wypracowania

См. также в других словарях:

• temat — 1. Temat rzeka «temat mający wiele wątków, o których można bez końca dyskutować»: W Polsce temat prawa to jest temat rzeka, wszyscy Polacy znają się na prawie. Roz bezp 1997. 2. Temat zastępczy «coś, o czym się mówi po to, aby nie podejmować… …   Słownik frazeologiczny

• dopisek — m III, D. dopiseksku, N. dopisekskiem; lm M. dopisekski «to, co dopisano, notatka, adnotacja dodana do większego tekstu» Zrobić dopisek do listu. Dopiski na marginesie książki, wypracowania szkolnego …   Słownik języka polskiego

• dwójka — ż III, CMs. dwójkajce; lm D. dwójkajek 1. «cyfra oznaczająca dwa» Napisać dwójkę. 2. «dwie osoby, dwoje zwierząt, rzadziej dwa przedmioty; para» Iść, maszerować, ustawić się dwójkami. Pracować, zrobić coś, rozmawiać we dwójkę. 3. «mierna ocena… …   Słownik języka polskiego

• odpowiadać — ndk I, odpowiadaćam, odpowiadaćasz, odpowiadaćają, odpowiadaćaj, odpowiadaćał odpowiedzieć dk, odpowiadaćwiem, odpowiadaćwiesz, odpowiadaćwiedzą, odpowiadaćwiedz, odpowiadaćwiedział, odpowiadaćwiedzieli 1. «dawać odpowiedzi, udzielać informacji… …   Słownik języka polskiego

• plan — m IV, D. u, Ms. plannie; lm M. y 1. «zamiar, zamysł, pomysł, projekt» Fantastyczny, realny, szalony, zuchwały plan. Plan co do kogoś, czegoś. Snuć plany na przyszłość. Mieć coś w planie. Plan dojrzewa. Plan się udał, spełzł na niczym. ◊ Pokrzyż …   Słownik języka polskiego

• poodwalać — dk I, poodwalaćam, poodwalaćasz, poodwalaćają, poodwalaćaj, poodwalaćał, poodwalaćany 1. «kolejno odwalić, odtoczyć wiele czegoś (ciężkiego)» Poodwalać głazy. 2. pot. «wykonać wiele prac kolejno, jedną po drugiej (zwłaszcza byle jak)» Poodwalać… …   Słownik języka polskiego

• poprawa — ż IV, CMs. poprawawie, blm 1. «zmiana na lepsze; poprawienie czegoś albo poprawienie się; polepszenie» Nieznaczna poprawa. Odczuwalna, szybka poprawa. Poprawa pogody, zdrowia. Poprawa wypracowania, zadania domowego. Oczekiwać poprawy. Obiecywać,… …   Słownik języka polskiego

• stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… …   Słownik języka polskiego

• temat — m IV, D. u, Ms. tematacie; lm M. y 1. «to, co stanowi zasadniczą, podstawową myśl, przedmiot rozmowy, pracy, utworu, dzieła; wątek» Aktualny, dowolny, drażliwy, główny, oryginalny, poważny, wdzięczny, zajmujący temat. Temat lekcji, książki,… …   Słownik języka polskiego

• wolny — wolnyni, wolnyniejszy 1. «mogący postępować zgodnie z własną wolą, nie podporządkowany komuś lub czemuś; będący na swobodzie, nie uwięziony; nie zabroniony, nie skrępowany; o kraju: nie będący pod obcą przemocą, suwerenny, niezawisły» Wolny kraj …   Słownik języka polskiego

• bryk — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} broszura zawierająca streszczenia, omówienia obowiązkowych tekstów szkolnych (np. lektur), gotowe wypracowania, rozwiązania zadań matematycznych itp., wykorzystywana przez uczniów,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień