz разбить (расколоть) тарелку;

    3. избить, поколотить, побить;

    \zbić kijem избить палкой;

    4. перен. опровергнуть;

    \zbić argumenty опровергнуть аргументы; ● \zbić kapitał (pieniądze) разг. нажить (сколотить) капитал (деньги); \zbić z tropu (z panta-łyku) сбить с толку (с панталыку)

    * * *
    zbity сов.

    zbić deskiсбить (сколоти́ть) до́ски

    zbić z nógсбить (свали́ть, сшиби́ть) с ног

    2) разби́ть, расколо́ть

    zbić talerz — разби́ть (расколо́ть) таре́лку

    3) изби́ть, поколоти́ть, поби́ть

    zbić kijem — изби́ть па́лкой

    4) перен. опрове́ргнуть

    zbić argumenty — опрове́ргнуть аргуме́нты

    - zbić pieniądze
    - zbić z tropu
    - zbić z pantałyku

    Słownik polsko-rosyjski > zbić

  • 11 równowagi

    а равновесие n;

    \równowagi sił равновесие сил; stracić \równowagię потерять равновесие; wyprowadzić (wytrącić) z \równowagii вывести из равновесия; вывести из себя

    Słownik polsko-rosyjski > równowagi

См. также в других словарях:

  • wytrącić — komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki argument… …   Słownik frazeologiczny

  • wytrącić — dk VIa, wytrącićcę, wytrącićcisz, wytrącićtrąć, wytrącićcił, wytrącićcony wytrącać ndk I, wytrącićam, wytrącićasz, wytrącićają, wytrącićaj, wytrącićał, wytrącićany 1. «trąciwszy wyrzucić, usunąć skądś, sprawić, że coś wypadnie» Wytrącić komuś… …   Słownik języka polskiego

  • wytracić — dk VIa, wytracićcę, wytracićcisz, wytracićtrać, wytracićcił, wytracićcony wytracać ndk I, wytracićam, wytracićasz, wytracićają, wytracićaj, wytracićał, wytracićany, książk. «zniszczyć, zgładzić, pozabijać wiele osób, zwierząt» Wytracono całą… …   Słownik języka polskiego

  • wytrącać – wytrącić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}broń z ręki {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawiać przeciwnika środków działania, argumentów w dyskusji itp., uniemożliwiać mu dalszy spór, słowną obronę lub atak : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytrącić komuś broń z ręki,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytracać – wytracić szybkość [prędkość] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jadąc jakimś pojazdem, stopniowo zmniejszać jego szybkość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zacznij już wytracać szybkość, bo zaraz wjeżdżamy do miasta. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytrącać się – wytrącić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o składniku (składnikach) czegoś: oddzielać się, wydzielać się, np. z roztworu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z roztworu wytrącają się kryształy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytrącać – wytrącić [wyprowadzać – wyprowadzić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}z równowagi {{/stl 13}}{{stl 7}} burzyć czyjś spokój wewnętrzny, powodować, że ktoś traci panowanie nad własnymi emocjami, reakcjami; zdenerwować kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego sposób rozmowy ze mną… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytrącać — Wytrącić komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki… …   Słownik frazeologiczny

  • oręż — Wytrącić komuś oręż (z ręki) zob. wytrącić. Złożyć, rzucić oręż zob. broń 4 …   Słownik frazeologiczny

  • równowaga — Wytrącić, wyprowadzić kogoś z równowagi «sprawić, że ktoś stracił spokój, odporność psychiczną; zdenerwować, zirytować»: Ogłoszenie kolejnej przerwy ostatecznie wyprowadziło z równowagi posłów opozycji. Część z nich wyszła z sali. ŻW 18/12/2001.… …   Słownik frazeologiczny

  • argument — 1. Argument siły «przewaga wykorzystywana w bezwzględny sposób»: Dla Ribbentropa, do którego przemawiały wyłącznie argumenty siły tym skuteczniejsze, im większą dysponowały liczbą dywizji, czołgów, samolotów, okrętów, dział i bogactw naturalnych …   Słownik frazeologiczny

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»