wiosło

См. также в других словарях:

• wiosło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. wiośle; lm D. wiosłoseł {{/stl 8}}{{stl 7}} przyrząd służący do wiosłowania, składający się z drewnianego drąga zakończonego z jednej lub z obu stron płaską łopatką (piórem) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zanurzyć wiosło w …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wiosło — n III, Ms. wiośle; lm D. wiosłoseł «drewniany drąg zakończony z jednej strony płaską łopatką zanurzaną w wodzie, z drugiej rękojeścią lub mający łopatki na obu końcach; służy do nadawania łodzi biegu i kierunku» Dwupióre wiosło kajaka. Pióro… …   Słownik języka polskiego

• wiosło — łyżka …   Słownik gwary warszawskiej

• dwupióry — ∆ Wiosło dwupióre «wiosło zakończone na obu końcach łopatkami, typowe dla kajaków» …   Słownik języka polskiego

• Hair Peace Salon — В этой статье не хватает ссылок на источники информации. Информация должна быть проверяема, иначе она может быть поставлена под сомнение и удалена. Вы можете отредактировать …   Википедия

• jednowiosłowy — «mający jedno wiosło» Jednowiosłowy kajak …   Słownik języka polskiego

• pagaj — m I, D. a; lm M. e, D. pagajgai a. ów «krótkie wiosło z zaokrąglonym piórem, do wiosłowania bez dulki» ‹fr. z karaib.› …   Słownik języka polskiego

• pędnik — m III, D. a, N. pędnikkiem; lm M. i żegl. «urządzenie wytwarzające siłę poruszającą statek, np. wiosło, żagiel, śruba okrętowa» …   Słownik języka polskiego

• rudel — m I, D. rudeldla; lm M. rudeldle, D. rudeldli (rudeldlów) 1. przestarz. «ster statku wodnego» Stać u rudla. 2. daw. «wiosło» Ciężkie rudle uderzały w wodę. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• wynurzyć — dk VIb, wynurzyćrzę, wynurzyćrzysz, wynurzyćnurz, wynurzyćrzył, wynurzyćrzony wynurzać ndk I, wynurzyćam, wynurzyćasz, wynurzyćają, wynurzyćaj, wynurzyćał, wynurzyćany «wydobyć na wierzch, na zewnątrz coś pogrążonego w płynie (najczęściej w… …   Słownik języka polskiego

• zagłębić — dk VIa, zagłębićbię, zagłębićbisz, zagłębićgłęb, zagłębićbił, zagłębićbiony zagłębiać ndk I, zagłębićam, zagłębićasz, zagłębićają, zagłębićaj, zagłębićał, zagłębićany «zanurzyć coś głęboko, zapuścić w głąb czegoś, umieścić w głębi, we wnętrzu… …   Słownik języka polskiego