wyrozumiałość

См. также в других словарях:

• wyrozumiałość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. wyrozumiałośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} pobłażliwość; łagodność w ocenie innych, skłonność do wybaczania ludziom ich błędów; pobłażliwość; bycie wyrozumiałym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podchodzić z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyrozumiałość — ż V, DCMs. wyrozumiałośćści, blm rzecz. od wyrozumiały Wzajemna wyrozumiałość małżonków. Wyrozumiałość dla błędów młodości. Wyrozumiałość w sądzeniu. Odnosić się do kogoś z wyrozumiałością. Mieć wyrozumiałość dla kogoś, czegoś. Okazywać… …   Słownik języka polskiego

• granica — 1. Bez granic a) «niedający się ogarnąć, niemający miary; bezgraniczny, nieskończony, ogromny, wielki»: Słowa gniewnego nie rzekł. Ani w spojrzeniu jego nie było gniewu, tylko gorycz zawodu i zdumienie bez granic. T. Parnicki, Orły. b)… …   Słownik frazeologiczny

• serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… …   Słownik frazeologiczny

• wiara — 1. Człowiek (ludzie) małej wiary «o kimś wierzącym w sposób powierzchowny»: Nie wyrzekajcie się Boga, ludzie małej wiary, nie czcijcie fałszywych proroków i bałwanów, bo On odwróci się od was. P. Huelle, Weiser. 2. Dać czemuś wiarę «uwierzyć w… …   Słownik frazeologiczny

• apelować — ndk IV, apelowaćluję, apelowaćlujesz, apelowaćluj, apelowaćował, apelowaćowany 1. «zwracać się z odezwą, z apelem do kogoś; odwoływać się» Apelować do kogoś o wyrozumiałość. Apelować do czyjejś dobroci, lojalności. Apelować do społeczeństwa. 2.… …   Słownik języka polskiego

• nerw — m IV, D. u, Ms. nerwwie; lm M. y 1. «splot włókien o różnej grubości i długości, okrytych wspólną otoczką, przewodzących bodźce czuciowe i ruchowe» Nerw twarzowy, wzrokowy, słuchowy. Porażenie, zapalenie, paraliż nerwu, nerwów. ∆ Nerw błędny… …   Słownik języka polskiego

• pobłażanie — n I 1. rzecz. od pobłażać. 2. «wyrozumiałość, tolerancja; pobłażliwość» Mieć dla kogoś pobłażanie. Okazywać pobłażanie dla czyichś słabostek. Karać surowo, bez pobłażania. Uśmiechnąć się z pobłażaniem. Coś nie zasługuje na pobłażanie …   Słownik języka polskiego

• pobłażliwość — ż V, DCMs. pobłażliwośćści, blm «wyrozumiałość dla czyichś błędów, dla czyjegoś niewłaściwego postępowania; pobłażanie» Przestępca nie zasługujący na pobłażliwość. Okazać pobłażliwość. Był łagodny, pełen pobłażliwości. Potraktował jego wybryki z… …   Słownik języka polskiego

• przecenić — dk VIa, przecenićnię, przecenićnisz, przecenićceń, przecenićnił, przecenićniony przeceniać ndk I, przecenićam, przecenićasz, przecenićają, przecenićaj, przecenićał, przecenićany 1. «ocenić zbyt wysoko, przyznać komuś lub czemuś większe znaczenie… …   Słownik języka polskiego

• tolerancja — ż I, DCMs. tolerancjacji, blm 1. «uznawanie czyichś poglądów, wierzeń, upodobań, czyjegoś postępowania, różniących się od własnych; wyrozumiałość» Tolerancja religijna. Tolerancja wobec uczniów, młodszych kolegów. Okazywać daleko idącą tolerancję …   Słownik języka polskiego