-
1 wander
[΄wɔndə] v թափառել. դեգերել. wander round the park/over countryside/from place to place թափառել զբոսայգում/արվար ձան ներում/տեղից տեղ. He wandered off towards the sea Նա դանդաղորեն գնաց դեպի ծով. wander into a bookshop գրախանութ անցնել. (շեղվել) wander from the point թեմայից շեղվել. His thoughts began to wander Մտքերը ցրվեցին. (զառանցել) He is wandering Նա զառանցում է -
2 subject
I[΄sʌbdзekt] n թեմա, նյութ. subject of a novel/research վեպի/հետազոտության թեմա/ առարկա. keep to the subject մնալ թեմայի սահմաններում, թեման շարունակել. change from the subject փոխել խոսակցության թեման/հետա զոտության նյութը. fetchy subject նրբանկատ թեմա. wander from the subject թեմայից շեղվել. on the subject թեմայի/նյութի մասին/վերաբերյալ. subject heading/index առարկայական/թեմատիկ ցանց. subject matter թեմա, նյութ. (առարկա) the subject of an experiment/investigation փորձի/հե տազոտության առարկան. a good subject for painting նկարելու համար հարմար, գեղեցիկ նյութ/տե սարան. քղք. (հպատակ, ենթակա) subject nations կախյալ պետություններ. foreign subject օտարերկրյա պետության հպա տակ/քաղ աքացի. քեր. ենթակա (նախադասության)II[΄sʌbdзekt] a քղք. ենթակա. a territory subject to ենթակա տարածք. Prices are subject to alteration Գները ենթակա են փոփոխության. subject to changes փոփոխությունների ենթակա. (պայ ման). The plan will be realized at once subject to his approval Ծրագիրն անմիջապես կիրակա նացվի պայմանով, եթե նա տա իր համաձայնությունը[səb΄dзekt] v ենթարկել, հպա տակեց նել. be subjected to great hardships մեծ դժվարություններ կրել
См. также в других словарях:
Wander — bezeichnet: Wander AG, eine Schweizer Lebensmittelfirma, Tochterunternehmen von Associated British Foods einen Begriff aus der Übertragungstechnik, siehe Jitter. Wander ist der Familienname folgender Personen: Albert Wander (1818–1893),… … Deutsch Wikipedia
Wander — Wan der, v. i. [imp. & p. p. {Wandered}; p. pr. & vb. n. {Wandering}.] [OE. wandren, wandrien, AS. wandrian; akin to G. wandern to wander; fr. AS. windan to turn. See {Wind} to turn.] [1913 Webster] 1. To ramble here and there without any certain … The Collaborative International Dictionary of English
wander — (v.) O.E. wandrian move about aimlessly, wander, from W.Gmc. *wandrojan (Cf. O.Fris. wondria, M.L.G., M.Du. wanderen, Ger. wandern to wander, a variant form of the root represented in O.H.G. wantalon to walk, wander ), from root *wend to turn… … Etymology dictionary
wander — wander, stray, roam, ramble, rove, range, prowl, gad, gallivant, traipse, meander can mean to move about more or less aimlessly or without a plan from place to place or from point to point. Most of these verbs may imply walking, but most are not… … New Dictionary of Synonyms
wander — [v1] move about aimlessly aberrate, amble, circumambulate, circumlocute, circumnutate, cruise, deviate, divagate, diverge, drift, float, follow one’s nose*, gad*, gallivant*, globe trot, hike, hopscotch*, jaunt, maunder, meander, peregrinate,… … New thesaurus
wander — [wän′dər] vi. [ME wandren < OE wandrian, akin to Ger wandern, akin ? to WEND, WIND1] 1. to move or go about aimlessly, without plan or fixed destination; ramble; roam 2. to go to a destination in a casual way or by an indirect route; idle;… … English World dictionary
Wander — Wan der, v. t. To travel over without a certain course; to traverse; to stroll through. [R.] [Elijah] wandered this barren waste. Milton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
wander — index digress, perambulate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
wander — ► VERB 1) walk or move in a leisurely, casual, or aimless way. 2) move slowly away from a fixed point or place. ► NOUN ▪ an act or spell of wandering. DERIVATIVES wanderer noun. ORIGIN Old English, related to WEND … English terms dictionary
wander — wan|der1 S3 [ˈwɔndə US ˈwa:ndər] v ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(without direction)¦ 2¦(move away)¦ 3¦(mind/thoughts)¦ 4¦(conversation)¦ 5 somebody s mind is wandering 6¦(eyes)¦ 7¦(road/river)¦ 8¦(hands)¦ ▬▬▬▬▬▬▬ [: Old English; Origin: wandrian] … Dictionary of contemporary English
wander — I UK [ˈwɒndə(r)] / US [ˈwɑndər] verb Word forms wander : present tense I/you/we/they wander he/she/it wanders present participle wandering past tense wandered past participle wandered ** 1) [intransitive/transitive] to travel from place to place … English dictionary
