-
1 wdzięczność
сущ.• благодарность• подтверждение• признание• признательность* * *wdzięcznoś|ć♀ благодарность, признательность;z \wdzięcznośćcią с благодарностью; na znak \wdzięcznośćci в знак признательности
* * *жблагода́рность, призна́тельностьz wdzięcznością — с благода́рностью
na znak wdzięczności — в знак призна́тельности
-
2 czuć wdzięczność
чувствовать благодарностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > czuć wdzięczność
-
3 odczuwać wdzięczność
ощущать благодарностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > odczuwać wdzięczność
-
4 okazać wdzięczność
представить благодарностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > okazać wdzięczność
-
5 poczuć wdzięczność
почувствовать благодарностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > poczuć wdzięczność
-
6 winien wdzięczność
должен благодарностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > winien wdzięczność
-
7 wyrazić wdzięczność
выразить благодарностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wyrazić wdzięczność
-
8 zyskać wdzięczność
приобрести благодарностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zyskać wdzięczność
-
9 żywić wdzięczność
оживлять благодарностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > żywić wdzięczność
-
10 dozgonny
прил.• пожизненный* * *dozgonn|y\dozgonnyi пожизненный;\dozgonnya miłość любовь до гробовой доски; \dozgonnya wdzięczność безграничная благодарность
* * *пожи́зненныйdozgonna miłość — любо́вь до гробово́й доски́
dozgonna wdzięczność — безграни́чная благода́рность
-
11 Dankbarkeit
Dankbarkeit f ( bpl) wdzięczność f
См. также в других словарях:
wdzięczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. wdzięcznośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uczucie będące odpowiedzią na doświadczone dobro, poczucie zobowiązania moralnego, chęć odwzajemnienia, podziękowanie za coś, pamięć o czyjejś dobroci : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wdzięczność — ż V, DCMs. wdzięcznośćści, blm 1. «uczucie będące reakcją na doznane od kogoś dobro, poczuwanie się z tego powodu do moralnych zobowiązań; pragnienie odwzajemnienia się komuś za coś, pamięć o czyimś dobrodziejstwie» Dozgonna, głęboka, prawdziwa,… … Słownik języka polskiego
wdzięczność — Spłacić dług wdzięczności zob. spłacić … Słownik frazeologiczny
Томашевский Михаил — (Bończa Tomaszewski) польский драматический писатель; жил в Киевской губ. и умер в 1813 г. Его соч.: Dwóch pastorów czyli miłość braterska (Вильна, 1798); Hrabina Blandford czyli dzieci zamienione (там же, 1802); Syn sędzia czyli zemsta и… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Maya Wodecka — (née en 1946) est une actrice et traductrice polonaise, diplômée de psychologie de l Université Jagellonne de Cracovie. Sommaire 1 Biographie 2 Filmographie 3 Traductions … Wikipédia en Français
grobowy — Do grobowej deski «aż do śmierci, na zawsze»: (...) winien jej wdzięczność do grobowej deski. I. Newerly, Pamiątka … Słownik frazeologiczny
krok — 1. Ani na krok «wcale, w ogóle, ani trochę, ani na chwilę»: Tymczasem nie jej, która cię porzuciła, ale mnie jesteś winien wdzięczność i przywiązanie. Mnie, który się tobą opiekował przez całe życie, nie odstąpił cię ani na krok, zapewnił ci… … Słownik frazeologiczny
wiedzieć — 1. Kto (go, ich itp.) wie; Bóg (jeden, jedyny) wie; Bóg raczy wiedzieć; pot. czort, licho (go, ją, ich itp.) wie; diabli (go, ich, je itp.) wiedzą; diabeł wie; cholera (go, ich itp.) wie «słowa wyrażające różne wątpliwości»: – Do kościoła chodzi? … Słownik frazeologiczny
zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś … Słownik frazeologiczny
błogosławić — ndk VIa, błogosławićwię, błogosławićwisz, błogosławićaw, błogosławićwił, błogosławićwiony 1. «udzielać błogosławieństwa: żegnać krzyżem, znakiem krzyża» Błogosławić młodą parę. 2. «wyrażać wdzięczność za coś, zadowolenie z czegoś; pochwalać»… … Słownik języka polskiego
dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… … Słownik języka polskiego