-
21 armata
сущ.• орудие• пушка* * *armat|a♀ пушка;● nabić w \armataę i wystrzelić шутл. выкрасить и выбросить
+ działo* * *жпу́шкаSyn: -
22 kosmiczny
прил.• космический* * *kosmiczn|y\kosmicznyi космический;przestrzeń \kosmicznya космическое пространство; loty \kosmicznye космические полёты; wystrzelić statek (pojazd) \kosmiczny запустить космический корабль
* * *косми́ческийprzestrzeń kosmiczna — косми́ческое простра́нство
loty kosmiczne — косми́ческие полёты
wystrzelić statek (pojazd) kosmiczny — запусти́ть косми́ческий кора́бль
-
23 odpalić
глаг.• зажечь* * *odpal|ić\odpalićony сов. 1. прикурить;2. (wystrzelić) выстрелить, произвести выстрел; выпустить (торпеду etc.); произвести (за)пуск (ракеты);nie \odpalić (o silniku rakietowym itp.) отказать, не сработать;
3. разг. отрезать; огрызнуться;4. kogo разг. (dać kosza) отказать кому (сватающемуся), отшить кого; 5. разг. (dać) отвалить, откинуть, дать+1. przypalić 3. odgryźć się 4. odwalić 5. odpylić
* * *odpalony сов.1) прикури́ть2) ( wystrzelić) вы́стрелить, произвести́ вы́стрел; вы́пустить (торпеду и т. п.); произвести́ (за́)пуск ( ракеты)nie odpalić — (o silniku rakietowym itp.) отказа́ть, не срабо́тать
3) разг. отре́зать; огрызну́ться5) разг. ( dać) отвали́ть, отки́нуть, датьSyn: -
24 puknąć
глаг.• стукнуть* * *сов. 1. стукнуть;2. выстрелить, выпалить+1. stuknąć 2. wystrzelić
* * *сов.1) сту́кнуть2) вы́стрелить, вы́палитьSyn:stuknąć 1), wystrzelić 2) -
25 rakieta
сущ.• ракета• ракетка* * *rakiet|a%1 ♀ ракета;\rakieta nośna ракета-носитель; \rakieta startowa ракетный ускоритель; wystrzelić \rakietaę запустить ракету
● \rakietaу kanadyjskie ступающие лыжи
* * *I жраке́таrakieta nośna — раке́та-носи́тель
rakieta startowa — раке́тный ускори́тель
II ж спорт.wystrzelić rakietę — запусти́ть раке́ту
раке́тка (в теннисе и т. п.) -
26 torpeda
сущ.• торпеда* * *torped|a♀ 1. торпеда;wystrzelić \torpedaę пустить торпеду;
2. (pociąg) стрела (курьерский поезд)* * *ж1) торпе́даwystrzelić torpedę — пусти́ть торпе́ду
2) ( pociąg) стрела́ ( курьерский поезд) -
27 wiwat
♂, Р. \wiwatu виват (одобрительный возглас);● wystrzelić na \wiwat салютовать выстрелом, выстрелить в воздух (в знак салюта); dać do \wiwatu разг. задать перцу
* * *м, P wiwatuвива́т ( одобрительный возглас)- dać do wiwatu -
28 wygarnąć
wygarn|ąć\wygarnąćięty сов. 1. выгрести;2. разг. выложить, высказать;\wygarnąć (wszystko), co się myśli высказать всё, что на душе наболело;
3. kogoś разг. взять, забрать (под стражу);4. выстрелить; пальнуть+3. uprowadzić 4. wystrzelić
* * *wygarnięty сов.1) вы́грести2) разг. вы́ложить, вы́сказатьwygarnąć (wszystko), co się myśli — вы́сказать всё, что на душе́ наболе́ло
3) kogoś разг. взять, забра́ть ( под стражу)4) вы́стрелить; пальну́тьSyn:uprowadzić 3), wystrzelić 4) -
29 fire
['faɪə(r)] 1. nogień m; ( accidental) pożar m2. vt( shoot) gun strzelać (strzelić perf) z +gen; arrow wystrzeliwać (wystrzelić perf); ( stimulate) rozpalać (rozpalić perf); ( inf) wyrzucać (wyrzucić perf) z pracy, wylać ( perf) (inf)3. vito catch fire — zapalać się (zapalić się perf), zajmować się (zająć się perf)
to be on fire — palić się, płonąć
to set fire to sth, set sth on fire — podkładać (podłożyć perf) ogień pod coś, podpalać (podpalić perf) coś
electric/gas fire — grzejnik elektryczny/gazowy
to come/be under fire (from) — znaleźć się ( perf) /być pod ostrzałem (+gen)
to open fire — otwierać (otworzyć perf) ogień
to fire a shot — oddawać (oddać perf) strzał
* * *1. noun1) (anything that is burning, whether accidentally or not: a warm fire in the kitchen; Several houses were destroyed in a fire.) ogień2) (an apparatus for heating: a gas fire; an electric fire.) piec(yk)3) (the heat and light produced by burning: Fire is one of man's greatest benefits.) ogień4) (enthusiasm: with fire in his heart.) ogień5) (attack by gunfire: The soldiers were under fire.) ostrzał2. verb1) ((of china, pottery etc) to heat in an oven, or kiln, in order to harden and strengthen: The ceramic pots must be fired.) wypalać2) (to make (someone) enthusiastic; to inspire: The story fired his imagination.) podniecać3) (to operate (a gun etc) by discharging a bullet etc from it: He fired his revolver three times.) (wy)strzelić z4) (to send out or discharge (a bullet etc) from a gun etc: He fired three bullets at the target.) wystrzelić5) ((often with at or on) to aim and operate a gun at; to shoot at: They suddenly fired on us; She fired at the target.) strzelać6) (to send away someone from his/her job; to dismiss: He was fired from his last job for being late.) wyrzucić z posady•- firearm
- fire-brigade
- fire-cracker
- fire-engine
- fire-escape
- fire-extinguisher
- fire-guard
- fireman
- fireplace
- fireproof
- fireside
- fire-station
- firewood
- firework
- firing-squad
- catch fire
- on fire
- open fire
- play with fire
- set fire to something / set something on fire
- set fire to / set something on fire
- set fire to something / set on fire
- set fire to / set on fire
- under fire -
30 launch
[lɔːntʃ] 1. n( of ship) wodowanie nt; (of rocket, satellite) wystrzelenie nt; ( COMM) wprowadzenie nt or wypuszczenie nt na rynek; ( motorboat) motorówka f2. vtship wodować (zwodować perf); rocket, satellite wystrzeliwać (wystrzelić perf); ( COMM) wprowadzać (wprowadzić perf) or wypuszczać (wypuścić perf) na rynek; ( fig) zapoczątkowywać (zapoczątkować perf)Phrasal Verbs:* * *I 1. [lo:n ] verb1) (to make (a boat or ship) slide into the water or (a rocket) leave the ground: As soon as the alarm was sounded, the lifeboat was launched; The Russians have launched a rocket.) wodować, wystrzelić2) (to start (a person, project etc) off on a course: His success launched him on a brilliant career.) wylansować, zapoczątkować, ukierunkować3) (to throw.) cisnąć2. noun((an) act of launching.) wodowanie, wystrzelenie- launch into
- launch out II [lo:n ] noun(a large, power-driven boat, usually used for short trips or for pleasure: We cruised round the bay in a motor launch.) motorówka -
31 let off
vtculprit puszczać (puścić perf) wolno; gun wystrzelić ( perf) z +gen; bomb detonować (zdetonować perf); firework puszczać (puścić perf)to let sb off housework (etc) — zwalniać (zwolnić perf) kogoś z prac domowych (etc)
* * *1) (to fire (a gun) or cause (a firework etc) to explode: He let the gun off accidentally.) wystrzelić2) (to allow to go without punishment etc: The policeman let him off (with a warning).) puścić wolno -
32 granatnik
m Wojsk. grenade launcher- granatnik przeciwpancerny an anti-tank grenade launcher- załadować granatnik to load a grenade launcher- wystrzelić z granatnika to fire a grenade launcher* * *miGen. -a wojsk. grenade launcher.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > granatnik
-
33 łupnąć
(pot: uderzyć) to bang* * *pf.-ij1. zob. łupać.2. pot. (= walnąć) bang; łupnąć komuś karę inflict a fine on sb.3. pot. (= wystrzelić z hukiem) shoot.pf.pot. (= uderzyć się) knock o.s., bash o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > łupnąć
-
34 odpalać
impf ⇒ odpalić* * *1. (-am, -asz); perf -ić; vt(pocisk, torpedę) to fire; ( rakietę) to launch; (pot: odstępować) to cough up (pot)2. vi( strzelać) to fire; ( wybuchać) to explode, to detonate; ( o silniku rakietowym) to ignite, to blast off; (pot: odpowiadać, odcinać się) to riposte* * *ipf.odpalić pf.1. (= zapalać papierosa, fajkę, zapałkę) light.2. (= strzelić) fire.3. (= wystrzelić) launch.4. (= spowodować zapłon rakiety) ignite, blast off.5. pot. (= uruchamiać, włączać silnik w samochodzie) start.6. pot. (= odcinać się) riposte.7. pot. (= dzielić się, dawać) fork over l. out l. up, give o.s. one's cut.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpalać
-
35 raca
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > raca
-
36 strzała
- ły; -ły; dat sg -le; f* * *f.1. ( do łuku) arrow; ( do kuszy) quarrel; zatruta strzała poison l. poisoned arrow; strzała Amora Cupid's arrow; prosty jak strzała straight as an arrow; pędzić jak strzała whizz by; wystrzelić strzałę shoot an arrow.2. leśn. spire-shaped tree-trunk (e.g. of a pine).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > strzała
-
37 бросать
глаг.• ciskać• cisnąć• dorzucać• kwitować• miotać• nitkować• obrzucać• odrzucać• opuszczać• opuścić• porzucać• porzucić• rzucać• rzucić• rzutować• układać• wodować• wrzucać• wyjechać• wystrzelić• zaniechać• zarzucać• zostawiać• zostawić• zrezygnować• zrzucać* * *ciskać, miotać, porzucać, rzucać, wrzucać, wtrącać, zarzucać -
38 выстрелить
глаг.• filmować• nakręcić• postrzelać• przestrzeliwać• przestrzelić• rozstrzelać• strzelać• strzelić• upolować• wystrzelić* * *puknąć, strzelić, wygarnąć -
39 кидать
глаг.• ciskać• cisnąć• dorzucać• miotać• nitkować• odrzucać• rzucać• rzucić• rzutować• układać• wodować• wrzucać• wystrzelić• zarzucać• zrzucać* * *ciskać, miotać, porzucać, śmigać -
40 метать
глаг.• ciskać• dorzucać• kłaść• miotać• nitkować• rzucać• rzucić• rzutować• układać• wodować• wrzucać• wrzucić• wystrzelić• zarzucać• zmiatać• zrzucać* * *
См. также в других словарях:
wystrzelić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, wystrzelićlę, wystrzelićli, wystrzelićlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddać strzał; strzelić, wypalić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wystrzelić z pistoletu, karabinu, armaty. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wystrzelić — dk VIa, wystrzelićlę, wystrzelićlisz, wystrzelićstrzel, wystrzelićlił, wystrzelićlony wystrzelać ndk a. dk I, wystrzelićam, wystrzelićasz, wystrzelićają, wystrzelićaj, wystrzelićał, wystrzelićany, wystrzeliwać ndk VIIIb, wystrzelićwuję,… … Słownik języka polskiego
wystrzelić — Nabić w armatę i wystrzelić zob. armata … Słownik frazeologiczny
armata — pot. Nabić w armatę i wystrzelić «o kimś, z kogo nie ma żadnego pożytku lub o czymś nienadającym się do niczego»: Nie, no ją to tylko nabić w armatę i wystrzelić, o co poprosisz, to nie i nie, ciągle pretensje i fochy. Roz tel 2002. Wytoczyć… … Słownik frazeologiczny
wywalić — dk VIa, wywalićlę, wywalićlisz, wywalićwal, wywalićlił, wywalićlony wywalać ndk I, wywalićam, wywalićasz, wywalićają, wywalićaj, wywalićał, wywalićany 1. pot. «wyrzucić, wysypać coś skądś; usunąć kogoś; wystawić, wysunąć coś na zewnątrz czegoś»… … Słownik języka polskiego
nabić — pot. Nabić kogoś w butelkę «oszukać kogoś»: Ja krzywdy nikomu nie zrobię, będę dla was jak rodzony ojciec, ale nabić się w butelkę nie dam. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. Mieć kieszenie nabite złotem zob. złoto 4. Nabić kieszenie, kabzę zob.… … Słownik frazeologiczny
nabijać — pot. Nabić kogoś w butelkę «oszukać kogoś»: Ja krzywdy nikomu nie zrobię, będę dla was jak rodzony ojciec, ale nabić się w butelkę nie dam. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. Mieć kieszenie nabite złotem zob. złoto 4. Nabić kieszenie, kabzę zob.… … Słownik frazeologiczny
armata — ż IV, CMs. armataacie; lm D. armataat «broń artyleryjska o długiej lufie, odznaczająca się dużą donośnością i dużą prędkością pocisku, przy płaskim torze jego lotu; stosowana w walce naziemnej, morskiej i powietrznej; działo» Armata czołgowa,… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
dwustrzałowy — «o ręcznej broni palnej: taki, którym można wystrzelić dwa strzały bez powtórnego nabijania» Dwustrzałowy pistolet … Słownik języka polskiego
nabić — dk Xa, nabićbiję, nabićbijesz, nabićbij, nabićbił, nabićbity nabijać ndk I, nabićam, nabićasz, nabićają, nabićaj, nabićał, nabićany 1. «zadać komu wiele razów, uderzyć kogo wiele razy; stłuc, zbić» Tak cię nabiję, że popamiętasz. Nabili go tak,… … Słownik języka polskiego