-
1 Wand
f (3) divar; arakəsmə, arakəsmə divar; in seinen vier Wänden evinin dörd divarı arasında; spanische \Wand şirma; weiße \Wand ekran; ◊ j-n an die \Wand stellen kimisə güllələmək; er hat ihn an die \Wand gedrückt 1) o onu divara qısnayıb; 2) xoruzunu qoltuğuna verib; das ist, um die Wände hinaufzuklettern! adam az qala hirsindən boğula!; zu leeren Wänden reden boşuna danışmaq; die Wände haben Ohren divarın da qulağı var -
2 anprallen
vi (s) (an, gegen A) dəymək; toxunmaq, toqquşmaq (nəyəsə, nə iləsə); an die Wand \anprallen divara dəymək -
3 behängen
vt (mit D) asmaq, asıb doldurmaq; bəzəmək (nə iləsə); die Wand mit Bildern \behängen divarı şəkillərlə bəzəmək -
4 bekleiden
vt 1. (mit D) geymək; geyindirmək; örtmək (nə iləsə); die Wand mit einem Teppich \bekleiden divara xalça vurmaq; 2.: ein Amt \bekleiden vəzifədə tutmaq; er bekleidet das Amt eines Schuldirektors o, məktəb direktoru vəzifəsindədir; o, məktəb müdiridir; 3. tex. haşiyələmək, üz çəkmək -
5 Fliege
f (11) 1. milçək; spanische \Fliege qabar böcəyi; kleine \Fliege mığmığa, hünü; ◊ es ärgert ihn die \Fliege an der Wand məc. ən xırda bir şey onu əsəbiləşdirir; zwei \Fliegen mit einer Klappe schlagen* bir gülləylə iki dovşan vurmaq; In der Not frißt der Teufel \Fliegen ata. söz. ≅ Ehtiyac iblisə milçək yedirdər; 2. hərb. arpacıq -
6 klopfen
I vt 1. döymək, əzmək; Fleisch \klopfen ət döymək; 2. çırpmaq; Teppiche \klopfen xalçanı çırpmaq; den Staub aus den Kleidern \klopfen paltarın tozunu çırpmaq; 3. çalmaq, vurmaq; einen Nagel in die Wand \klopfen divara mıx çalmaq; 4. döymək, vurmaq, döyəcləmək; dem Kind auf den Popo \klopfen uşağın yanına döyəcləmək; II 1. vi (an A / D) döymək; taqqıldatmaq, vurmaq, çalmaq; an die / der Tür \klopfen qapını döymək; auf den Busch \klopfen tanış olmayan yeri yoxlamaq; j-m auf die Schulter \klopfen kiminsə kürəyinə döymək (vurmaq); j-m auf die Finger \klopfen kiminsə əlinin üstündən vurmaq; es klopft \klopfen qapı döyülür; 2. tib. döyəcləyib (taqqıldadıb) müayinə etmək; 3. döyünmək (ürək) -
7 rennen
I vi (s) 1. qaçmaq (cəld); 2. çaparaq getmək (at yarışında); 3. atılmaq, cummaq (irəli); er rannte gegen die Mauer o, hasarın üstünə atıldı; ◊ mit dem Kopfe gegen die Wand \rennen inad göstərmək; II vt j-n über den Haufen \rennen kimisə yerə yıxmaq -
8 Schädel
m (6) kəllə; ◊ er will mit dem \Schädel durch die Wand məc. o, mümkün olmayan şey arzu edir; o, təkədən pendir umur -
9 spanisch
a ispan (sif.); ◊ \spanische Wand şirma; \spanischer Reiter hərb. çəpər, maneə -
10 treiben
I vt 1. qovmaq, vurmaq; einen Nagel in die Wand \treiben divara mıx çalmaq / vurmaq; ◊ j-n in die Enge \treiben məc. kimisə divara qısnamaq; 2. (zu D) bais olmaq, səbəb olmaq; 3. məşğul olmaq, öyrənmək; was \treiben Sie? nə ilə məşğulsuz?; Sport \treiben idmanla məşğul olmaq; ◊ Wie man’s treibt, so geht’s ata. söz. ≅ Dünyanı necə tutarsan / tutsan, elə də gedər; 4. hərəkətə gətirmək; ◊ er treibt weit o həddini aşır; etw. auf die Spitze \treiben nəyisə həddinə çatdırmaq; II vi (h, s) 1. sürətlə keçmək; dəniz. dreyf etmək; 2. bitmək -
11 wackeln
vi laxlamaq, tərpənmək, yırğalanmaq; da wackelt die Wand! ≅ quruluşun özülü sarsıyır / laxlayır!
См. также в других словарях:
Wand — (de) … Kölsch Dialekt Lexikon
Wand — (ahd. „das Gewundene, Geflochtene“ zu want „winden“) bezeichnet eine Fläche, die einen Hohlraum abgrenzt, siehe Wandung ein senkrechtes Bauteil, dessen Ausdehnung in der Länge und Höhe sehr viel größer ist als in der Tiefe ( Wanddicke ), siehe… … Deutsch Wikipedia
Wand — Wand, n. [Of Scand. origin; cf. Icel. v[ o]ndr, akin to Dan. vaand, Goth. wandus; perhaps originally, a pliant twig, and akin to E. wind to turn.] 1. A small stick; a rod; a verge. [1913 Webster] With good smart blows of a wand on his back. Locke … The Collaborative International Dictionary of English
wand — [wɔnd US wa:nd] n ↑wand, ↑cape, ↑top hat [Date: 1100 1200; : Old Norse; Origin: vöndr] 1.) a thin stick you hold in your hand to do magic tricks wave a (magic) wand (=move a wand about to make something magical happen) ▪ I can t just wave a magic … Dictionary of contemporary English
wand — (n.) c.1200, from O.N. vondr rod, switch, (Cf. Goth. wandus rod, M.Swed. vander), from P.Gmc. *wend to turn, see WIND (Cf. wind) (v.)). The notion is of a bending, flexible stick. Cf. cognate O.N. veggr, O.E. wag wall, O.S., Du. wand … Etymology dictionary
Wand 5 — ist ein Stuttgarter Verein zur Förderung unabhängiger Film und Medienkultur. Zu den Hauptaktivitäten des 1985 gegründeten Vereins gehört die jährliche Realisierung eines Festivals für Kurz und Experimentalfilme, der Stuttgarter Filmwinter.… … Deutsch Wikipedia
Wand [1] — Wand, 1) die abhängige Seite eines Berges od. Felsens, s.u. Berg 1); 2) das dem Bergmann entgegenstehende Gestein; enthält es Erz, so heißt es Erzwand od. Wanderz, enthält es taubes Gestein, Erdwand, Bergwand od. Wandberg; daher Wand wird feige,… … Pierer's Universal-Lexikon
wand — [ wand ] noun count a thin stick that is used for doing magic a. any tool that has the shape of a thin stick … Usage of the words and phrases in modern English
Wand — Sf std. (8. Jh.), mhd. want, ahd. want Stammwort. Dagegen bedeuten gt. wandus und anord. vo̧ndr m. Rute . Auszugehen ist von Flechtwerk , da die alten Wände aus Flechtwerk bestanden, das mit Lehm verschmiert wurde (im Gegensatz zur steinernen… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Wand — Wand: Das dt. und niederl. Substantiv (mhd., ahd. want, niederl. wand) gehört zu dem unter 2↑ winden behandelten Verb. Es bedeutet also eigentlich »das Gewundene, das Geflochtene«. Wände wurden ursprünglich geflochten; vgl. das Kapitel zur… … Das Herkunftswörterbuch
Wand — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Auch: • Mauer Bsp.: • Das Bild ist an der Wand. • Um das Feld verläuft eine Steinmauer. • Diese Mauer ist sehr hoch … Deutsch Wörterbuch