-
1 выламываться
-
2 break down
1. vt 2. vi* * *1) (to use force on (a door etc) to cause it to open.) wyłamać, sforsować2) (to stop working properly: My car has broken down.) zepsuć się3) (to fail: The talks have broken down.) załamać się4) (to be overcome with emotion: She broke down and wept.) załamać się -
3 force
[fɔːs] 1. n (also PHYS)siła f; (power, influence) siła f, moc fin force — licznie, masowo
to come into force — wchodzić (wejść perf) w życie
to join forces — łączyć (połączyć perf) siły
2. vtthrough/from force of habit — siłą nawyku
person zmuszać (zmusić perf); confession etc wymuszać (wymusić perf); ( push) pchnąć ( perf); lock, door wyłamywać (wyłamać perf)to force o.s. to do sth — zmuszać się (zmusić się perf) do (z)robienia czegoś
to force sb to do sth — zmuszać (zmusić perf) kogoś do (z)robienia czegoś
to force sb's hand — zmuszać (zmusić perf) kogoś do ujawnienia zamiarów
to force sth (up)on sb — narzucać (narzucić perf) coś komuś
to force o.s. (up)on sb — narzucać się komuś
Phrasal Verbs:* * *[fo:s] 1. noun1) (strength or power that can be felt: the force of the wind.) siła2) (a person or thing that has great power: the forces of Nature.) siła, moc3) ((sometimes with capital) a group of men prepared for action: the police force; the Royal Air Force.) oddział, siły2. verb1) (to make (someone or something) do something, go somewhere etc, often against his etc will: He forced me to give him money.) zmusić2) (to achieve by strength or effort: He forced a smile despite his grief.) wymusić•- forced- forceful
- forcefully
- forces
- in
- into force
См. также в других словарях:
wyłamywać się – wyłamać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łamiąc się, wypadać skądś, wykruszać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyłamały się szczeble w drabinie. Wyłamał się obcas w bucie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyłamać — dk IX, wyłamaćmię, wyłamaćmiesz, wyłamaćłam, wyłamaćał, wyłamaćany wyłamywać ndk VIIIa, wyłamaćmuję, wyłamaćmujesz, wyłamaćmuj, wyłamaćywał, wyłamaćywany «łamiąc usunąć coś skądś; złamać, przewrócić coś stojącego, umocowanego» Wyłamać kraty,… … Słownik języka polskiego
rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… … Słownik języka polskiego
taranować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, taranowaćnuję, taranowaćnuje, taranowaćany {{/stl 8}}– staranować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozbijać, wyłamywać, niszczyć coś, uderzając z impetem w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odbijać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odbijaćam, odbijaća, odbijaćają, odbijaćany {{/stl 8}}– odbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, odbijaćbiję, odbijaćbije, odbijaćbity {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzucając… … Langenscheidt Polski wyjaśnień