wrzeć

См. также в других словарях:

• wrzeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXb, wrę, wrze || wre, wrzyj, wrzał, wrzeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o płynach: przechodzić w całej swej masie ze stanu ciekłego w parę; gotować się, burząc się, kipiąc : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wrzeć — ndk XI, wrę, wrzesz, wrze a. wre, wrzyj, wrzał, wrzeli, wrzący a. wrący 1. «o substancjach ciekłych: przemieniać się w parę przy odpowiedniej temperaturze; gotować się» Woda wrze w temperaturze 100°C. Pić wrzącą herbatę. ◊ Praca wre «praca idzie… …   Słownik języka polskiego

• wrzeć [i syn.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{gdzieś} {{/stl 8}}jak w ulu {{/stl 13}}{{stl 7}} gdzieś jest bardzo głośno, panuje zgiełk, wrzawa, wszyscy głośno mówią : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na placu huczało jak w ulu. W klasie wrzało jak w ulu. Na korytarzu było gwarno jak …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wrzeć — Gdzieś wrze jak w garnku zob. garnek. Gdzieś wrze jak w ulu zob. ul. Krew w kimś wrze zob. krew 18 …   Słownik frazeologiczny

• верать — совать, вкладывать, прятать, копаться , новгор. (Даль), вереть, завереть запереть , ст. слав. въврѣти всунуть , проврѣти просунуть (Супр.), болг. вра (врял) сую , словен. svreti сморщиваться, собираться в складки , чеш. otevřiti открыть , польск …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• вреть — врею, диал., севск. сильно потеть , укр. врiти кипеть, бурлить , блр. врэць, др. русск. вьрѣти, вьрю кипеть , ст. слав. вьрѣти, вьрѫ ζεῖν, κοχλάζειν (Супр.), сербохорв. вре̏ти, ври̑м, словен. vreti, чеш. vřiti, польск. wrzec, также сербохорв.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• fermentować — ndk IV, fermentowaćtuje, fermentowaćował «ulegać fermentacji» Wino fermentuje. Owoce, soki fermentują. przen. «burzyć się, wrzeć» Duma, gniew w kimś fermentuje …   Słownik języka polskiego

• gniew — m IV, D. u, Ms. gniewwie 1. blm «gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja» Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew. Burza, chmura,… …   Słownik języka polskiego

• kipieć — ndk VIIa, kipiećpi, kipiećpiał 1. «o płynach» a) «być w temperaturze wrzenia, wrząc rozpryskiwać się, bulgotać; burzyć się, pienić się, przelewać się» Mleko kipi. b) «bulgotać, rozpryskiwać się o coś, wirować, burzyć się» Kipiąca topiel. przen.… …   Słownik języka polskiego

• kotłować — ndk IV, kotłowaćłuję, kotłowaćłujesz, kotłowaćłuj, kotłowaćował, kotłowaćowany 1. pot. «mieszać co gwałtownie» Kotłować farbę w wiadrze. Nie kotłuj tak w tej szufladzie! ◊ Kotłować komu głowę «wywoływać zamęt w myślach; zawracać komu głowę» 2.… …   Słownik języka polskiego

• wrzenie — n I 1. rzecz. od wrzeć Temperatura wrzenia. 2. «oznaki, objawy niezadowolenia, sprzeciwu, buntu, fermentu; wzburzenie» Wśród zebranych zapanowało wrzenie …   Słownik języka polskiego