-
41 werfen
werfen ['vɛrfən] <wirft, warf, geworfen>I. vtBlasen \werfen pokrywać [ perf pokryć] się bąblamiFalten \werfen marszczyć [ perf z-] sięJunge \werfen wydać młodeII. vi2) ( Junge bekommen) wydać potomstwoIII. vr1) ( sich stürzen)sich auf den Boden \werfen rzucić się na ziemię [o podłogę]2) ( sich verziehen)sich \werfen Holz: paczyć [ perf s-] się -
42 würfeln
[um Geld] \würfeln grać w kości [na pieniądze]II. vt1) ( werfen)eine Fünf \würfeln wyrzucić piątkę2) ( in Würfel schneiden)den Speck \würfeln kroić [ perf po-] słoninę w kostki
См. также в других словарях:
wyrzucić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wyrzucać I {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wyrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}na szmelc {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbyć się czegoś starego, bezużytecznego : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucić — dk VIa, wyrzucićcę, wyrzucićcisz, wyrzucićrzuć, wyrzucićcił, wyrzucićcony wyrzucać ndk I, wyrzucićam, wyrzucićasz, wyrzucićają, wyrzucićaj, wyrzucićał, wyrzucićany 1. «rzuciwszy spowodować ruch czegoś w jakimś kierunku, cisnąć gdzieś; usunąć,… … Słownik języka polskiego
wyrzucić — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… … Słownik frazeologiczny
wyrzucać – wyrzucić [wywalać – wywalić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}na bruk {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrzucić kogoś z pracy, pozbawić kogoś pracy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nowy właściciel wyrzucił na bruk połowę załogi. Co dzień wyrzucano kogoś na bruk. Za pijaństwo wywalono go na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać – wyrzucić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}poza nawias [za burtę] {{/stl 13}}{{stl 7}} wyłączać kogoś z jakiejś społeczności, pozbawiać kogoś jego praw, znaczenia i możliwości działania w danej grupie; odosabniać, izolować kogoś : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać – wyrzucić pieniądze w błoto — {{/stl 13}}{{stl 7}} wydawać pieniądze bez przemyślenia, na rzeczy zbędne, nieprzynoszące zakładanych korzyści; marnotrawić pieniądze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kupując to, wyrzucimy pieniądze w błoto. Ktoś nie wygląda na człowieka lubiącego wyrzucać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burta — Wyrzucić kogoś za burtę zob. wyrzucić 5 … Słownik frazeologiczny
wyrzucać — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… … Słownik frazeologiczny
wyrzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrzucaćam, wyrzucaća, wyrzucaćają, wyrzucaćany {{/stl 8}}– wyrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyrzucaćcę, wyrzucaćci, wyrzucaćrzuć, wyrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się … Słownik frazeologiczny
bruk — 1. Szlifować bruki «nie mając pracy, zajęcia, włóczyć się bez celu» 2. Znaleźć się na bruku; pójść, iść na bruk «pozostać, pozostawać bez pracy, bez środków utrzymania, bez mieszkania»: Napisałem prośbę o zwolnienie i tak się zakończył handlowy… … Słownik frazeologiczny