-
1 жаловаться
глаг.• biadać• biadolić• jęczeć• kawęczeć• lamentować• narzekać• naskarżyć• psioczyć• skarżyć• stękać• uskarżać• użalać• wyrzekać• wyżalać• żalić* * *biadać, narzekać, skarżyć się, psioczyć, sarkać, stękać, uskarżać się, utyskiwać, użalać się, wyrzekać, wyżalać się, żalić się -
2 отказываться
глаг.• negować• odmawiać• odmówić• odrzucić• porzucać• rezygnować• wyrzekać• wzbraniać• zaniechać• zaoponować• zapierać• zaprzeczać• zrezygnować• zrzekać* * *odwoływać, odżegnywać się, rezygnować, wypierać się, wyrzekać się, wzbraniać się, wzdragać się, zrzekać się -
3 отвергать
глаг.• chylić• deklinować• negować• odchylać• odmawiać• odmówić• odpierać• odpychać• odrzucać• odrzucić• uchylać• wypierać• wyrzekać• wzbraniać• zakazywać• zaprzeczać• zbaczać• zwracać* * *oddalać, odrzucać, odtrącać перен. -
4 отказывать
глаг.• negować• odmawiać• odmówić• odrzucać• odrzucić• odsądzać• rezygnować• wyrzekać• wzbraniać• zakazywać• zaoponować• zapierać• zaprzeczać* * *nawalać разг., odsądzać, wysiadać перен.; разг. -
5 отрекаться
odżegnywać się, rezygnować, wypierać się, wyrzekać się, zrzekać się -
6 отрицать
глаг.• dementować• dezawuować• kwestionować• negować• odmawiać• odmówić• oponować• przeczyć• sprzeciwiać• wypierać• wyrzekać• zakwestionować• zanegować• zaoponować• zapierać• zaprzeczać• zaprzeczyć* * * -
7 отступаться
-
8 сетовать
глаг.• narzekać• naskarżyć• skarżyć• uskarżać• utyskiwać• żalić• żałować* * *biadać, lamentować, narzekać, skarżyć się, pokwękiwać, sarkać, stękać, uskarżać się, utyskiwać, wyrzekać -
9 entsagen
viwyrzekać się ( einer Sache czegoś), zrezygnować (z czegoś) -
10 disown
[dɪs'əun]vt* * *[dis'oun](to refuse to acknowledge as belonging to oneself: to disown one's son.) wyprzeć się -
11 renounce
[rɪ'nauns]vtbelief, course of action wyrzekać się (wyrzec się perf) +gen; right, title zrzekać się (zrzec się perf) +gen* * *1) (to give up (a title, claim, intention etc) especially formally or publicly: He renounced his claim to the throne.) zrzec się2) (to say especially formally or publicly that one will no longer have anything to do with (something): I have renounced alcohol.) wyrzec się• -
12 repudiate
[rɪ'pjuːdɪeɪt]vt -
13 sign away
vtindependence wyrzekać się (wyrzec się perf) +gen; rights, property zrzekać się (zrzec się perf) +gen -
14 возразить
глаг.• dementować• dezawuować• negować• odmawiać• odmówić• przeczyć• wypierać• wyrzekać• zaoponować• zapierać• zaprzeczać• zaprzeczyć -
15 жаловать
глаг.• biadać• biadolić• kawęczeć• lubić• narzekać• psioczyć• skarżyć• uskarżać• użalać• wyrzekać• wyżalać• żalić -
16 запретить
глаг.• negować• wyrzekać• wzbronić• zabraniać• zabronić• zakazać• zakazywać• zaoponować• zapierać• zaprzeć -
17 изрекать
глаг.• wyrzekać -
18 отказать
глаг.• negować• odmawiać• odmówić• odrzucić• odsądzić• wyrzekać• wzbraniać• zaoponować• zapierać• zrezygnować -
19 отказаться
глаг.• porzucić• rezygnować• wyrzekać• zaniechać• zrezygnować• zrzekać -
20 renoncer
1. porzucać2. rezygnować3. wyrzekać4. zaniechać5. zrezygnować6. zrzekać
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wyrzekać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrzekaćam, wyrzekaća, wyrzekaćają, reg. {{/stl 8}}{{stl 7}} skarżyć się głośno na kogoś, na coś; utyskiwać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzekał na rodzinę, na swą niedolę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzekać — ndk I, wyrzekaćam, wyrzekaćasz, wyrzekaćają, wyrzekaćaj, wyrzekaćał 1. forma ndk czas. wyrzec (p.) 2. reg. «narzekać na kogoś, na coś, skarżyć się głośno; biadać, utyskiwać» Wyrzekać na dzieci, na zły los … Słownik języka polskiego
wyrzekać się – wyrzec się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie przyznawać się do związku z kimś, z czymś; wypierać się, zapierać się kogoś, czegoś; zrywać z kimś, z czymś, rezygnować z kogoś, z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzec się rodziny, znajomych. Wyrzec się przyjemności,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzekać się — Wyrzec się świata zob. świat 35 … Słownik frazeologiczny
wyrzec — dk Vc, wyrzecrzeknę, wyrzecrzekniesz, wyrzecrzeknij, wyrzecrzekł, wyrzecrzeczony, wyrzecrzekłszy wyrzekać ndk I, wyrzecam, wyrzecasz, wyrzecają, wyrzecaj, wyrzecał, wyrzecany 1. tylko dk «wyrazić coś słowami, mówiąc zakomunikować coś; wymówić,… … Słownik języka polskiego
wyrzekanie — n I 1. rzecz. od wyrzekać. 2. lm D. wyrzekanieań zwykle w lm, reg. «skargi, lamenty, narzekania, utyskiwania» Głośne, płaczliwe wyrzekania. wyrzekanie się rzecz. od wyrzekać się … Słownik języka polskiego
odjąć — 1. Komuś odjęło rozum, zmysły, mowę itp. «ktoś przestał rozumnie myśleć, stracił przytomność, zaniemówił itp., zwykle pod wpływem silnych emocji»: (...) nawet się nie bronił. – Nie padł żaden strzał. (...) był tak zaskoczony, że odjęło mu mowę ( … Słownik frazeologiczny
odejmować — 1. Komuś odjęło rozum, zmysły, mowę itp. «ktoś przestał rozumnie myśleć, stracił przytomność, zaniemówił itp., zwykle pod wpływem silnych emocji»: (...) nawet się nie bronił. – Nie padł żaden strzał. (...) był tak zaskoczony, że odjęło mu mowę ( … Słownik frazeologiczny
ołtarz — 1. podn. Poświęcić, złożyć, składać coś na ołtarzu ojczyzny, sztuki itp. «ofiarować, ofiarowywać coś, wyrzec się, wyrzekać się czegoś dla dobra ojczyzny, sztuki itp.»: Następne pokolenie – Kolumbów 1920 hojnie złożyło własną krew na ołtarzu… … Słownik frazeologiczny
biadać — ndk I, biadaćam, biadaćasz, biadaćaj, biadaćają, biadaćał «głośno wypowiadać żale; wyrzekać, skarżyć się, użalać się, lamentować» Biadać nad sobą (przed kimś). Biadać z powodu utraty czegoś, nieszczęścia. Biadać, że się o czymś zapomniało … Słownik języka polskiego
kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… … Słownik języka polskiego