Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

was+written

  • 121 Dacia

    Dāci, ōrum, m., Dakoi, the Dacians, a famous warlike people, akin to the Thracians. They occupied what is now Upper Hungary, Transylvania, Moldavia, Wallachia, Bessarabia. Subdued by Trajan, they received Roman civilization, and thence retain in part the name Rumanians, Plin. 4, 12, 25; Caes. B. G. 6, 25; Tac. G. 1; id. H. 1, 79; 3, 46; Suet. Caes. 44; id. Aug. 8; Flor. 4, 12, 3; Hor. S. 2, 6, 53 et saep. In sing., Dācus, i, m., a Dacian (usually collect.), Verg. G. 2, 497; cf. Voss. ad loc.; Hor. Od. 1, 35, 9; 2, 20, 18; Tac. H. 1, 2 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dācĭa, ae, f., Dakia, the province Dacia, Tac. Agr. 41; Flor. 3, 4, 6; Oros. 1, 2; Jornand. Regn. Succ. p. 59, 52 al.: DACIA. APVLENSIS. (of the colony Apulum or Alba Julia, near Carlsburg), Inscr. Orell. no. 3888: (DECIO) RESTITVTORI DACIARVM, ib. no. 991. A part of it bordering on the Danube was Dacia Aureliani, Eutrop. 9, 15; and Dacia Ripensis, Jornand. Regn. Succ. p. 59, 51.—
    * B.
    Dācus, a, um, adj., Dacian:

    proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66 (written Dacius, Albin. Cons. ad Liv. 387).—
    C.
    Dācĭcus, a, um, adj., Dacian:

    arma,

    Claud. VI. Cons. Honor. 335:

    rura,

    Sid. Carm. 1, 272. As subst., Da-cicus, i, m. (sc. nummus), a piece of gold coined under Domitian, the conqueror of the Dacians (Suet. Dom. 6), Juv. 6, 205.—
    D.
    Dāciscus, a, um, adj., Dacian, imperium, Lact. de Mort. Pers. 27, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Dacia

  • 122 Dacicus

    Dāci, ōrum, m., Dakoi, the Dacians, a famous warlike people, akin to the Thracians. They occupied what is now Upper Hungary, Transylvania, Moldavia, Wallachia, Bessarabia. Subdued by Trajan, they received Roman civilization, and thence retain in part the name Rumanians, Plin. 4, 12, 25; Caes. B. G. 6, 25; Tac. G. 1; id. H. 1, 79; 3, 46; Suet. Caes. 44; id. Aug. 8; Flor. 4, 12, 3; Hor. S. 2, 6, 53 et saep. In sing., Dācus, i, m., a Dacian (usually collect.), Verg. G. 2, 497; cf. Voss. ad loc.; Hor. Od. 1, 35, 9; 2, 20, 18; Tac. H. 1, 2 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dācĭa, ae, f., Dakia, the province Dacia, Tac. Agr. 41; Flor. 3, 4, 6; Oros. 1, 2; Jornand. Regn. Succ. p. 59, 52 al.: DACIA. APVLENSIS. (of the colony Apulum or Alba Julia, near Carlsburg), Inscr. Orell. no. 3888: (DECIO) RESTITVTORI DACIARVM, ib. no. 991. A part of it bordering on the Danube was Dacia Aureliani, Eutrop. 9, 15; and Dacia Ripensis, Jornand. Regn. Succ. p. 59, 51.—
    * B.
    Dācus, a, um, adj., Dacian:

    proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66 (written Dacius, Albin. Cons. ad Liv. 387).—
    C.
    Dācĭcus, a, um, adj., Dacian:

    arma,

    Claud. VI. Cons. Honor. 335:

    rura,

    Sid. Carm. 1, 272. As subst., Da-cicus, i, m. (sc. nummus), a piece of gold coined under Domitian, the conqueror of the Dacians (Suet. Dom. 6), Juv. 6, 205.—
    D.
    Dāciscus, a, um, adj., Dacian, imperium, Lact. de Mort. Pers. 27, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Dacicus

  • 123 Daciscus

    Dāci, ōrum, m., Dakoi, the Dacians, a famous warlike people, akin to the Thracians. They occupied what is now Upper Hungary, Transylvania, Moldavia, Wallachia, Bessarabia. Subdued by Trajan, they received Roman civilization, and thence retain in part the name Rumanians, Plin. 4, 12, 25; Caes. B. G. 6, 25; Tac. G. 1; id. H. 1, 79; 3, 46; Suet. Caes. 44; id. Aug. 8; Flor. 4, 12, 3; Hor. S. 2, 6, 53 et saep. In sing., Dācus, i, m., a Dacian (usually collect.), Verg. G. 2, 497; cf. Voss. ad loc.; Hor. Od. 1, 35, 9; 2, 20, 18; Tac. H. 1, 2 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dācĭa, ae, f., Dakia, the province Dacia, Tac. Agr. 41; Flor. 3, 4, 6; Oros. 1, 2; Jornand. Regn. Succ. p. 59, 52 al.: DACIA. APVLENSIS. (of the colony Apulum or Alba Julia, near Carlsburg), Inscr. Orell. no. 3888: (DECIO) RESTITVTORI DACIARVM, ib. no. 991. A part of it bordering on the Danube was Dacia Aureliani, Eutrop. 9, 15; and Dacia Ripensis, Jornand. Regn. Succ. p. 59, 51.—
    * B.
    Dācus, a, um, adj., Dacian:

    proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66 (written Dacius, Albin. Cons. ad Liv. 387).—
    C.
    Dācĭcus, a, um, adj., Dacian:

    arma,

    Claud. VI. Cons. Honor. 335:

    rura,

    Sid. Carm. 1, 272. As subst., Da-cicus, i, m. (sc. nummus), a piece of gold coined under Domitian, the conqueror of the Dacians (Suet. Dom. 6), Juv. 6, 205.—
    D.
    Dāciscus, a, um, adj., Dacian, imperium, Lact. de Mort. Pers. 27, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Daciscus

  • 124 Dacius

    Dāci, ōrum, m., Dakoi, the Dacians, a famous warlike people, akin to the Thracians. They occupied what is now Upper Hungary, Transylvania, Moldavia, Wallachia, Bessarabia. Subdued by Trajan, they received Roman civilization, and thence retain in part the name Rumanians, Plin. 4, 12, 25; Caes. B. G. 6, 25; Tac. G. 1; id. H. 1, 79; 3, 46; Suet. Caes. 44; id. Aug. 8; Flor. 4, 12, 3; Hor. S. 2, 6, 53 et saep. In sing., Dācus, i, m., a Dacian (usually collect.), Verg. G. 2, 497; cf. Voss. ad loc.; Hor. Od. 1, 35, 9; 2, 20, 18; Tac. H. 1, 2 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dācĭa, ae, f., Dakia, the province Dacia, Tac. Agr. 41; Flor. 3, 4, 6; Oros. 1, 2; Jornand. Regn. Succ. p. 59, 52 al.: DACIA. APVLENSIS. (of the colony Apulum or Alba Julia, near Carlsburg), Inscr. Orell. no. 3888: (DECIO) RESTITVTORI DACIARVM, ib. no. 991. A part of it bordering on the Danube was Dacia Aureliani, Eutrop. 9, 15; and Dacia Ripensis, Jornand. Regn. Succ. p. 59, 51.—
    * B.
    Dācus, a, um, adj., Dacian:

    proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66 (written Dacius, Albin. Cons. ad Liv. 387).—
    C.
    Dācĭcus, a, um, adj., Dacian:

    arma,

    Claud. VI. Cons. Honor. 335:

    rura,

    Sid. Carm. 1, 272. As subst., Da-cicus, i, m. (sc. nummus), a piece of gold coined under Domitian, the conqueror of the Dacians (Suet. Dom. 6), Juv. 6, 205.—
    D.
    Dāciscus, a, um, adj., Dacian, imperium, Lact. de Mort. Pers. 27, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Dacius

  • 125 Duellius

    Dŭellĭus (in MSS. and inscrr. also written Dŭīlius and Duillius), a, um [duellum = bellum; cf. Cic. Or. 45, 153; Quint. 1, 4, 15], a Roman gens; esp.,
    1.
    C., the famous conqueror of the Carthaginians, in honor of whom the Columna rostrata was erected, 493 A. U. C., Cic. Rep. 1, 1; id. de Sen. 13, 44; id. N. D. 2, 66; id. Planc. 25; [p. 617] Plin. 16, 39, 74, § 192; Sil. 6, 665; cf. Inscr. Orell. 549.—
    2.
    M., a tribune of the people, A. U. C. 283, Liv. 2, 55 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Duellius

  • 126 Duillius

    Dŭellĭus (in MSS. and inscrr. also written Dŭīlius and Duillius), a, um [duellum = bellum; cf. Cic. Or. 45, 153; Quint. 1, 4, 15], a Roman gens; esp.,
    1.
    C., the famous conqueror of the Carthaginians, in honor of whom the Columna rostrata was erected, 493 A. U. C., Cic. Rep. 1, 1; id. de Sen. 13, 44; id. N. D. 2, 66; id. Planc. 25; [p. 617] Plin. 16, 39, 74, § 192; Sil. 6, 665; cf. Inscr. Orell. 549.—
    2.
    M., a tribune of the people, A. U. C. 283, Liv. 2, 55 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Duillius

  • 127 dum

    dum, conj. [for dium, acc. from dius; cf. diu, Corss. Ausspr. 2, 856], denotes the temporal relation of two actions to cach other,
    I.
    As contemporaneous, or,
    II.
    As in immediate succession, so that with the commencement of one action the other ceases.
    I.
    As contemporaneous.
    A.
    Without respect to the limits of the two actions, while, whilst, during the time in which.
    1.
    In gen., construed with the indicative, except in oratio obliqua, where the subjunctive was sometimes used. In Aug. poets and late prose the subjunctive often stands in oratio directa, v. the following).
    (α).
    Indic. praes.:

    dum cum hac usuraria Uxore mihi nunc morigero, haec curata sint Fac sis,

    Plaut. Am. 3, 3, 25; so id. Aul. 4, 2, 14; id. Bacch. 4, 7, 19; Ter. Heaut. 2, 2, 11; Cic. Clu. 32 fin.; Verg. E. 3, 75; Hor. Ep. 2, 1, 190 et saep.— In the praes. histor.:

    dum haec loquimur, interea loci ad macellum ubi advenimus, etc.,

    Ter. Eun. 2, 2, 24; id. Phorm. 5, 9, 18; Cic. de Or. 2, 4, 15; id. Div. in Caec. 17, 56:

    dum haec geruntur, Caesari nuntiatum est, etc.,

    Caes. B. G. 1, 46, 1; cf.

    these forms of transition,

    id. ib. 3, 17, 1; 4, 32, 1; 4, 34, 3; 5, 22, 1; 6, 7, 1; 7, 57, 1; id. B. C. 1, 56, 1; 2, 1, 1 et saep. dum ea conquiruntur et conferuntur, nocte intermissa circiter hominum milia VI ad Rhenum contenderunt, Caes. B. G. 1, 27, 4; cf. id. B. C. 1, 37, 1; id. ib. 1, 36, 1; Liv. 21, 7, 1; Verg. G. 4, 559.—In the imperf.:

    dum haec in Appulia gerebantur, Samnites... urbem non tenuerunt,

    Liv. 10, 36 fin.; 21, 53; 41, 14; Nep. Hann. 2, 4; Tac. Agr. 41; cf.:

    dum is in aliis rebus erat occupatus,

    Cic. Rosc. Am. 32, 91 —In the fut.; nunc animum advortite Dum argumentum hujus eloquar comoediae, Plaut. Am. prol. 96.—In the perf.:

    dum Cyri et Alexandri similis esse voluit, Crassorum inventus est dissimillimus,

    Cic. Brut. 81, 292; so id. Mur. 27, 55; id. Fin. 2, 13; id. Phil. 14, 12, 33; id. Att. 1, 16, 2; Nep. Reg. 2, 2 al.—In the pluperf.:

    dum in unam partem oculos animosque hostium certamen averterat, pluribus locis scalis capitur murus,

    Liv. 32, 24.—In the fut. perf.:

    bellum ingens geret Italia... Tertia dum Latio regnantem viderit aestas,

    Verg. A. 1, 265.—Prov.:

    dum loqueris,

    i. e. this instant, Petr. 99.—In the oratio obliqua: dic, hospes, Spartae, nos te hic vidisse jacentes, Dum sanctis patriae legibus obsequimur, Poëta ap. Cic. Tusc. 1, 42, 101; Liv. 2, 57; 26, 16; Tac. A. 15, 59; id. H. 1, 33; Ov. M. 4, 776 et saep.—
    (β).
    Subj. In oratio obliqua:

    dixisti, dum Planci in me meritum verbis extollerem, me arcem facere e cloaca,

    Cic. Planc. 40; so id. de Or. 1, 41 fin.; id. Mur. 24; id. Att. 5, 17, 3; Sall. C. 7, 6; Tac. H. 4, 17 fin. al.—In oratio recta:

    o quotiens ausae, caneret dum valle sub alta, Rumpere mugitu carmina docta boves,

    Tib. 2, 3, 19:

    dum intentus in eum se rex totus averteret, etc.,

    Liv. 1, 40, 7:

    dum ea in Samnio gererentur,

    id. 10, 18, 1; Ov. Pont. 3, 3, 2; Verg. G. 4, 457; Mart. 1, 22, 1; Hirt. B. Hisp. 23; Aur. Vict. Vir. Ill. 35; id. Caes. 39; Hyg. Fab. 12 al.—
    b.
    When the principal action is an immediate and sudden sequence of that described in [p. 618] the clause with dum, subito or repente is often used in the principal clause:

    dum tempus teritur, repente milites, etc.,

    Liv. 29, 9, 5: dum advenientes filia interrogat, repente in osculis, etc. Suet. Aug. 99:

    dum Appium orno, subito sum factus accusatoris ejus socer,

    Cic. Att. 6, 6, 1; Hirt. B. Afr. 61.—
    c.
    When the actions are simply presented as contemporaneous, interea, jam or interea jam is often used in the principal clause:

    dum haec mecum reputo, accersitur lavatum interea virgo,

    Ter. Eun. 3, 5, 44; Cic. Quint. 6, 28:

    dum ea Romani parant, jam Saguntum oppugnabatur,

    Liv. 21, 7, 1; cf.

    also: dum... interim,

    Plaut. Trin. 1, 1, 8; id. Men. 1, 3, 31; Liv. 21, 47, 7 al.—
    2.
    Esp., of duration in the present, now, yet.
    a.
    In combination with etiam primum, and esp. freq. with the negations non, nec, ne, haud, nihil, nullus, nemo, v. h vv.—
    b.
    Colloq., as an enclitic with imperatives and interjections (by some separately written ades dum, abi dum, etc, but v. Ritschl, Opusc Phil p. 567 sq.), orig, acc of time, a moment, a second, a little Sosia adesdum, paucis te volo, Ter. And 1, 1, 2 abidum, id. Heaut. 2, 3, 8 circumspicedum, Plaut Trin. 1, 2, 109:

    dicdum,

    Ter. Hec 5, 3, 5 facitodum, id. Heaut 3, 2, 39 iteradum, Poëta ap. Cic. Att. 14, 14 jubedum, Plaut. Rud. 3, 5, 7:

    manedum,

    id. Bacch. 4, 6, 24; Ter. Hec. 5, 4, 4:

    memoradum,

    Plaut. Poen. 5, 2, 103:

    tacedum,

    id. Men. 2, 2, 73:

    tangedum,

    id. Rud. 3, 5, 5 al.:

    agedum (most freq.),

    id. Am. 2, 2, 151; 5, 1, 29; id. As. 4, 1, 1; 5, 1, 1 et saep. (for which, agidum, id. Trin. 2, 2, 89 Ritschl ad loc.); Ter. Eun. 4, 4, 27; id. Heaut. 2, 3, 69; id. Hec. 3, 1, 35; id. Phorm. 5, 3, 1; Cic. Sull. 26; Liv. 7, 9; 9, 16 al.; Cat. 63, 78; Stat. Th. 7, 126 al.:

    agitedum,

    Liv. 3, 62 Drak.; 5, 52; 7, 34 fin.:

    cedodum,

    Ter. Phorm. 2, 2, 15:

    ehodum,

    id. And. 1, 2, 13; 2, 1, 24; 3, 5, 10; id. Eun. 2, 3, 68; also in Plaut. in enumerations: primumdum (= Gr. prôton men), Plaut. Mil. 2, 3, 26; id. Most. 2, 1, 53; id. Trin. 1, 2, 61 al.—
    B.
    With respect to the temporal limit of both actions, i. q. tamdiu quam or usque eo, as long as, while.
    1.
    Lit. (with indic. when the duration of the action in the principal clause is alone implied, except in the oratio obliqua).—In praes.: bene factum a vobis, dum vivitis, non abscedet, Cato ap. Gell. 16, 1 fin.; so Cic. Lael. 4, 14; id. de Sen. 23, 86; id. Fin. 3, 2, 9; Caes. B. G. 7, 50 fin. al.—In fut.: quid illos opinamini animi habuisse atque habituros, dum vivent? Cato ap. Gell. 10, 13, 17; Plaut. Ps. 1, 3, 103; Cic. Rosc. Am. 32 fin.; id. Leg. 1, 1, 2; Verg. A. 1, 607 sq. et saep.—
    (β).
    Subj., often, when the clause with dum expresses a desired end, or refers to an indefinite future:

    non tibi venit in mentem, Si, dum vivas, tibi bene facias, etc.,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 76:

    pars, dum vires suppeterent, eruptionem censebant,

    Caes. B. G. 7, 77, 2:

    ut sua sponte, dum sine periculo liceret, excederet Gadibus,

    id. B. C. 2, 20, 3:

    hoc unum esse tempus de pace agendi, dum sibi uterque confideret ut pares ambo viderentur,

    id. ib. 3, 10, 7:

    de quo (sc. animo) dum disputarem, tuam mihi dari vellem, Cotta, eloquentiam,

    Cic. N. D. 2, 59, 147 Bait. (v. Roby, Gram. 2, 284 sq.). —
    b.
    With tamdiu, tantum, tantummodo, tantisper, usque; or opp. postea, postquam, deinde, ubi, nunc, etc.—With tamdiu, Cic. Verr. 2, 4, 3; id. Cat. 3, 7; id. de Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33 fin.; id. Att. 9, 6, 5 al.—With tantum, Liv. 27, 42.—With tantummodo, Sall. J. 53, 3.—With tantisper, Plaut. Truc. prol. 11; Ter. Ad. 1, 1, 44; id. Heaut. 1, 1, 54.—With usque, Cic. Verr. 2, 1, 5: dum... postea, id. Mur. 12, 26—dum... postea quam, Caes. B. G. 7, 82, 1; Cic. Rosc. Am. 43 fin. —dum... postquam, Sall. J. 53, 3; Liv. 21, 13; cf. Ter. And. 1, 1, 27—dum... deinde, Cic. Att. 9, 6, 5; Liv. 27, 42, 13—dum... sed ubi, Plaut. Capt. 2, 1, 37; Caes. B. C. 1, 51, 5—dum... nunc, Ter. And. 1, 2, 17; Cic. Ac. 1, 4, 11.—For tamdiu... dum, less freq. dum... dum, as long as... so long:

    sic virgo dum intacta manet, dum cara suis,

    Cat. 62, 45 and 56; cf. Quint. 9, 3, 16:

    dum habeat, dum amet,

    Plaut. Truc. 2, 1, 23 (al. tum).—
    c.
    In Plautus repeatedly with an emphatic quidem, Plaut. As. 2, 4, 57; 5, 2, 20; id. Bacch. 2, 2, 48; id. Merc. 2, 3, 53; id. Ps. 1, 5, 92.—
    2.
    Transf.
    a.
    In conditional relations as a restrictive particle, like quatenus and duntaxat, so long as, if so be that, provided that, if only (so regularly connected with the subjunctive;

    freq. in prose and poetry): dum pereas, nihil interduo aiant vivere,

    Plaut. Capt. 3, 5, 36: Ly. Concede, inspiciam quid sit scriptum. Cu. Maxime, Tuo arbitratu, dum auferam abs te id quod peto, id. Curc. 3, 58; cf.:

    dum res maneant, verba fingant arbitratu suo,

    Cic. Fin. 5, 29 fin.: oderint, dum metuant, Att. ap. Cic. Off. 1, 28, 97:

    licet lascivire, dum nihil metuas,

    Cic. Rep. 1, 40 et saep.; in the imperf.:

    qui sese in cruciatum dari cuperet, dum de patris morte quaereretur,

    id. Rosc. Am. 41, 119; Sall. C. 40, 4; id. J. 68, 3; Quint. 10, 1, 33: An. Non pudet vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, Ter. Phorm. 3, 2, 41;

    so without a verb,

    Cic. Fam. 7, 9; id. Ac. 2, 32, 104; Quint. 4, 1, 70; 9, 4, 58; 10, 3, 5; cf.:

    dum eatenus,

    id. 1, 11, 1.—
    (β).
    With an emphatic modo, and often in one word, dummodo:

    aeque istuc facio dummodo Eam des, quae sit quaestuosa, etc.,

    Plaut. Mil. 3, 1, 189; id. Aul. 2, 2, 62; id. Mil. 2, 2, 98; Cic. Rep. 3, 3; id. Off. 3, 21; id. Cat. 1, 5; 9; Prop. 3, 17, 17 (4, 16, 17 M.); Ov. F. 5, 242 al.; cf.:

    sin autem jejunitatem... dummodo sit polita, dum urbana, dum elegans, in Attico genere ponit, etc.,

    Cic. Brut. 82, 285:

    dummodo sit dives, barbarus ille placet,

    Ov. A. A. 2, 276.—Separated by other words:

    mea nil refert, dum patiar modo,

    Ter. Eun. 2, 3, 28:

    certumst pati, dum illum modo habeam mecum,

    id. Heaut. 3, 1, 57; Val. Fl. 5, 265.—
    (γ).
    With tamen, and, in Plautus (cf. above, 1. c.), with quidem.—With tamen, Cic. de Or. 2, 77, 314; Cels. 3, 4; Quint. 1, 1, 11; 2, 12, 7; 8 prooem. § 32; Dig. 39, 22, 4.—With quidem, Plaut. Trin. 1, 2, 20; id. Aul. 2, 2, 34; cf. the foll. number.—
    (δ).
    In negative conditional clauses, with ne, so long as not, provided that not, if only not:

    VTEI. SENATVS. NOSTER. DECERNERET. DVM. NE. MINVS. SENATORIBVS. C. ADESENT., S. C. de Bac. (thrice): id faciat saepe, dum ne lassus fiat,

    Cato, R. R. 5, 4; Plaut. Trin. 4, 2, 137; cf. id. Bacch. 4, 8, 26; id. Curc. 1, 1, 36; Ter. Hec. 4, 4, 12; Cic. Att. 6, 1, 4; 8, 11, B fin.; Liv. 3, 21 Drak.; 28, 40; Ov. H. 3, 81.—So too, dummodo ne, Cic. de Or. 3, 48, 185; id. Fam. 10, 25, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 7; id. Att. 12, 45 al.:

    dum quidem ne,

    Plaut. Merc. 2, 3, 89.—
    b.
    With a causal accessory notion, until, long enough for, etc (very rare, only with subjunctive) obsidio deinde per paucos dies magis quam oppugnatio fuit, dum vulnus ducis curaretur, Liv 21, 8; cf. id. 24, 40; Suet Aug. 78 fin. nam se quoque moveri finget, dum aditum sibi ad aures faciat, Quint. 4, 1, 46.
    II.
    In immediate suceession, until, until that (with the subjunctive or the indicative, as the idea of aim or simply of time predominates; cf.

    e.g.: quid dicam, quantus amor bestiarum sit in educandis custodiendisque iis, quae procreaverunt, usque ad eum finem, dum possint se ipsa defendere?

    Cic. N. D. 2, 51 fin.:

    ea mansit in condicione atque pacto usque ad eum finem, dum judices rejecti sunt,

    id. Verr. 1, 6, 16; cf. Ter. Heaut. 3, 2, 32; id. Eun. 1, 2, 126; Liv. 4, 21 fin.; 27, 42. Cicero generally, Caesar always employs the subjunctive).
    (α).
    Subj.:

    is dum veniat, sedens ibi opperibere,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 14; cf.:

    paulisper mane, dum edormiscat unum somnum,

    id. Am. 2, 2, 64; cf. also Cic. Att. 7, 1, 4;

    so with exspectare,

    id. Lael. 13; Caes. B. G. 1, 11 fin.; 4, 13, 2; Liv. 3, 11 fin.: Tac. Or. 19 fin.; Hor. Ep. 1, 2, 42; Luc. 5, 303 et saep.;

    with morari,

    Hirt. B. G. 8, 28; Liv. 4, 21 fin.; 22, 38 al.; cf. infra, b:

    sic deinceps omne opus contexitur, dum justa muri altitudo expleatur,

    Caes. B. G. 7, 23, 4; id. B. C. 1, 58, 4; cf.:

    multa quoque et bello passus, dum conderet urbem Inferretque deos Latio,

    Verg. A. 1, 5:

    ut spatium intercedere posset, dum milites convenirent, legatis respondit, etc.,

    Caes. B. G. 1, 7 fin.: Caesar ex eo tempore, dum ad flumen Varum veniatur, se frumentum daturum pollicetur, from that time until, etc., id. B. C. 1, 87, 1:

    differant in tempus aliud, dum defervescat ira,

    Cic. Tusc. 4, 36, 78 (cf. ib.:

    dum se ipsi colligant): quippe qui moram temporis quaererent, dum Hannibal in Africam traiceret,

    Liv. 30, 16 fin. et saep.—
    (β).
    Indic.:

    tu hic nos, dum eximus, interea opperibere,

    Ter. Heaut. 4, 7, 5;

    so with opperiri,

    Cic. Att. 10, 3;

    with manere aliquem,

    Ter. Phorm. 3, 2, 28;

    with exspectare,

    id. Eun. 1, 2, 126;

    with morari,

    Liv. 27, 42; cf.:

    causas innecte morandi, Dum pelago desaevit hiems,

    Verg. A. 4, 52:

    retine, dum ego huc servos evoco,

    Ter. Phorm. 5, 7, 89; cf.:

    Tityre, dum redeo, pasce capellas,

    Verg. E. 9, 23: struppis, quibus lectica deligata erat, usque adeo verberari jussit, dum animam efflavit, Gracch. ap. Gell. 10, 3, 5; cf. in the perf., Prop. 1, 3, 45; in the fut., id. 1, 14, 14. See Hand, Turs. II. pp. 303-330.

    Lewis & Short latin dictionary > dum

  • 128 ego

    ĕgō̆ (ŏ always in poets of the best age, as Cat., Verg., Hor., etc.; ō ante-class. and post-Aug., as Juv. 17, 357; Aus. Epigr. 54, 6, v. Corss. Ausspr. 2, 483; gen. mei; dat. mihi; acc. and abl. me; plur., nom., and acc. nos; gen., mostly poet., nostrum; gen. obj. nostri, rarely nostrum; for the gen. possess. the adj. noster was used, q. v.; cf. Roby, Gram. 1, § 388; dat. and abl. nobis; mi in dat. for mihi, part., Varr. R. R. 2, 5; Lucr. 3, 106; Verg. A. 6, 104;

    in prose,

    Cic. Fam. 7, 24, 2; id. Att. 1, 8, 3 et saep.; old form also MIHEI, C. I. L. 1, 1016 al.; v. Neue, Formenl. 2, 180; old form of the acc. MEHE, acc. to Quint. 1, 5, 21 med.; Plaut. Capt. 2, 3, 45; id. Am. 1, 1, 244; Inscr. Orell. 2497; gen. plur. nostrorum, Plaut. Mil. 2, 2, 110; id. Poen. 3, 1, 37; 4, 2, 39; id. Am. Fragm. ap. Non. 285, 26; dat. and abl. NIS = nobis, acc. to Fest. S. V. CALLIM, p. 47, 3 Müll.; acc. ENOS, Carm. Arval., Wordsworth, Fragm. and Spec. p. 160.—But as to me = mihi, cited in Fest. p. 181, 6 sq. Müll., me is there not dat., but acc., v. Vahl. ad Enn. p. 21), pron. pers. [Gr. egô; Sanscr. aham; Goth. ik; Germ. ich; Engl. I, etc.; plur. nos; Gr. nôï, nôïn, from same stem with acc. sing. me, Curt. Gr. Etym. p. 533], I.
    I.
    Prop.:

    meruimus et ego et pater de vobis,

    Plaut. Am. prol. 40:

    tum te audes Sosiam esse dicere, Qui ego sum?

    id. ib. 1, 1, 218; cf.:

    ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,

    id. Sticn. 5, 4, 49; the combination alter ego v. under alter.—
    II.
    Emphasized.
    A.
    By the suffixes met and pte: Am. Quis te verberavit? So. Egomet memet, Plaut. Am. 2, 1, 60:

    credebam primo mihimet Sosiae,

    id. ib. 2, 1, 50:

    quasi per nebulam nosmet scimus,

    id. Ps. 1, 5, 48:

    med erga,

    id. Capt. 2, 3, 56:

    cariorem esse patriam nobis quam nosmetipsos,

    Cic. Fin. 3, 19 fin. et saep.: mihipte, Cato ap. Fest. p. 103:

    mepte fieri servom,

    Plaut. Men. 5, 8, 10.—
    B.
    By repetition:

    meme ad graviora reservat,

    Sil. 9, 651 (but Verg. A. 9, 427, is written me, me); cf.: met and pte.—
    III.
    Esp. to be noted are,
    1.
    Mihi and nobis as dativi ethici (Zumpt Gr. § 408;

    A. and S. Gr. § 228 N.): quid enim mihi L. Pauli nepos quaerit,

    Cic. Rep. 1, 19; cf. id. Par. 5, 2; Hor. Ep. 1, 3, 15; and in the plur.:

    quid ait tandem nobis Sannio?

    Ter. Ad. 2, 4, 12:

    sit mihi (orator) tinctus litteris, etc.,

    Cic. de Or. 2, 20, 85; cf. Liv. praef. § 9; 2, 29 fin.; Quint. 1, 11, 14; 2, 4, 9; 12, 2, 31; Verg. G. 1, 45; Sil. 1, 46 Drak.; and in the plur.:

    nobis jam paulatim accrescere puer incipiat,

    Quint. 1, 2, 1:

    hic mihi Q. Fufius pacis commoda memorat,

    Cic. Phil. 8, 4; cf. Sall. C. 52, 11 Kritz; Cat. 24, 4:

    tu mihi seu magni superas jam saxa Timavi, etc.,

    Verg. E. 8, 6 et saep.—
    2.
    Mecum, nobiscum (v. cum, II. fin.).—
    3.
    Ad me veni, i. e. ad meam domum, Cic. Att. 16, 10, v. ad, A. 2. a.
    (β).
    . —
    4.
    Nos, etc., for ego, etc., in grave or official lang., etc.:

    nobis consulibus,

    Cic. Cat. 3, 8, 18; id. Fam. 1, 7, 4; cf. Verg. E. 1, 4; so with sing. constr.:

    nec merito nobis inimica merenti,

    Tib. 3, 6, 55; cf. Cat. 107, 5:

    absente nobis,

    Ter. Eun. 4, 3, 7; Plaut. Am. 2, 2, 204.

    Lewis & Short latin dictionary > ego

См. также в других словарях:

  • It Was Written — Infobox Album Name = It Was Written Type = Album Artist = Nas Released = July 2, 1996 Recorded = 1995–1996 Genre = East Coast hip hop, mafioso rap, hardcore rap Length = 58:35 Label = Columbia CK 67015 Producer = MC Serch (exec.), Trackmasters,… …   Wikipedia

  • It was written — Nas – It Was Written Veröffentlichung 2. Juli 1996 Label Columbia Records Format(e) CD, LP Genre(s) Eastcoast Hip Hop Anzahl der Titel 15 Laufzeit …   Deutsch Wikipedia

  • It Was Written — Studioalbum von Nas Veröffentlichung 2. Juli 1996 Label Columbia Records For …   Deutsch Wikipedia

  • Here Lies One Whose Name Was Written In Water — Полноформатный альбом Aesma Daeva Дата выпуска 1999 Жанр Симфонический метал Длительность 59:35 Продюсер Aesma Daeva Н …   Википедия

  • Here Lies One Whose Name Was Written in Water — Here Lies One Whose Name Was Written In Water …   Википедия

  • Here Lies One Whose Name Was Written in Water — Infobox Album | Name = Here Lies One Whose Name Was Written In Water Type = studio Artist = Aesma Daeva Released = 1999 Genre = Symphonic metal Length = 59:35 Label = Ascension Records, Root Of All Evil Records Producer = Aesma Daeva, Nick… …   Wikipedia

  • It Was Written — Album par Nas Sortie 2 juillet 1996 Durée 58:37 …   Wikipédia en Français

  • It Was Written — Álbum de Nas Lanzado el 2 de julio de 1996 Grabado: 1996 Género Rap Sello Columbia Colaboradores …   Wikipedia Español

  • It Was Written in the Stars — is a song composed by Harold Arlen, with lyrics by Ted Koehler, it was written for the 1948 film Casbah .Notable recordings*Ella Fitzgerald Ella Fitzgerald Sings the Harold Arlen Songbook (1961) …   Wikipedia

  • written in the stars — phrase certain to happen It was written in the stars that we would never meet again. Thesaurus: certain or likely to happensynonym general words meaning to happensynonym Main entry: star …   Useful english dictionary

  • was put in writing — was written down, was noted, was registered, was printed …   English contemporary dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»