wyjadę

См. также в других словарях:

• być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

• żagiel — 1. Płynąć, chodzić, iść itp. pod żaglami a) «o łodziach, statkach żaglowych: przemieszczać się, mając rozwinięte żagle, wykorzystując siłę wiatru» b) «o ludziach: płynąć łodzią, statkiem»: Wyjadę chyba – rzekł po dłuższej chwili milczenia… …   Słownik frazeologiczny

• żyć — 1. Dać komuś żyć «być dla kogoś łagodnym, pobłażliwym, nie ograniczać czyichś możliwości»: Oj, daj żyć, Stasiu, poczekaj. Jak ty się w ogóle zachowujesz? Nie widzisz, że rozmawiam teraz z Krzyśkiem? P. Krawczyk, Plamka. 2. Ktoś ledwie żyje «ktoś… …   Słownik frazeologiczny

• czwartek — m III, D. czwartektku, N. czwartektkiem; lm M. czwartektki «czwarty dzień tygodnia» Wyjadę w czwartek a. we czwartek. Noc z czwartku na piątek. Wykład odbywał się co czwartek. ∆ Tłusty czwartek «ostatni czwartek karnawału, obchodzony z zabawami,… …   Słownik języka polskiego

• iż — «spójnik łączący ze zdaniem nadrzędnym zdania podrzędne rozwijające treść składników zdania nadrzędnego; że (z nieco książkowym odcieniem)» a) «w połączeniu z wyrazami oznaczającymi mówienie, procesy myślowe, stany uczuciowe» Przypominał sobie,… …   Słownik języka polskiego

• może — 1. forma 3. os. lp czasu teraźniejszego czas. móc (p.) 2. «partykuła nadająca całej wypowiedzi lub jej części odcień przypuszczenia, ewentualności w wyborze, wahania, wątpliwości, osłabienia kategoryczności» Może wreszcie skończy studia. Chmurzy… …   Słownik języka polskiego

• tak — I 1. «wyraz stanowiący potwierdzenie, uznanie czegoś za prawdziwe, słuszne, wyrażenie zgody na coś; często towarzyszy gestowi potwierdzenia» Czy lubisz słodycze? O, tak! Widzisz ten dom? Tak. Pójdziesz ze mną do kina? Tak, ale jutro. Czy możesz… …   Słownik języka polskiego

• to — I → ten II ndm 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym, wyróżniająca lub wzmacniająca wyrazy, którym towarzyszy, lub zdania i części zdania, w których jest użyta, wzmacniająca też inne partykuły i spójniki (np. i, bo, no, a, ano, tak)» Od kiedy… …   Słownik języka polskiego

• pieprznąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, pieprznąćnę, pieprznąćnie, pieprznąćnij, pieprznąćnął, pieprznąćnęli, wulg. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzucić coś gwałtownie ze złością : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pieprznął książkę …   Langenscheidt Polski wyjaśnień