-
1 windy
См. также в других словарях:
wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… … Słownik języka polskiego
wiać — ndk Xb, wieję, wiejesz, wiej, wiał, wiali a. wieli 1. «o masach cząsteczek powietrza, warstwach, falach powietrza: być w ruchu, przesuwać się z jakąś szybkością, siłą» Wiatr wieje. Wiał silny wicher z północy a. od północy. ◊ Wiedzieć, orientować … Słownik języka polskiego
halny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. hala II: Roślinność halna. Halne trawy. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}halny II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż odm. jak przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} silny, porywisty … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mistral — m I, D. u a. a; lm M. e, D. i meteor. «silny, chłodny, suchy wiatr północny lub północno zachodni występujący w dolinie Rodanu na śródziemnomorskim wybrzeżu Francji; wieje głównie zimą i na wiosnę» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
wicher — m IV, D. wicherchru, Ms. wicherchrze; lm M. wicherchry «silny, gwałtowny wiatr; wichura» Gwałtowny, huraganowy, porywisty, straszny, wściekły wicher. Jesienne wichry. Huk, świst wichru. Poryw wichru. Mocować się, szarpać się, zmagać się z wichrem … Słownik języka polskiego