-
1 wygnanie
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wygnanie
-
2 wygnanie
na wygnaniu in der Verbannung, im Exil -
3 wygnanie
-
4 wygnanie
сущ.• выселение• высылка• изгнание• изгнанник• исключение• ссылка• эмиграция* * *☼ изгнание; ссылка ž+banicja, zesłanie
* * *сизгна́ние; ссы́лка żSyn: -
5 wygnanie
1. ban2. bannissement3. chasse4. déportation5. exil6. expulsion7. ostracisme8. proscription9. relégation -
6 wygnanie
deoraíocht -
7 wygnanie
[вигнанє]n -
8 wygnanie
deportavimas -
9 wygnanie
с вигнання -
10 wygnanie
1 destierro2 pagkatapon3 pagpapalayas4 pagtataboy -
11 wygnanie
εξορία -
12 wygnanie
تبعيدواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > wygnanie
-
13 exile
['ɛksaɪl] 1. n 2. vtskazywać (skazać perf) na wygnanie* * *1. noun1) (a person who lives outside his own country either from choice or because he is forced to do so: an exile from his native land.) emigrant2) (a (usually long) stay in a foreign land (eg as a punishment): He was sent into exile.) wygnanie2. verb(to send away or banish (a person) from his own country.) zsyłać, skazywać na wygnanie -
14 wygnani|e
Ⅰ sv ⇒ wygnać Ⅱ n sgt 1. Hist. (banicja) exile, banishment- skazać kogoś na wygnanie to exile a. banish sb- odwołać kogoś z wygnania to recall sb from exile- wygnanie z raju Bibl. the banishment from Eden2. książk. (przebywanie z dala od miejsca zamieszkania) exile- dobrowolne/przymusowe wygnanie self-imposed a. voluntary/enforced exile- przebywać/żyć/umrzeć na wygnaniu to be/to live/to die in exile- wrócić z wygnania to return from exileThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wygnani|e
-
15 obczyzna
(książk: zagranica) foreign land(s) (pl), ( wygnanie) exile* * *f.foreign lands; (= wygnanie) exile; na obczyźnie in exile.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obczyzna
-
16 изгнание
сущ.• banicja• banita• deportacja• deportowanie• eksmisja• eksmitowanie• obczyzna• tułactwo• uchodźstwo• wydalanie• wydalenie• wygnanie• wygnaniec• wypędzenie• wyrzucenie• wysiedlenie• zesłanie• zsyłka* * *banicja уст., wygnanie -
17 ссылка
сущ.• banicja• banita• cytat• deportacja• deportowanie• inwokacja• kulisa• link• linka• obczyzna• odniesienie• odnośnik• odsyłacz• odwołanie• ogniwo• pochodnik• pomost• powiązanie• przegub• referencja• spójnia• tułactwo• uchodźstwo• uwaga• więź• wygnanie• wygnaniec• wymienienie• wzmianka• zesłanie• zsyłka• związek• łącze* * *odsyłacz, wygnanie, zesłanie, ( в Сибирь) zsyłka -
18 banicja
сущ.• изгнание• изгнанник• ссылка• эмиграция* * *жует, изгнание ň+* * *ж уст.изгна́ние nSyn: -
19 skazywać
impf ⇒ skazać* * *(-uję, -ujesz); perf; -ać; vtPRAWO to sentence* * *ipf.1. prawn. sentence; skazać na dwa lata w zawieszeniu give l. deal a suspended sentence of two years; skazać na pięć lat pozbawienia wolności sentence to five years' imprisonment; skazać na dożywocie sentence to life imprisonment; skazać na śmierć sentence to death.2. ( przeznaczać) be doomed, be fated; być skazanym na zapomnienie be doomed to oblivion; być skazanym na bezczynność be fated to idleness.ipf.condemn o.s. ( na coś to sth); skazać się na wygnanie condemn o.s. to exile.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skazywać
-
20 zsyłać
impf ⇒ zesłać* * *(książk) (ratunek, karę) to send (down); ( deportować) to send into exile* * *ipf.2. (= wywozić) send; zesłać na wygnanie send into exile.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zsyłać
См. также в других словарях:
wygnanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. wygnać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} kara polegająca na czasowym lub dożywotnim wydaleniu kogoś z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wygnanie — n I 1. rzecz. od wygnać. 2. «kara polegająca na czasowym lub dożywotnim wydaleniu kogoś z kraju z pozbawieniem praw obywatelskich; banicja» Skazać kogoś na wygnanie. Wrócić z wygnania … Słownik języka polskiego
Adam Wodnicki — en 1995 (photo de Konrad Pollesch) Adam Wodnicki, né le 25 décembre 1930 à Janów Lubelski est un enseignant chercheur polonais, traducteur d ouvrages littéraires français en polonais. Sommaire … Wikipédia en Français
Каменьская Анна — (Kamieńska) Анна польская писательница и переводчица; род. 12.04.1920, Красныстав (Польша), ум. 10.05.1986, Варшава. По окончании гимназии в Люблине (1937) училась в Педагогическом лицее в Варшаве. После Второй мировой войны получила филол.… … Католическая энциклопедия
ekspatriacja — ż I, DCMs. ekspatriacjacji, blm «wydalenie kogoś z kraju, łączące się zwykle z pozbawieniem obywatelstwa; wygnanie; także dobrowolne opuszczenie kraju, zerwanie z ojczyzną» Wieloletnia ekspatriacja. Skazać na ekspatriację. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
ekspulsja — ż I, DCMs. ekspulsjasji; lm D. ekspulsjasji «wygnanie, wypędzenie z kraju, dawniej również z posiadłości» Ekspulsja z majątku. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
sąd — m IV, D. u, Ms. sądzie; lm M. y 1. «państwowy organ wymiaru sprawiedliwości; zespół sędziów» Sąd apelacyjny, kasacyjny, rewizyjny. Sąd cywilny, karny. Sąd wojewódzki. Sąd dla nieletnich. Prezes sądu. Skład sądu. Wyrok są … Słownik języka polskiego
skazać — dk IX, skażę, skażesz, skaż, skazaćał, skazaćany skazywać ndk VIIIa, skazaćzuję, skazaćzujesz, skazaćzuj, skazaćywał, skazaćywany «wydać wyrok określający karę wymierzoną oskarżonemu za popełnione przestępstwa» Skazać kogoś na wygnanie. Skazać… … Słownik języka polskiego
skorupkowy — przym. od skorupka ∆ hist. Sąd skorupkowy «w starożytnych Atenach: sąd skazujący na wygnanie obywateli niebezpiecznych dla demokracji, odbywający się przez głosowanie za pomocą glinianych tabliczek (skorupek), na których wypisywano nazwiska… … Słownik języka polskiego
wygnaniec — m II, DB. wygnaniecańca, W. wygnaniecańcze (wygnaniecańcu); lm M. wygnaniecańcy, DB. wygnaniecańców «człowiek skazany na wygnanie, na banicję, wygnany z ojczyzny; banita» … Słownik języka polskiego