wybitna

См. также в других словарях:

• indywidualność — ż V, DCMs. indywidualnośćści 1. blm «zespół cech psychicznych stanowiących osobowość człowieka, odrębność właściwa każdemu indywidualnemu bytowi; oryginalność, swoistość, jednostkowość» Niezwykła, silna indywidualność. Indywidualność artysty.… …   Słownik języka polskiego

• wybitny — wybitnyni, wybitnyniejszy 1. «wybijający się ponad przeciętność, górujący nad otoczeniem, uderzający, niezwykły, nieprzeciętny, wyjątkowy» Wybitny uczony. Wybitny artysta. Wybitna postać, indywidualność. Wybitne dzieło. Wybitne zdolności. 2.… …   Słownik języka polskiego

• wybitny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wybitnyni, wybitnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przewyższający kogoś lub coś pod jakimś względem, górujący nad innymi; nieprzeciętny, wyjątkowy : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Старостецкая — Старостецкая, Эльжбета Эльжбета Старостецкая Elżbieta Starostecka [[Изображение:[1]|200px|Фото]] Имя при рождении: Эльжбета Старостецкая Дата рождения …   Википедия

• ЛИЧНОСТЬ — I. Из истории слова «личность» в русском языке до середины XIX в. 1. В русское слово личность влились многие из тех значений и смысловых оттенков, которые развивались в разных европейских языках у многочисленной группы слов, восходящих к… …   История слов

• animalistka — ż III, CMs. animalistkatce; lm D. animalistkatek forma ż. od animalista Wybitna, znana animalistka …   Słownik języka polskiego

• figura — ż IV, CMs. figuraurze; lm D. figuraur 1. «postać ludzka lub zwierzęca wyobrażona w malarstwie lub rzeźbie; posąg, statua; gwarowe i potoczne: krzyż, posąg, przydrożna kapliczka umieszczane w miejscach otwartych (przy drogach, na placach itp.) i… …   Słownik języka polskiego

• inteligencja — ż I, DCMs. inteligencjacji, blm 1. «zdolność rozumienia otaczających sytuacji i znajdowania na nie właściwych, celowych reakcji; zdolność rozumienia w ogóle, bystrość, pojętność» Inteligencja wrodzona. Wybitna, przeciętna inteligencja. Poziom,… …   Słownik języka polskiego

• jednostka — ż III, CMs. jednostkatce; lm D. jednostkatek 1. «pojedynczy człowiek, osoba, osobnik» Nieprzeciętna, genialna, wybitna jednostka. Interesy jednostki. Rozwój duchowy jednostki. 2. «wyodrębniona, jednolita całość, podstawowa całość organizacyjna… …   Słownik języka polskiego

• kreacja — ż I, DCMs. kreacjacji; lm D. kreacjacji (kreacjacyj) 1. «sposób odtwarzania przez aktora jakiejś postaci w utworze scenicznym, w filmie; wybitne, oryginalne zagranie roli» Stworzyć wybitną kreację Hamleta. Słynął ze znakomitych kreacji… …   Słownik języka polskiego

• matador — m IV, DB. a, Ms. matadororze; lm M. matadororzy, DB. ów «główny zapaśnik korridy, zadający bykowi śmiertelny cios szpadą» Słynny matador hiszpański. Muleta, szpada matadora. Popisy matadora na arenie. przen. (często iron.) «wybitna osobistość,… …   Słownik języka polskiego