wspaniałomyślność

См. также в других словарях:

• wspaniałomyślność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. wspaniałomyślnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie wspaniałomyślnym; wyróżnianie się szlachetnością myśli i czynów, kierowanie się cudzym dobrem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okazał buntownikom wspaniałomyślność.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wspaniałomyślność — ż V, DCMs. wspaniałomyślnośćści, blm «odznaczanie się szlachetnym, wielkodusznym sposobem myślenia i postępowania; bycie wspaniałomyślnym» Okazać komuś wspaniałomyślność. Zdobyć się na wspaniałomyślność …   Słownik języka polskiego

• pan — 1. Być panem położenia, sytuacji «być osobą, od której w danej chwili coś zależy»: Jagiełło doskonale rozumiał, że te dwie wielkie, niesłychanie bogate republiki kupieckie stanowią szczebel do ostatecznego zwycięstwa na wschodzie. Kto nimi… …   Słownik frazeologiczny

• łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… …   Słownik języka polskiego

• łaskawość — ż V, DCMs. łaskawośćści, blm «bycie łaskawym, okazywanie łaski, życzliwość, dobroć, uprzejmość, wielkoduszność, wspaniałomyślność» Skorzystać z czyjejś łaskawości …   Słownik języka polskiego

• pan — m IV, DB. a, CMs. u, W. pannie; lm M. owie, DB. ów 1. «mężczyzna; często także o mężczyźnie eleganckim, wykształconym» Starszy pan. Eleganccy panowie. Pan w średnim wieku. Przyszedł jakiś pan. 2. «forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się… …   Słownik języka polskiego

• wielkoduszność — ż V, DCMs. wielkodusznośćści, blm «bycie wielkodusznym; wspaniałomyślność, szlachetność» Okazać komuś wielkoduszność. Zdobyć się na wielkoduszność …   Słownik języka polskiego

• zwyciężony — zwyciężonyżeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zwyciężyć (p. zwyciężać) zwyciężony w użyciu rzecz. «ten, kogo zwyciężono, kto przegrał w walce» Zwycięzcy i zwyciężeni. Okazać wspaniałomyślność zwyciężonym …   Słownik języka polskiego

• łaska — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. łaskasce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czyjaś przychylność, życzliwość, wspaniałomyślność względem kogoś (czegoś); okazywanie komuś (czemuś) względów, faworyzowanie kogoś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łaskawy — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}łaskaw {{/stl 13}}{{stl 8}}(tylko w funkcji orzecznika) przym. Ia, łaskawywi, łaskawywszy {{/stl 8}}{{stl 7}} okazujący łaskę, wspaniałomyślność; życzliwie, przyjaźnie nastawiony; wielkoduszny, dobrotliwy,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szeroki gest — {{/stl 13}}{{stl 7}} wspaniałomyślność, szczodrość, hojność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ze swoim szerokim gestem był lubiany przez kolegów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień