waluta

См. также в других словарях:

• waluta — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. walutaucie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obowiązująca na terenie danego państwa lub państw podstawowa jednostka pieniężna (np. złoty, marka, dolar i in.) : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• waluta — ż IV, CMs. walutaucie; lm D. walutaut 1. «jednostka pieniężna będąca podstawą systemu pieniężnego w danym kraju, np. złoty, rubel, dolar» Waluta polska, włoska, francuska. Waluta obca, krajowa. 2. «typ systemu pieniężnego zależny od tego, jakie… …   Słownik języka polskiego

• waluta — Twarda waluta «waluta wymienialna o względnie stałym kursie»: Złotówki wymieniali na czarnym rynku z powrotem na twardą walutę, zwykle dolary amerykańskie (...). M. Ziomecki, Lato …   Słownik frazeologiczny

• twardy — Być twardym jak kamień, jak głaz zob. kamień 3. Coś jest twarde jak podeszwa zob. podeszwa. Ktoś (jest) twardy jak skała zob. skała. Ktoś (jest) twardy jak stal zob. stal 1. Mieć twardą pięść, być twardej pięści zob. pięść 2. Mieć twardą rękę zob …   Słownik frazeologiczny

• spaść — I dk XI, spadnę, spadniesz, spadnij, spadł, spadłszy spadać ndk I, spaśćam, spaśćasz, spaśćają, spaśćaj, spaśćał 1. «opuścić się szybko z góry na dół; odrywając się od czegoś, tracąc równowagę, zlecieć z góry na dół; opaść w dół» Spadł deszcz,… …   Słownik języka polskiego

• Переводный рубль —         расчётная единица и средство платежа во взаимных межгосударственных расчётах стран членов СЭВ. Является коллективной международной социалистической валютой. Учрежден в соответствии с Соглашением стран членов СЭВ о многосторонних расчётах… …   Большая советская энциклопедия

• валюта — Итальянское – valuta (стоимость, монета). Немецкое – Valuta. Слово «валюта» – итальянское по своему происхождению. В русский язык со значением «единица денежной системы какого либо государства, обеспеченная запасом золота» слово вошло в середине… …   Этимологический словарь русского языка Семенова

• lecieć — ndk VIIa, leciećcę, leciećcisz, leć, leciećciał, leciećcieli 1. «przebywać jakąś przestrzeń w powietrzu za pomocą skrzydeł lub specjalnego mechanizmu; kierować statkiem powietrznym» Ptak, motyl, samolot leci. Lecieć samolotem. Lecieć do Paryża. 2 …   Słownik języka polskiego

• nisko — niżej przysłów. od niski (tylko w zn. 2 6) a) w zn. 2: Tereny nisko położone. Nisko zawieszona lampa. Nisko lecący samolot. Zachodzące słońce było już nisko. Mieszka o piętro niżej. Schylić się nisko …   Słownik języka polskiego

• pokrycie — n I 1. rzecz. od pokryć. 2. lm D. pokrycieyć «materiał, którym się coś pokrywa» Pokrycie ze skóry. Futro z wełnianym pokryciem. Adamaszkowe pokrycie kołdry. Zmienić pokrycie na meblach. 3. lm D. pokrycieyć «materiał tworzący zewnętrzną… …   Słownik języka polskiego

• szwindlować — ndk IV, szwindlowaćluję, szwindlowaćlujesz, szwindlowaćluj, szwindlowaćował pot. «robić szwindle; oszukiwać, kręcić w interesach» Szwindlował w handlu walutą. Szwindlował na wadze. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego